Een gebroken konijnenpoot, een geblesseerde kangoeroestaart of een afgescheurd paardenoor. In het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen kregen zo'n honderd studenten zaterdag de meest ongebruikelijke aandoeningen in hun kabinet. En al lijkt zo'n Teddybeerziekenhuis vooral heel erg schattig, het is ook gewoon nodig. "Kinderen kunnen op een speelse manier ontdekken hoe een ziekenhuis werkt", zegt organisator European Medical Student Association. "Nu zijn ze er nog te vaak bang voor."
Zo'n 130 kinderen tussen 3 en 7 jaar hadden zich zaterdag ingeschreven voor het Teddybeerziekenhuis. Maar waren er meer plaatsen geweest, die waren ook ingenomen. Want de belangstelling neemt jaar na jaar toe, merkt de European Medical Student Association (EMSA). "Kinderen zijn nu eenmaal bang van dokters en ziekenhuizen", zegt geneeskundestudent Kelly Van de Velde van EMSA. "Ze houden niet van die witte jassen en de instrumenten waar dokters mee werken. Ze maken zich de vreselijkste voorstellingen bij operaties. En je mag nog zo vaak zeggen dat het allemaal wel meevalt, het is pas wanneer kinderen ervaren dat de praktijk veel minder erg is dan hun fantasie, dat ze dat ook aanvaarden. Een Teddybeerziekenhuis, dat hen op een speelse manier de verschillende facetten van een ziekenhuis doet ontdekken, kan daar enorm bij helpen. Ze zien dat dokters ook maar mensen zijn, ze mogen de instrumenten aanraken en gebruiken, ze kunnen uitzonderlijk een keertje assisteren bij een operatie en w?g is de angst." Het was de vierde keer dat het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen meewerkte aan het 'Teddybeerziekenhuis'. Maar ook elders in Europa zijn de 'Teddy Bear Hospitals' een succes. De EMSA organiseert ze in verschillende landen en hielp op die manier duizenden kinderen al over hun fobie voor dokters.
Te veel gesnoept
De 130 kinderen hadden zaterdag allemaal hun knuffel mee. De ene al zieker of gehavender dan de andere. Thomas (7), bijvoorbeeld, kwam met kangoeroe Piep, die uit bed was gevallen en daardoor verwondingen aan de staart had opgelopen. De knuffel van Maarten (4) had dan weer felle buikpijn van de vele snoepjes die hij had gegeten, terwijl Nils (3) zich zorgen maakte om de pijnlijke poot van zijn paardje. Eén voor één mochten ze bij de huisarts komen voor een diagnose, om daarna te worden doorverwezen naar de röntgenafdeling en in de meeste gevallen ook de gipskamer. Al bleken de meeste kwalen ook wel zo ernstig dat er een operatie aan te pas kwam. Eng? Niet in het Teddybeerziekenhuis. "We laten de kindjes hun knuffel zelf onder narcose brengen. Ze krijgen dezelfde groene jas en hetzelfde mondmaskertje aan als de chirurg en mogen de hele tijd mee assisteren." Zo'n 100 geneeskundestudenten tranformeerden zich de hele dag vrijwillig om tot berendokter. "Ook voor hen is het een kans om iets bij te leren", zegt Kelly Van de Velde. "Omgaan met kinderen is niet altijd evident. Het is een goeie leerschool voor later."
Zie ook: www.facebook.be/moederenkinduza
2013 - Het Laatste Nieuws
