Bewoners van rusthuizen sterven steeds vaker in de eigen vertrouwde omgeving. Dit is een positieve evolutie, omdat hospitalisering het levenseinde van rusthuisbewoners vaak moeilijker maakt. De tendens blijkt uit een studie van de UGent-VUB Onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde.
Plaats van overlijden als kwaliteitsindicator
De onderzoeksgroep Zorg rond het levenseinde onderzocht aan de hand van overlijdenscertificaten de plaats van overlijden in Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in de periode 1998-2007. De plaats waar iemand overlijdt, thuis of in het ziekenhuis, wordt beschouwd als een indicator voor de kwaliteit van het levenseinde en de levenseindezorg. Overlijden in een ziekenhuis leidt dikwijls tot een minder vredig levenseinde en een langer en moeilijker rouwproces voor de nabestaanden.
In de periode 1998-2007 overleden in Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 661.773 mensen. Het aandeel overlijdens in een ziekenhuis daalde van 55,1% in 1998 tot 51,7% in 2007 en dat in rusthuizen nam toe van 18,3% tot 22,6%. Het aandeel overlijdens thuis daalde met 0,5%.
Het aandeel overlijdens in ziekenhuizen daalde het sterkst voor rusthuisbewoners, namelijk van 31,0% tot 21,5%. Het aandeel van rusthuisbewoners dat in het rusthuis overleed, steeg van 66,8% tot 75,3%. Deze verschuiving is voor een groot deel toe te schrijven aan de omzetting van residentiële bedden naar verzorgingsbedden in rusthuizen tijdens de referentieperiode.
Meer aandacht voor zorg rond het levenseinde in rusthuizen
Voor de toekomst heeft dit belangrijke gevolgen. Zet deze ontwikkeling zich door, dan zouden in 2038 meer mensen in rusthuizen overlijden dan in ziekenhuizen. Het aantal mensen dat thuis overlijdt, zou langzaam dalen.
Rusthuizen worden in dat scenario de belangrijkste plek voor levenseindezorg. Er moeten daarom in de rusthuizen voldoende plaatsen worden aangeboden met aangepaste en kwaliteitsvolle levenseindezorg. Door de steeds grotere groep oudere terminale patiënten moet ook rekening worden gehouden met de financiële gevolgen van de evolutie.
De onderzoeksgroep Zorg rond het levenseinde onderzocht aan de hand van overlijdenscertificaten de plaats van overlijden in Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in de periode 1998-2007. De plaats waar iemand overlijdt, thuis of in het ziekenhuis, wordt beschouwd als een indicator voor de kwaliteit van het levenseinde en de levenseindezorg. Overlijden in een ziekenhuis leidt dikwijls tot een minder vredig levenseinde en een langer en moeilijker rouwproces voor de nabestaanden.
In de periode 1998-2007 overleden in Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 661.773 mensen. Het aandeel overlijdens in een ziekenhuis daalde van 55,1% in 1998 tot 51,7% in 2007 en dat in rusthuizen nam toe van 18,3% tot 22,6%. Het aandeel overlijdens thuis daalde met 0,5%.
Het aandeel overlijdens in ziekenhuizen daalde het sterkst voor rusthuisbewoners, namelijk van 31,0% tot 21,5%. Het aandeel van rusthuisbewoners dat in het rusthuis overleed, steeg van 66,8% tot 75,3%. Deze verschuiving is voor een groot deel toe te schrijven aan de omzetting van residentiële bedden naar verzorgingsbedden in rusthuizen tijdens de referentieperiode.
Meer aandacht voor zorg rond het levenseinde in rusthuizen
Voor de toekomst heeft dit belangrijke gevolgen. Zet deze ontwikkeling zich door, dan zouden in 2038 meer mensen in rusthuizen overlijden dan in ziekenhuizen. Het aantal mensen dat thuis overlijdt, zou langzaam dalen.
Rusthuizen worden in dat scenario de belangrijkste plek voor levenseindezorg. Er moeten daarom in de rusthuizen voldoende plaatsen worden aangeboden met aangepaste en kwaliteitsvolle levenseindezorg. Door de steeds grotere groep oudere terminale patiënten moet ook rekening worden gehouden met de financiële gevolgen van de evolutie.
