Kinderen met obesitas worden in hun bewegingen niet enkel gehinderd door hun lichaamsgewicht. Ze hebben ook meer moeite dan andere kinderen om de visuele info te verwerken die nodig is om efficiënt te bewegen. Dat blijkt uit het doctoraatsonderzoek van Ilse Gentier van de vakgroep Bewegings- en Sportwetenschappen van de UGent.
Al in het nadeel voor ze starten met bewegen
Kinderen met overgewicht bewegen relatief weinig en vooral ook minder goed. Tot voor kort nam men aan dat deze lagere motorische competentie vooral een mechanische oorzaak had: bij elke beweging moet immers overtollig gewicht mee verplaatst worden, en bovendien zijn deze extra kilo’s ook anders over het lichaam verspreid dan bij kinderen met een gezond gewicht. Ilse Gentier toonde in haar doctoraatsonderzoek aan dat obese kinderen van lagere schoolleeftijd ook (meer) moeite hebben met het verwerken van visuele informatie die nodig is om bewegingen nauwkeurig in te zetten en bij te sturen. In haar onderzoek vergeleek ze de reactietijd en de capaciteit om bewegingen bij te sturen in taken met een verschillende moeilijkheidsgraad qua beslissingsniveau. Bij die oefeningen moesten de kinderen enkel hun hand bewegen en was de impact van de overtollige lichaamsmassa dus minimaal.
Obese kinderen reageerden niet alleen trager en hadden meer tijd nodig om te beslissen, maar konden hun fijnmotorische bewegingen ook minder nauwkeurig bijsturen in vergelijking met hun leeftijdsgenootjes met (een) normaal/gezond gewicht. De obese kinderen zijn dus al in het nadeel nog voor de beweging effectief is ingezet. Deze problemen met het aan- en bijsturen van bewegingen kunnen onder meer veroorzaakt zijn door het feit dat obese kinderen in de regel minder fysiek actief zijn dan hun leeftijdsgenootjes en dus al op jonge leeftijd over minder bewegingservaring en –vaardigheid beschikken. In elk geval kunnen deze nieuwe bevindingen leiden tot andere accenten in preventie- en behandelingsprogramma’s voor obesitas bij kinderen.
Kinderen met overgewicht bewegen relatief weinig en vooral ook minder goed. Tot voor kort nam men aan dat deze lagere motorische competentie vooral een mechanische oorzaak had: bij elke beweging moet immers overtollig gewicht mee verplaatst worden, en bovendien zijn deze extra kilo’s ook anders over het lichaam verspreid dan bij kinderen met een gezond gewicht. Ilse Gentier toonde in haar doctoraatsonderzoek aan dat obese kinderen van lagere schoolleeftijd ook (meer) moeite hebben met het verwerken van visuele informatie die nodig is om bewegingen nauwkeurig in te zetten en bij te sturen. In haar onderzoek vergeleek ze de reactietijd en de capaciteit om bewegingen bij te sturen in taken met een verschillende moeilijkheidsgraad qua beslissingsniveau. Bij die oefeningen moesten de kinderen enkel hun hand bewegen en was de impact van de overtollige lichaamsmassa dus minimaal.
Obese kinderen reageerden niet alleen trager en hadden meer tijd nodig om te beslissen, maar konden hun fijnmotorische bewegingen ook minder nauwkeurig bijsturen in vergelijking met hun leeftijdsgenootjes met (een) normaal/gezond gewicht. De obese kinderen zijn dus al in het nadeel nog voor de beweging effectief is ingezet. Deze problemen met het aan- en bijsturen van bewegingen kunnen onder meer veroorzaakt zijn door het feit dat obese kinderen in de regel minder fysiek actief zijn dan hun leeftijdsgenootjes en dus al op jonge leeftijd over minder bewegingservaring en –vaardigheid beschikken. In elk geval kunnen deze nieuwe bevindingen leiden tot andere accenten in preventie- en behandelingsprogramma’s voor obesitas bij kinderen.
