Onderzoekers van het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde van het UZ Brussel hebben een vergelijkend onderzoek uitgevoerd tussen 2 vruchtbaarheidstechnieken, ICSI en de nieuwste techniek IMSI. Op basis van dit onderzoek kan men een routine gebruik van IMSI bij infertiliteitspatiënten niet verdedigen. De bevruchting en de embryo-ontwikkeling waren immers niet verschillend voor ICSI en IMSI. Bovendien werden vergelijkbare klinische zwangerschapscijfers en aantallen levend geboren kinderen bekomen met ICSI en IMSI. Aangezien de onderzoekers niet overtuigd zijn van de meerwaarde van IMSI, wordt de techniek ook niet aangeboden in het UZ Brussel.
Bij een natuurlijke bevruchting zal een goed beweeglijke zaadcel met een normale vorm als eerste de eicel bereiken en deze kunnen bevruchten. Deze zaadcel vertoont een ovale, afgeplatte kop die het genetisch materiaal bevat. Bij in vitro bevruchting (ivf) worden zo’n 5000 à 10000 zaadcellen aan de eicel in een kweekdruppeltje toegevoegd. Ook daar kan een goed beweeglijke zaadcel met een normaal gevormde kop de eicel als eerste bereiken en bevruchten. Indien een zaadstaal onvoldoende goed beweeglijke en normaal gevormde zaadcellen bevat wordt intracytoplasmatische spermacel injectie (icsi) toegepast. Zaadcellen worden dan door de laborant of bioloog gekozen om zodoende één per eicel te injecteren. Er wordt altijd gestreefd om beweeglijke welgevormde zaadcellen te injecteren, hoewel dit niet altijd mogelijk is naargelang de kwaliteit van het zaadstaal.
icsi wordt standaard onder de microscoop uitgevoerd bij een vergroting van 400x. In 2001 beschreef een Israëlische onderzoeksgroep zaadcelselectie bij een sterkere optische vergroting van 1500x, waarbij beter gekeken werd naar de fijne structuur van de zaadcelkern en de inhoud ervan. Zo was het mogelijk die zaadcellen te selecteren die geen grote of kleine vacuolen (blaasjes gevuld met vocht) vertoonden. Het gebruik van deze IMSI techniek (intracytoplasmatisch morfologisch geselecteerde spermacel injectie) werd geassocieerd met verhoogde zwangerschaps- en bevallingscijfers, alsook met verlaagde miskraam cijfers in een reeks vergelijkende studies. Er zijn echter slechts drie studies beschikbaar[1] om deze bevindingen te bevestigen of te weerleggen.
Om de invloed van deze spermacelselectie met sterkere vergroting op embryo ontwikkeling na te gaan, werd in het UZ Brussel een studie uitgevoerd waarbij per patiënt de ene helft van de eicellen geïnjecteerd werd met ICSI en de andere helft met IMSI. Een belangrijke bevinding was dat het voorkomen van vacuoles in normaal gevormde zaadcellen vrij laag is (27.5%). Sterk afwijkende vormen komen veel vaker voor (54.4%), maar deze kunnen ook gemakkelijk herkend worden bij een klassieke ICSI zaadcel selectie bij 400x vergroting. De bevruchting en de embryo-ontwikkeling waren niet verschillend voor ICSI en IMSI. Bovendien werden vergelijkbare klinische zwangerschapscijfers en aantallen levend geboren kinderen bekomen met ICSI en IMSI. Op basis van deze gegevens kunnen de onderzoekers van het UZ Brussel een routine gebruik van IMSI in hun algemene populatie van infertiliteit patiënten niet verdedigen. Aangezien de onderzoekers niet overtuigd zijn van de meerwaarde die IMSI kan bieden, wordt de techniek ook niet aangeboden in het UZ Brussel.
icsi wordt standaard onder de microscoop uitgevoerd bij een vergroting van 400x. In 2001 beschreef een Israëlische onderzoeksgroep zaadcelselectie bij een sterkere optische vergroting van 1500x, waarbij beter gekeken werd naar de fijne structuur van de zaadcelkern en de inhoud ervan. Zo was het mogelijk die zaadcellen te selecteren die geen grote of kleine vacuolen (blaasjes gevuld met vocht) vertoonden. Het gebruik van deze IMSI techniek (intracytoplasmatisch morfologisch geselecteerde spermacel injectie) werd geassocieerd met verhoogde zwangerschaps- en bevallingscijfers, alsook met verlaagde miskraam cijfers in een reeks vergelijkende studies. Er zijn echter slechts drie studies beschikbaar[1] om deze bevindingen te bevestigen of te weerleggen.
Om de invloed van deze spermacelselectie met sterkere vergroting op embryo ontwikkeling na te gaan, werd in het UZ Brussel een studie uitgevoerd waarbij per patiënt de ene helft van de eicellen geïnjecteerd werd met ICSI en de andere helft met IMSI. Een belangrijke bevinding was dat het voorkomen van vacuoles in normaal gevormde zaadcellen vrij laag is (27.5%). Sterk afwijkende vormen komen veel vaker voor (54.4%), maar deze kunnen ook gemakkelijk herkend worden bij een klassieke ICSI zaadcel selectie bij 400x vergroting. De bevruchting en de embryo-ontwikkeling waren niet verschillend voor ICSI en IMSI. Bovendien werden vergelijkbare klinische zwangerschapscijfers en aantallen levend geboren kinderen bekomen met ICSI en IMSI. Op basis van deze gegevens kunnen de onderzoekers van het UZ Brussel een routine gebruik van IMSI in hun algemene populatie van infertiliteit patiënten niet verdedigen. Aangezien de onderzoekers niet overtuigd zijn van de meerwaarde die IMSI kan bieden, wordt de techniek ook niet aangeboden in het UZ Brussel.
