Een lintmeter zou wel eens belangrijker kunnen zijn dan een weegschaal voor mensen die om gezondheidsredenen op hun gewicht willen letten, zeggen artsen. Wie een middelomtrek heeft van meer dan een meter heeft een sterk verhoogd risico op hartproblemen, diabetes en andere aandoeningen die samenhangen met obesitas. De indicatie geldt zowel voor mannen als vrouwen, stelt een studie vandaag in de British Medical Journal.
De body mass index of bmi stelt dat je obees bent zodra je een bmi hebt van meer dan dertig. Maximaal een meter middelomtrek zou echter een belangrijkere gezondheidsindicator kunnen worden. overgewicht rond de maag is immers schadelijker dan wanneer de extra kilo's zich vastzetten op andere plaatsen van het lichaam, zoals de benen en de heupen. Het type vet en waar het zich opstapelt is belangrijker dan de hoeveelheid. Zo is vet onder de huid die cellulitis veroorzaakt van relatief weinig belang.
Dat geldt niet voor vet dat zich diep binnenin het abdomen opstapelt. Dat laatste wordt zichtbaar door een uitzettend middel, er worden toxische stoffen afgescheiden in de bloedstroom, de cholesterol stijgt en het lichaam verzet zich sterker tegen het gebruik van insuline, essentieel voor de controle van de bloedsuikerspiegel. Een toename in insulineresistentie betekent dat de pancreas extra insuline moet produceren.
Omdat er geen eenvoudige test beschikbaar was om die insulineresistentie te voorspellen, ontwikkelden Zweedse onderzoekers van het Karolinska-instituut er eentje. Uit hun onderzoek bij 2.746 mannelijke en vrouwelijke proefpersonen, van alle maten en gewichten, bleek dat ongeveer de helft van degenen met een omtrek van meer dan een meter kampten met insulineresistentie. Bij degenen met een omtrek lager dan honderd was dat slechts 3 procent. De middelomtrek bleek bovendien een betere voorspeller van het probleem dan de traditionele bmi.
Tegelijk publiceert The Lancet ook de tussentijdse resultaten met een nieuw experimenteel anti-obesitasmiddel rimonabant. Het onderzoek werd uitgevoerd door professor Van Gaal van het Universitair ziekenhuis in Antwerpen. De resultaten zijn niet nieuw, maar werden nu pas gepubliceerd. Daaruit blijkt dat de pil leidde tot een aanzienlijk gewichtsverlies en tot een verbetering van de cardiovasculaire risicofactoren. Alle deelnemers hadden een bmi hoger dan dertig en kregen ofwel dagelijks een dosis van 5 milligram, 20 milligram of een placebo. Vier op de tien mensen die de grote dosis namen, verloren minstens 10 procent van hun gewicht op een jaar, twee op de drie minstens 5 procent. Ook cardiovasculaire risicofactoren verminderden.
Dat geldt niet voor vet dat zich diep binnenin het abdomen opstapelt. Dat laatste wordt zichtbaar door een uitzettend middel, er worden toxische stoffen afgescheiden in de bloedstroom, de cholesterol stijgt en het lichaam verzet zich sterker tegen het gebruik van insuline, essentieel voor de controle van de bloedsuikerspiegel. Een toename in insulineresistentie betekent dat de pancreas extra insuline moet produceren.
Omdat er geen eenvoudige test beschikbaar was om die insulineresistentie te voorspellen, ontwikkelden Zweedse onderzoekers van het Karolinska-instituut er eentje. Uit hun onderzoek bij 2.746 mannelijke en vrouwelijke proefpersonen, van alle maten en gewichten, bleek dat ongeveer de helft van degenen met een omtrek van meer dan een meter kampten met insulineresistentie. Bij degenen met een omtrek lager dan honderd was dat slechts 3 procent. De middelomtrek bleek bovendien een betere voorspeller van het probleem dan de traditionele bmi.
Tegelijk publiceert The Lancet ook de tussentijdse resultaten met een nieuw experimenteel anti-obesitasmiddel rimonabant. Het onderzoek werd uitgevoerd door professor Van Gaal van het Universitair ziekenhuis in Antwerpen. De resultaten zijn niet nieuw, maar werden nu pas gepubliceerd. Daaruit blijkt dat de pil leidde tot een aanzienlijk gewichtsverlies en tot een verbetering van de cardiovasculaire risicofactoren. Alle deelnemers hadden een bmi hoger dan dertig en kregen ofwel dagelijks een dosis van 5 milligram, 20 milligram of een placebo. Vier op de tien mensen die de grote dosis namen, verloren minstens 10 procent van hun gewicht op een jaar, twee op de drie minstens 5 procent. Ook cardiovasculaire risicofactoren verminderden.
