Selectie van een chemotherapeutisch regime op basis van een 'behandelingsspecifieke genetische handtekening' bij borstkankerpatiënten, gaat mogelijk leiden tot radicale veranderingen in de behandeling van borstkanker. Dat blijkt uit onderzoek van de universiteit van Bordeaux, waarvan de opzienbarende resultaten vervroegd on line zijn gepubliceerd in Lancet Oncology.
De genetische handtekening zorgt voor een pathologische complete respons van ongeveer 70 procent. Zonder genetische voorinformatie is de complete respons 44 procent. Het onderzoek betreft chemotherapie die voorafgaand aan een operatie wordt gegeven aan patiënten met een hormoonreceptornegatieve borstkanker.
De patiënten kregen at random een van de twee meest gebruikte kuren met of zonder taxanen (fluorouracil, epirubicine en cyclophosphamide (FEC) of docetaxel gevolgd door epirubicine plus docetaxel (TET)). In een biopt dat was afgenomen voor de diagnostiek van de tumor, werd de 'genetische handtekening' bepaald en de gevoeligheid voor de verschillende medicijnen van de kuur gemeten. Beide uitslagen werden gecombineerd tot een behandelingsspecifieke handtekening.
Zonder voorinformatie over de behandelingsspecifieke handtekening bereikte 44 procent van de patiënten een pathologische complete respons, waarbij de tumor was verdwenen en de patholoog hooguit enkele losse tumorcellen in het biopt terugvond. Was het behandelregime op grond van de behandelingsspecifieke handtekening bepaald, dan was deze complete respons ongeveer 70 procent. De negatief voorspellende waarde van de handtekening voor de kuur met docetaxel bedroeg 96 procent, die voor de taxaanvrije kuur 92 procent.
Volgens de onderzoekers onder leiding van prof, dr. Hervé Bonnefoi van de Universiteit van Bordeaux is deze verbetering zo groot dat een tweede studie nodig is om de resultaten te bevestigen. "als het echt waar is, zal de wijze waarop artsen borstkanker behandelen radicaal veranderen."
De patiënten van het gepubliceerde onderzoek worden verder gevolgd om het verschil in progressievrije overleving te bepalen.
De patiënten kregen at random een van de twee meest gebruikte kuren met of zonder taxanen (fluorouracil, epirubicine en cyclophosphamide (FEC) of docetaxel gevolgd door epirubicine plus docetaxel (TET)). In een biopt dat was afgenomen voor de diagnostiek van de tumor, werd de 'genetische handtekening' bepaald en de gevoeligheid voor de verschillende medicijnen van de kuur gemeten. Beide uitslagen werden gecombineerd tot een behandelingsspecifieke handtekening.
Zonder voorinformatie over de behandelingsspecifieke handtekening bereikte 44 procent van de patiënten een pathologische complete respons, waarbij de tumor was verdwenen en de patholoog hooguit enkele losse tumorcellen in het biopt terugvond. Was het behandelregime op grond van de behandelingsspecifieke handtekening bepaald, dan was deze complete respons ongeveer 70 procent. De negatief voorspellende waarde van de handtekening voor de kuur met docetaxel bedroeg 96 procent, die voor de taxaanvrije kuur 92 procent.
Volgens de onderzoekers onder leiding van prof, dr. Hervé Bonnefoi van de Universiteit van Bordeaux is deze verbetering zo groot dat een tweede studie nodig is om de resultaten te bevestigen. "als het echt waar is, zal de wijze waarop artsen borstkanker behandelen radicaal veranderen."
De patiënten van het gepubliceerde onderzoek worden verder gevolgd om het verschil in progressievrije overleving te bepalen.
