De manier waarop onze hersenen werken om aandachtig te blijven gedurende de dag verschilt bij zogenaamde ochtend- en avondmensen. Dit verschil wordt vooral duidelijk op het einde van de dag, wanneer de druk om te slapen groter wordt. Dat blijkt uit een onderzoek uitgevoerd door het Centre de Recherches du Cyclotron van de Universiteit van Luik. Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Science.
Slaapneigingen
Twee verschillende processen zijn verantwoordelijk voor de kwaliteit van onze cognitieve vaardigheden gedurende een normale dag. Aan de ene kant stijgt de neiging om te slapen terwijl de dag vordert om vervolgens te verdwijnen gedurende de nacht. Dat wordt het zelfregulerende proces genoemd.
Aan de andere kant wordt het niveau van alertheid gereguleerd door een circadiaans ritme (24-uurritme) waardoor het signaal om wakker te blijven stijgt tijdens de dag en daarna weer afneemt aan het begin van de nacht.
Prestatieniveau
Door de tegenstelling tussen deze twee mechanismen (zelfregulerend en circadiaans) zijn we in staat om een bepaald prestatieniveau tijdens diverse cognitieve taken te behouden.
Verschillende ritme
Om deze processen, en de manier waarop ze elkaar beïnvloeden, beter te kunnen begrijpen, heeft Christina Schmidt de verschillen in ritme bekeken bij ochtend- en avondmensen.
Ochtendmensen, die vroeg gaan slapen en vroeg opstaan, presteren over het algemeen beter gedurende de morgen. Dit in tegenstelling tot de avondmensen, die laat gaan slapen en laat opstaan. Zij presteren beter tijdens de avond.
Verschillende testen
Tijdens verschillende testen op verschillende tijdstippen, 1,5 en 10,5 uur na het wakker worden, werd de hersenactiviteit van de betrokken personen gemeten. De resultaten tonen geen verschil in prestatie of hersenactiviteit tijdens de test die 1,5 uur na het opstaan gehouden werd, wanneer de druk om te slapen niet groot is.
Maar naarmate de dag vordert, 10,5 uur na het wakker worden, dan presteren avondmensen beter dan de vroege vogels. De resultaten tonen aan dat ochtendmensen gevoeliger zijn voor de druk van het zelfregulerende proces. Meer nog, zij lijden sterker onder de druk om te slapen die zich gedurende de dag opbouwt.
Twee verschillende processen zijn verantwoordelijk voor de kwaliteit van onze cognitieve vaardigheden gedurende een normale dag. Aan de ene kant stijgt de neiging om te slapen terwijl de dag vordert om vervolgens te verdwijnen gedurende de nacht. Dat wordt het zelfregulerende proces genoemd.
Aan de andere kant wordt het niveau van alertheid gereguleerd door een circadiaans ritme (24-uurritme) waardoor het signaal om wakker te blijven stijgt tijdens de dag en daarna weer afneemt aan het begin van de nacht.
Prestatieniveau
Door de tegenstelling tussen deze twee mechanismen (zelfregulerend en circadiaans) zijn we in staat om een bepaald prestatieniveau tijdens diverse cognitieve taken te behouden.
Verschillende ritme
Om deze processen, en de manier waarop ze elkaar beïnvloeden, beter te kunnen begrijpen, heeft Christina Schmidt de verschillen in ritme bekeken bij ochtend- en avondmensen.
Ochtendmensen, die vroeg gaan slapen en vroeg opstaan, presteren over het algemeen beter gedurende de morgen. Dit in tegenstelling tot de avondmensen, die laat gaan slapen en laat opstaan. Zij presteren beter tijdens de avond.
Verschillende testen
Tijdens verschillende testen op verschillende tijdstippen, 1,5 en 10,5 uur na het wakker worden, werd de hersenactiviteit van de betrokken personen gemeten. De resultaten tonen geen verschil in prestatie of hersenactiviteit tijdens de test die 1,5 uur na het opstaan gehouden werd, wanneer de druk om te slapen niet groot is.
Maar naarmate de dag vordert, 10,5 uur na het wakker worden, dan presteren avondmensen beter dan de vroege vogels. De resultaten tonen aan dat ochtendmensen gevoeliger zijn voor de druk van het zelfregulerende proces. Meer nog, zij lijden sterker onder de druk om te slapen die zich gedurende de dag opbouwt.
