De bedsokken zijn geïnformeerd met trillingsenergie. Deze energie zal het bewegen of de kramp in de benen doen afnemen tot zelfs geheel laten verdwijnen. Na de aanbevolen gewenningsfase bepaalt u zelf hoelang u de sokken moet dragen. Voor de één is enkele uren dragen voor het naar bed gaan voldoende, voor de ander is het prettig en nodig om de sokken voor langere tijd of de gehele nacht aan te houden.
De sokken zijn vrij van chemicaliën, werken niet met magneten of andere vormen van externe energie en werden niet op dieren uitgetest. Ze zijn daardoor 100% veilig.
De sokken zijn vrij van chemicaliën, werken niet met magneten of andere vormen van externe energie en werden niet op dieren uitgetest. Ze zijn daardoor 100% veilig.
Het rusteloze benen syndroom (RLS of Restless Legs syndroom), is een neurologische aandoening die zich kenmerkt door een irriterend, branderig gevoel, diep in de kuiten, soms beurtelings, soms in beide kuiten tegelijk. De aandoening kan zich ook voordoen in de bovenbenen, voeten, romp en armen. Ze zijn niet alleen erg vervelend en hinderlijk, maar kunnen ook pijnlijk zijn.
Oorzaak RLS
De oorzaak van RLS is niet bekend, al is recent een gen gelokaliseerd dat RLS zou veroorzaken. Vandaag gaat men ervan uit dat er zowel een erfelijke (primaire) vorm van bestaat én een secundaire vorm. Bij de eerste vorm richt het onderzoek zich vooral op kenmerken van bloedverwantschap.
Bij de secundaire RLS zoekt men naar een onderliggende oorzaak of andere mogelijke lichamelijke problemen zoals een chronisch nierfalen, ijzergebrek, foliumzuurtekort, diabetes, zwangerschap, de ziekte van parkinson, schildklieraandoeningen, reuma. Andere oorzaken kunnen zijn bloedcirculatiestoornissen in de onderbenen, bloedarmoede, vitaminegeberk, een plaatselijke zenuwontsteking,...
Behandeling
Het "restless legs syndrome (RLS)", of het syndroom van rusteloze benen, is een neurologische aandoening die vooral gekenmerkt is door een onweerstaanbare en dwingende drang om de benen te bewegen. De aanpak van RLS bestaat in de eerste plaats uit niet-medicamenteuze maatregelen. geneesmiddelen die RLS kunnen verergeren, moeten in de mate van het mogelijke vermeden worden, en een bestaande ijzerdeficiëntie moet gecorrigeerd worden. Op basis van de weinige gegevens die beschikbaar zijn en op basis van de klinische ervaring, kan een dopamine-agonist (b.v. pramipexol of ropinirol) worden voorgesteld wanneer in geval van ernstige symptomen een medicamenteuze behandeling toch overwogen wordt. Levodopa is geen eerste keuze gezien het risico van tachyfylaxis en van verergering van de symptomen. Langdurig gebruik van benzodiazepines is af te raden. Op basis van de beschikbare gegevens is het gebruik van andere geneesmiddelen (anti-epileptica, opiaten) niet gerechtvaardigd.
http://www.bcfi.be/Folia/2004/F31N12D.cfm (BCFI)
Oorzaak RLS
De oorzaak van RLS is niet bekend, al is recent een gen gelokaliseerd dat RLS zou veroorzaken. Vandaag gaat men ervan uit dat er zowel een erfelijke (primaire) vorm van bestaat én een secundaire vorm. Bij de eerste vorm richt het onderzoek zich vooral op kenmerken van bloedverwantschap.
Bij de secundaire RLS zoekt men naar een onderliggende oorzaak of andere mogelijke lichamelijke problemen zoals een chronisch nierfalen, ijzergebrek, foliumzuurtekort, diabetes, zwangerschap, de ziekte van parkinson, schildklieraandoeningen, reuma. Andere oorzaken kunnen zijn bloedcirculatiestoornissen in de onderbenen, bloedarmoede, vitaminegeberk, een plaatselijke zenuwontsteking,...
Behandeling
Het "restless legs syndrome (RLS)", of het syndroom van rusteloze benen, is een neurologische aandoening die vooral gekenmerkt is door een onweerstaanbare en dwingende drang om de benen te bewegen. De aanpak van RLS bestaat in de eerste plaats uit niet-medicamenteuze maatregelen. geneesmiddelen die RLS kunnen verergeren, moeten in de mate van het mogelijke vermeden worden, en een bestaande ijzerdeficiëntie moet gecorrigeerd worden. Op basis van de weinige gegevens die beschikbaar zijn en op basis van de klinische ervaring, kan een dopamine-agonist (b.v. pramipexol of ropinirol) worden voorgesteld wanneer in geval van ernstige symptomen een medicamenteuze behandeling toch overwogen wordt. Levodopa is geen eerste keuze gezien het risico van tachyfylaxis en van verergering van de symptomen. Langdurig gebruik van benzodiazepines is af te raden. Op basis van de beschikbare gegevens is het gebruik van andere geneesmiddelen (anti-epileptica, opiaten) niet gerechtvaardigd.
http://www.bcfi.be/Folia/2004/F31N12D.cfm (BCFI)
