In zijn doctoraatsonderzoek aan de Universiteit Antwerpen heeft dr. Evert Hamans aangetoond dat snurken of slaapapneu gerichter kan behandeld worden na het uitvoeren van een slaapendoscopie. Dit is een onderzoek waarbij via endoscopie de keelholte van de patiënt wordt bekeken tijdens de slaap. Het onderzoek toonde aan dat de tong tijdens de slaap naar achter valt en daarbij de keelholte tijdelijk afsluit. Dr. Hamans paste een nieuwe behandelingstechniek voor slaapapneu toe, nl. een implant in de tong die de tong kan stabiliseren.
2 tot 4% van de Belgen kampt met apneu' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>slaapapneu
Obstructief slaapapneu is een aandoening waarbij de ademhaling belemmerd wordt tijdens de slaap omdat de keelholte geheel of gedeeltelijk dichtklapt. Hierdoor ontstaat er zuurstoftekort en een gestoord slaappatroon. In België kampt 4% van de mannen en 2% van de vrouwen met slaapapneu. De belangrijkste klachten zijn luid snurken, overmatige slaperigheid overdag en concentratiestoornissen. Bij sommige patiënten is de slaperigheid zo erg dat het de dagdagelijkse activiteiten belemmert, wat voor sommige beroepen (zoals chauffeurs) gevaarlijk kan zijn. Daarnaast hebben deze patiënten op lange termijn een verhoogde kans op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten.
Slaapendoscopie wijst uit dat tong vaak verantwoordelijk is voor slaapapneu
De huidige behandeling van slaapapneu bestaat uit een beademingsmasker of een mondprothese waarmee de patiënt elke nacht dient te slapen. Hoewel deze behandelopties efficiënt en afdoende zijn, verdraagt een belangrijke groep patiënten deze behandeling niet. Bij hen wordt een operatie overwogen. Hierbij is het van belang dat er eerst wordt vastgesteld welk onderdeel van de keelholte verantwoordelijk is voor het dichtklappen hiervan. Dit kan gebeuren op het niveau van het zachte gehemelte en de huig of op het niveau van de tong. Bij de meeste patiënten gebeurt dit zelfs op de 2 niveaus tegelijkertijd. Tijdens een slaapendoscopie wordt de patiënt voor een korte periode in een slaaptoestand gebracht. Er wordt dan via de neus een kleine fiberoptische endoscoop ingebracht en het gedrag van de keelholte wordt bekeken op het moment dat de patiënt snurkt en slaapapneu vertoont. Dit laat de arts toe om te bepalen bij welke heelkundige ingreep de patiënt baat kan hebben om de obstructie te verhelpen.
Innovatief tongimplant verhelpt slaapapneu
Het onderzoek met behulp van slaapendoscopie heeft aangetoond dat de tong bij veel apneu patiënten verantwoordelijk is voor de obstructie. De bestaande ingrepen om dit te verhelpen zijn ingrijpend en hebben bijwerkingen. In het doctoraatsonderzoek van dr. Hamans wordt een nieuwe behandelingstechniek beschreven. Met dierexperimenteel onderzoek werd een prototype van een tongimplant onderzocht en vervolgens klinisch toegepast. Het implant bestaat uit een tonganker dat minimaal invasief wordt ingebracht en vervolgens op individueel titreerbare wijze de tong kan opspannen om slaapapneu te voorkomen. De patiënten die met het implant behandeld werden, hadden beduidend minder slaapapneu, snurkten minder en voelden zich overdag veel fitter.
Dit onderzoek zal in de toekomst leiden tot betere diagnosestelling van slaapapneu alsook sturing geven aan de verdere ontwikkeling en innovatie van operatieve behandelingen van obstructief slaapapneu.
Obstructief slaapapneu is een aandoening waarbij de ademhaling belemmerd wordt tijdens de slaap omdat de keelholte geheel of gedeeltelijk dichtklapt. Hierdoor ontstaat er zuurstoftekort en een gestoord slaappatroon. In België kampt 4% van de mannen en 2% van de vrouwen met slaapapneu. De belangrijkste klachten zijn luid snurken, overmatige slaperigheid overdag en concentratiestoornissen. Bij sommige patiënten is de slaperigheid zo erg dat het de dagdagelijkse activiteiten belemmert, wat voor sommige beroepen (zoals chauffeurs) gevaarlijk kan zijn. Daarnaast hebben deze patiënten op lange termijn een verhoogde kans op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten.
Slaapendoscopie wijst uit dat tong vaak verantwoordelijk is voor slaapapneu
De huidige behandeling van slaapapneu bestaat uit een beademingsmasker of een mondprothese waarmee de patiënt elke nacht dient te slapen. Hoewel deze behandelopties efficiënt en afdoende zijn, verdraagt een belangrijke groep patiënten deze behandeling niet. Bij hen wordt een operatie overwogen. Hierbij is het van belang dat er eerst wordt vastgesteld welk onderdeel van de keelholte verantwoordelijk is voor het dichtklappen hiervan. Dit kan gebeuren op het niveau van het zachte gehemelte en de huig of op het niveau van de tong. Bij de meeste patiënten gebeurt dit zelfs op de 2 niveaus tegelijkertijd. Tijdens een slaapendoscopie wordt de patiënt voor een korte periode in een slaaptoestand gebracht. Er wordt dan via de neus een kleine fiberoptische endoscoop ingebracht en het gedrag van de keelholte wordt bekeken op het moment dat de patiënt snurkt en slaapapneu vertoont. Dit laat de arts toe om te bepalen bij welke heelkundige ingreep de patiënt baat kan hebben om de obstructie te verhelpen.
Innovatief tongimplant verhelpt slaapapneu
Het onderzoek met behulp van slaapendoscopie heeft aangetoond dat de tong bij veel apneu patiënten verantwoordelijk is voor de obstructie. De bestaande ingrepen om dit te verhelpen zijn ingrijpend en hebben bijwerkingen. In het doctoraatsonderzoek van dr. Hamans wordt een nieuwe behandelingstechniek beschreven. Met dierexperimenteel onderzoek werd een prototype van een tongimplant onderzocht en vervolgens klinisch toegepast. Het implant bestaat uit een tonganker dat minimaal invasief wordt ingebracht en vervolgens op individueel titreerbare wijze de tong kan opspannen om slaapapneu te voorkomen. De patiënten die met het implant behandeld werden, hadden beduidend minder slaapapneu, snurkten minder en voelden zich overdag veel fitter.
Dit onderzoek zal in de toekomst leiden tot betere diagnosestelling van slaapapneu alsook sturing geven aan de verdere ontwikkeling en innovatie van operatieve behandelingen van obstructief slaapapneu.
