De Gentse arts Marc Cosyns, die als prof aan de UGent stervensbegeleiding doceert en die ook projectleider is van een groot onderzoek over euthanasie in ons land, maakt bekend dat hij eind vorige maand een dementerende vrouw hielp sterven.
Hij twijfelde lang over die daad. Hij maakt die nu bekend via het weekblad De arts' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>huisarts om de gaten in de euthanasiewet aan te klagen.
De 87-jarige vrouw vroeg al geruime tijd om euthanasie, althans in haar heldere momenten. als ze verward was, niet. Ze wou zeker niet in een rusthuis sterven, maar thuis.
,,Zelf vind ik dementie geen onwaardig leven'', zegt Marc Cosyns, maar als mensen gemotiveerd en doorleefd zeggen 'het hoeft niet meer', denk ik dat ik dat moet respecteren.
Strikt genomen valt dit geval echter niet onder het wettelijk begrip euthanasie. Er was geen ondraaglijk fysiek lijden. Ondraaglijk psychisch lijden kon eventueel ingeroepen worden, maar dan moet een maand gewacht worden, en dat vond Cosyns onhaalbaar.
Voor patiënten die in een coma liggen, is euthanasie mogelijk met een wilsbeschikking, voor dementerden niet.
De stopzetting van voedsel- en vochttoediening, zoals Cosyns die zelf in rusthuizen toepast in bepaalde gevallen, had ook gekund. Die valt niet onder het begrip euthanasie en de voorwaarden ervoor, maar wordt beschouwd als ,,normaal medisch handelen''. Maar dat vond de arts voor dit geval ook niet geschikt.
Hij heeft haar dan, na een advies van een tweede arts zoals de euthanasie-procedure voorschrijft, dodende barbituraten gegeven die ze uiteindelijk zelf ingenomen heeft. Strikt genomen is het geen euthanasie, maar hulp bij zelfdoding.
Volgens velen is hulp bij zelfdoding niet strafbaar.
Als de logica gevolgd wordt die het gerecht soms hanteert, kan men echter ook concluderen dat het om moord gaat.
Cosyns maakt zijn daad bekend om discussie uit te lokken. Hij laat verstaan dat het morele oordeel van goed en kwaad primeert op een (onduidelijke) wet. Hij laakt dat de wet niet mogelijk maakt wat volgens hem mogelijk moet zijn: euthanasie in dit geval.
De euthanasiewet is niet aangepast aan de complexe situaties bij het levenseinde, meent hij. Hij stelt voor die wet uit het strafrecht te halen en onder te brengen in de wet op de patiëntenrechten. In die wet primeren de beslissingen van de patiënt; ze laat meer soepelheid toe en laat de eigen dynamiek van de gezondheidszorg beter weerklinken.
De 87-jarige vrouw vroeg al geruime tijd om euthanasie, althans in haar heldere momenten. als ze verward was, niet. Ze wou zeker niet in een rusthuis sterven, maar thuis.
,,Zelf vind ik dementie geen onwaardig leven'', zegt Marc Cosyns, maar als mensen gemotiveerd en doorleefd zeggen 'het hoeft niet meer', denk ik dat ik dat moet respecteren.
Strikt genomen valt dit geval echter niet onder het wettelijk begrip euthanasie. Er was geen ondraaglijk fysiek lijden. Ondraaglijk psychisch lijden kon eventueel ingeroepen worden, maar dan moet een maand gewacht worden, en dat vond Cosyns onhaalbaar.
Voor patiënten die in een coma liggen, is euthanasie mogelijk met een wilsbeschikking, voor dementerden niet.
De stopzetting van voedsel- en vochttoediening, zoals Cosyns die zelf in rusthuizen toepast in bepaalde gevallen, had ook gekund. Die valt niet onder het begrip euthanasie en de voorwaarden ervoor, maar wordt beschouwd als ,,normaal medisch handelen''. Maar dat vond de arts voor dit geval ook niet geschikt.
Hij heeft haar dan, na een advies van een tweede arts zoals de euthanasie-procedure voorschrijft, dodende barbituraten gegeven die ze uiteindelijk zelf ingenomen heeft. Strikt genomen is het geen euthanasie, maar hulp bij zelfdoding.
Volgens velen is hulp bij zelfdoding niet strafbaar.
Als de logica gevolgd wordt die het gerecht soms hanteert, kan men echter ook concluderen dat het om moord gaat.
Cosyns maakt zijn daad bekend om discussie uit te lokken. Hij laat verstaan dat het morele oordeel van goed en kwaad primeert op een (onduidelijke) wet. Hij laakt dat de wet niet mogelijk maakt wat volgens hem mogelijk moet zijn: euthanasie in dit geval.
De euthanasiewet is niet aangepast aan de complexe situaties bij het levenseinde, meent hij. Hij stelt voor die wet uit het strafrecht te halen en onder te brengen in de wet op de patiëntenrechten. In die wet primeren de beslissingen van de patiënt; ze laat meer soepelheid toe en laat de eigen dynamiek van de gezondheidszorg beter weerklinken.
