Als je bijvoorbeeld een ziekenhuisinfectie hebt opgelopen, kun je vanaf januari 2007 met je klacht naar het Fonds voor Medische Fouten stappen. Minister van Volksgezondheid Rudy Demotte heeft al van in 2003 een wetsvoorstel klaar om zo'n fonds op te richten, maar nu is er pas politieke consensus om het fonds erdoor te krijgen.
Minister van Volksgezondheid Rudy Demotte (PS) bereidt een wetsontwerp voor, dat volgens hem tegen 2015 over 78,5 miljoen euro zal beschikken. Een publieke instelling zal het fonds controleren en de slachtoffers vergoeden.
In België worden jaarlijks 10.000 mensen het slachtoffer van een medische fout. Ze hebben op dit ogenblik zo goed als geen kans op verhaal. De getroffen personen moeten volgens Demotte hun gelijk halen via een procedure voor de rechter, en in tachtig procent van de gevallen zetten ze die stap niet.
Demotte zegt dat hij zijn fonds zal stroomlijnen naar het voorbeeld van het Fonds voor Arbeidsongevallen, met een snelle afhandeling door een team van specialisten. Volgens Demotte zal de patiënt niet meer de lijdensweg van een lange en moeilijke bewijslast moeten afleggen.
Het fonds zou moeten kunnen beginnen vanaf januari 2007. De regering verwacht van de medische wereld een bijdrage van 42 miljoen euro, via de verzekering. De premies worden volgens Demotte verplicht. De minister noemt artsen, kinesisten, verplegers, logopedisten en anesthesisten als doelgroep. De ziekenhuizen moeten 12,5 miljoen euro inbrengen via subsidies die ze ontvangen voor het verzekeren van een aantal prestaties, de sociale zekerheid hoest 23,5 miljoen euro op. De patiënten spekken het fonds via een afhouding van 0,5 procent op het remgeld.
Het fonds moet ook een einde maken aan de vervolging van medisch personeel voor rechtbanken, tot nog toe het enige kanaal voor slachtoffers om geld te krijgen. Het betekent voor de artsen geen volstrekte juridische immuniteit, maar ze kunnen alleen nog voor de rechtbank worden gedaagd als niet meer dan een symbolische euro morele schadevergoeding wordt geëist.
Artsen zullen volgens Demotte door het nieuwe systeem ook minder defensief tewerk gaan. De minister zegt bijvoorbeeld vast te stellen dat meer gynaecologen overgaan tot een keizersnede terwijl dat niet altijd nodig is, omdat ze geen risico willen nemen. Evengoed voeren artsen volgens Demotte bepaalde ingrepen niet uit, en doen ze steeds meer bijkomende en onnodige onderzoeken, uit vrees voor een proces.
In België worden jaarlijks 10.000 mensen het slachtoffer van een medische fout. Ze hebben op dit ogenblik zo goed als geen kans op verhaal. De getroffen personen moeten volgens Demotte hun gelijk halen via een procedure voor de rechter, en in tachtig procent van de gevallen zetten ze die stap niet.
Demotte zegt dat hij zijn fonds zal stroomlijnen naar het voorbeeld van het Fonds voor Arbeidsongevallen, met een snelle afhandeling door een team van specialisten. Volgens Demotte zal de patiënt niet meer de lijdensweg van een lange en moeilijke bewijslast moeten afleggen.
Het fonds zou moeten kunnen beginnen vanaf januari 2007. De regering verwacht van de medische wereld een bijdrage van 42 miljoen euro, via de verzekering. De premies worden volgens Demotte verplicht. De minister noemt artsen, kinesisten, verplegers, logopedisten en anesthesisten als doelgroep. De ziekenhuizen moeten 12,5 miljoen euro inbrengen via subsidies die ze ontvangen voor het verzekeren van een aantal prestaties, de sociale zekerheid hoest 23,5 miljoen euro op. De patiënten spekken het fonds via een afhouding van 0,5 procent op het remgeld.
Het fonds moet ook een einde maken aan de vervolging van medisch personeel voor rechtbanken, tot nog toe het enige kanaal voor slachtoffers om geld te krijgen. Het betekent voor de artsen geen volstrekte juridische immuniteit, maar ze kunnen alleen nog voor de rechtbank worden gedaagd als niet meer dan een symbolische euro morele schadevergoeding wordt geëist.
Artsen zullen volgens Demotte door het nieuwe systeem ook minder defensief tewerk gaan. De minister zegt bijvoorbeeld vast te stellen dat meer gynaecologen overgaan tot een keizersnede terwijl dat niet altijd nodig is, omdat ze geen risico willen nemen. Evengoed voeren artsen volgens Demotte bepaalde ingrepen niet uit, en doen ze steeds meer bijkomende en onnodige onderzoeken, uit vrees voor een proces.
