De meeste patiënten die bij de federale ombudsdienst Rechten van de Patiënt aankloppen, zijn ontevreden over de kwaliteit van de gezondheidszorg. Specialisten worden het vaakst beschuldigd dat ze uitschuivers maken. Dat blijkt uit het rapport dat de dienst gisteren presenteerde.
OP 6 oktober 2002 trad de wet voor de patiëntenrechten in werking. Die bepaalt onder andere dat elke patiënt bij een ombudsdienst terecht moet kunnen met vragen of klachten. In elk ziekenhuis vind je een lokale dienst.
Daarnaast riep de minister van Volksgezondheid, Rudy Demotte (PS), een federale ombudsdienst in het leven. Die verwijst patiënten door naar de lokale meldpunten en behandelt alle klachten die buiten de bevoegdheid van de ziekenhuizen vallen. Je kunt er ook je beklag doen over de lokale ombudsdiensten.
Ongeveer de helft van de patiënten die de dienst over de vloer krijgt, zijn niet te spreken over de kwaliteit van een behandeling. ,,Dat kan gaan van klachten over een onhandige tandarts tot meldingen van medische fouten'', verduidelijkt Willeke Dijkhoffz, de ontslagnemende Nederlandstalige ombudsvrouw. ,,Het is trouwens opvallend dat veel mensen bij ons aankloppen, terwijl ze met hun klacht bij een lokale ombudsdienst terecht kunnen. Dat wijst er toch op dat een extra sensibiliseringscampagne geen overbodige luxe zou zijn.''
Zowat een vijfde van de klagers heeft het over een gebrek aan communicatie. ,,Sommigen hadden van tevoren geen idee van de prijs van een operatie of de risico's die eraan verbonden zijn'', vertelt Dijkhoffz.
Meer dan de helft van de Vlaamse klachtendossiers gaat over fouten van specialisten. Aan Waalse kant zijn gespecialiseerde dokters zelfs verantwoordelijk voor driekwart van de klachten.
Vlamingen en Walen hebben vaak andere bedoelingen als zij naar de dienst stappen. 53 procent van de Waalse klagers is uit op een financiële schadevergoeding, terwijl 54 procent van de Vlamingen liever tot een ander, niet-geldelijk akkoord komt.
De ombudsvrouw geeft toe dat de werking van de ombudsdiensten voor verbetering vatbaar is. Zo vormt de onafhankelijkheid van de ombudsmensen een probleem. ,,Zij oefenen vaak nog een andere functie uit in het ziekenhuis, waardoor zij zich een beetje betrokken partij voelen. Dat kan hun neutraliteit in het gedrag brengen'', verklaart Dijkhoffz. Ze vraagt ook om hulp bij de behandeling van heel technische dossiers. ,,Vooral bij klachten over medische fouten stuiten wij door een gebrek aan technische kennis vaak op een muur'', aldus de ombudsvrouw.
Maar ook de wet zelf is niet ideaal. ,,De wet zou moeten worden uitgebreid naar bejaardenhelpsters, maatschappelijk assistenten en andere zorgverleners. En de rechten van psychiatrisch patiënten zouden duidelijker omschreven moeten worden. Ombudsmensen nemen hen vaak niet au sérieux'', vindt zij.
Daarnaast riep de minister van Volksgezondheid, Rudy Demotte (PS), een federale ombudsdienst in het leven. Die verwijst patiënten door naar de lokale meldpunten en behandelt alle klachten die buiten de bevoegdheid van de ziekenhuizen vallen. Je kunt er ook je beklag doen over de lokale ombudsdiensten.
Ongeveer de helft van de patiënten die de dienst over de vloer krijgt, zijn niet te spreken over de kwaliteit van een behandeling. ,,Dat kan gaan van klachten over een onhandige tandarts tot meldingen van medische fouten'', verduidelijkt Willeke Dijkhoffz, de ontslagnemende Nederlandstalige ombudsvrouw. ,,Het is trouwens opvallend dat veel mensen bij ons aankloppen, terwijl ze met hun klacht bij een lokale ombudsdienst terecht kunnen. Dat wijst er toch op dat een extra sensibiliseringscampagne geen overbodige luxe zou zijn.''
Zowat een vijfde van de klagers heeft het over een gebrek aan communicatie. ,,Sommigen hadden van tevoren geen idee van de prijs van een operatie of de risico's die eraan verbonden zijn'', vertelt Dijkhoffz.
Meer dan de helft van de Vlaamse klachtendossiers gaat over fouten van specialisten. Aan Waalse kant zijn gespecialiseerde dokters zelfs verantwoordelijk voor driekwart van de klachten.
Vlamingen en Walen hebben vaak andere bedoelingen als zij naar de dienst stappen. 53 procent van de Waalse klagers is uit op een financiële schadevergoeding, terwijl 54 procent van de Vlamingen liever tot een ander, niet-geldelijk akkoord komt.
De ombudsvrouw geeft toe dat de werking van de ombudsdiensten voor verbetering vatbaar is. Zo vormt de onafhankelijkheid van de ombudsmensen een probleem. ,,Zij oefenen vaak nog een andere functie uit in het ziekenhuis, waardoor zij zich een beetje betrokken partij voelen. Dat kan hun neutraliteit in het gedrag brengen'', verklaart Dijkhoffz. Ze vraagt ook om hulp bij de behandeling van heel technische dossiers. ,,Vooral bij klachten over medische fouten stuiten wij door een gebrek aan technische kennis vaak op een muur'', aldus de ombudsvrouw.
Maar ook de wet zelf is niet ideaal. ,,De wet zou moeten worden uitgebreid naar bejaardenhelpsters, maatschappelijk assistenten en andere zorgverleners. En de rechten van psychiatrisch patiënten zouden duidelijker omschreven moeten worden. Ombudsmensen nemen hen vaak niet au sérieux'', vindt zij.
