Patiënten die warfarine gebruiken en na een ischemisch herseninfarct met intraveneuze trombolyse worden behandeld, hebben geen groter risico op intracraniële bloedingen dan patiënten die geen warfarine gebruiken. Dat blijkt uit onderzoek van Ying Xian e.a. dat in Journal of the American Medical Association is gepubliceerd.
Patiënten die antistollingsmiddelen gebruiken werden uitgesloten van eerdere onderzoeken naar effectiviteit en veiligheid van trombolyse. Deze studie is de eerste die op grote schaal naar het bloedingsrisico na trombolyse bij warfarinegebruik kijkt.
Xian e.a. gebruikten voor hun observationele studie gegevens van ruim 23.000 patiënten die voor een ischemisch cerebrovasculair accident (cva) met intraveneuze trombolyse zijn behandeld. Allen hadden een international normalized ratio (INR) van 1,7 of lager, zoals de richtlijnen voor trombolyse voorschrijven.
Van alle patiënten gebruikten 1802 (7,7%) warfarine. In totaal kregen 1107 patiënten (4,7%) een symptomatische intracraniële bloeding. Warfarinegebruikers kregen met 5,7 procent iets vaker een bloeding dan niet-gebruikers (4.6%), maar dit verschil was niet significant als rekening werd gehouden met factoren als leeftijd, geslacht en bloeddruk. Ook op andere uitkomstmaten zoals systemische bloedingen en mortaliteit verschilden beide groepen niet.
In het erbij behorende editorial wordt aangemerkt dat de warfarinegebruikers gemiddeld een INR van 1,2 hadden en daarmee feitelijk onvoldoende ontstold waren. Dat is een mogelijke verklaring voor het optreden van een cva en voor het relatief lage bloedingsrisico. Uit de studie bleek echter ook dat ongeveer de helft van de patiënten die theoretisch in aanmerking komen voor trombolyse, deze in de praktijk niet krijgen. Het editorial benadrukt dan ook dat artsen op basis van de resultaten van de studie vooral niet te terughoudend moeten zijn om trombolyse bij de behandeling van CVA in te zetten.
Xian e.a. gebruikten voor hun observationele studie gegevens van ruim 23.000 patiënten die voor een ischemisch cerebrovasculair accident (cva) met intraveneuze trombolyse zijn behandeld. Allen hadden een international normalized ratio (INR) van 1,7 of lager, zoals de richtlijnen voor trombolyse voorschrijven.
Van alle patiënten gebruikten 1802 (7,7%) warfarine. In totaal kregen 1107 patiënten (4,7%) een symptomatische intracraniële bloeding. Warfarinegebruikers kregen met 5,7 procent iets vaker een bloeding dan niet-gebruikers (4.6%), maar dit verschil was niet significant als rekening werd gehouden met factoren als leeftijd, geslacht en bloeddruk. Ook op andere uitkomstmaten zoals systemische bloedingen en mortaliteit verschilden beide groepen niet.
In het erbij behorende editorial wordt aangemerkt dat de warfarinegebruikers gemiddeld een INR van 1,2 hadden en daarmee feitelijk onvoldoende ontstold waren. Dat is een mogelijke verklaring voor het optreden van een cva en voor het relatief lage bloedingsrisico. Uit de studie bleek echter ook dat ongeveer de helft van de patiënten die theoretisch in aanmerking komen voor trombolyse, deze in de praktijk niet krijgen. Het editorial benadrukt dan ook dat artsen op basis van de resultaten van de studie vooral niet te terughoudend moeten zijn om trombolyse bij de behandeling van CVA in te zetten.
