Mensen die verstoken blijven tot de toegang van gezondheidszorg. Asielzoekers, mensen zonder papieren en daklozen zijn maar enkele van de groepen die door de mazen van ons zorgnetwerk glippen. Het zijn de patiënten die de medische ngo Dokters van de Wereld elke dag over de vloer krijgt. In Antwerpen activeren ze, net als in Brussel, van december tot eind maart een crisisplan. In samenwerking met Antwerpse centra voor daklozen verhogen de dokters het aanbod medische en paramedische consultaties voor deze groep mensen.
Miejeanne Van Herreweghe (64) is gepensioneerd en al vijf jaar vrijwilliger bij Dokters van de Wereld. Eerst in Brussel, maar toen er ook in Antwerpen een afdeling kwam, verkoos ze om hier haar vrijwillige engagement verder te zetten. Elke veertien dagen komt ze, samen met haar man die huisarts is, naar Antwerpen om de organisatie te ondersteunen. Normaal doet ze het onthaal van de patiënten. Miejeanne: “ Ik ben opgeleid als vroedvrouw en heb lange tijd in Congo gewerkt. Dus toen ik hoorde dat men voor het winterplan verpleegkundigen zocht, was het voor mij de uitgelezen kans om mijn ervaring als verpleegkundige nog eens in te zetten. Het contact met de patiënten is intenser als verpleegkundige dan als onthaalmedewerker.”
Miejeanne Van Herreweghe is blij dat haar ervaring als verpleegkundige nog van pas komt op haar 64ste. Hier meet ze de bloeddruk van een patiënt.
Zijn de situaties die ze meemaakte in Congo niet zoveel schrijnender dan in België? Miejeanne: “Ik vind de situaties van mensen zonder papieren en asielzoekers in België schrijnender omdat we zogenaamd in een welvaartsland leven. Belgen hebben tenminste nog hun rechten die ze kunnen afdwingen. De mensen die we bij dokters van de Wereld zien, hebben meestal hun hele hebben en houwen achtergelaten op zoek naar een veiliger en beter leven. Ik weet bijvoorbeeld uit mijn contacten met de Congolese bevolking dat zij het al hard te verduren moeten hebben om hun familie en land te verlaten. Familie is vaak het enige dat deze mensen hebben.”Wat haalt ze voor zichzelf uit dit engagement? Miejeanne:”Ik help noodlijdende mensen op een concrete manier. Zo draag ik mijn steentje bij aan een meer solidaire wereld. Een wereld waar je toekomst nog steeds voor een groot deel afhangt van de plaats op de wereldbol en het nest waarin je geboren bent. En als we nu niets doen voor deze mensen, zijn hun kinderen de criminelen van morgen. Omdat ze geen andere keuze hebben.”
Elke Van de Sompel (25) werkt voltijds als verpleegkundige op de afdeling hartbewaking in een Antwerps ziekenhuis. De weinige vrije tijd die ze heeft, helpt ze mee in de daklozencentra. En ook al is ze nog jong, ze doet dit met de nodige flair. Geen greintje onzekerheid bespeur je in haar handelen. Vlot schakelt ze over naar Engels of Frans als de patiënt geen Nederlands verstaat. Elke: “Twee jaar geleden, met de eerste opvangcrisis die breed uitgesmeerd werd in de media, wilde ik al iets doen voor daklozen. Maar ik wist niet wat. Tot ik vorig jaar op een vrijwilligerssite de oproep van Dokters van de Wereld zag voor medewerkers voor het Winterplan. Dat wilde ik doen. Ik ben van mening dat elke mens recht heeft op zorg. Ik ben daar idealistisch in.”
Elke Van de Sompel in gesprek met een jonge patiënt. Vlot schakelt ze over van Nederlands naar Engels of Frans.
Hoe reageert haar omgeving op haar engagement? Elke: “Sommige van mijn collega’s vragen zich af of het gevaarlijk is. Maar ik heb me tijdens het werk nog nooit bedreigd gevoeld. Je merkt dat je aan het uiterlijk van de mensen niet kunt zien of ze dakloos zijn of verslaafd of geen papieren hebben. Iedereen probeert zolang mogelijk zijn waardigheid te behouden. En als ik het beeld een beetje kan bijsturen die sommigen van mijn collega’s hebben van de mensen die ik hier behandel, dan ben ik tevreden.” > www.doktersvandewereld.be > De organisatie is steeds op zoek naar vrijwilligers: dokters, verpleegkundigen, sociaal werkers, onthaalmedewerkers. Ook giften zijn welkom.
Dokters van de Wereld doet ook mee aan de actie SOS Opvang.
Miejeanne Van Herreweghe is blij dat haar ervaring als verpleegkundige nog van pas komt op haar 64ste. Hier meet ze de bloeddruk van een patiënt.
Zijn de situaties die ze meemaakte in Congo niet zoveel schrijnender dan in België? Miejeanne: “Ik vind de situaties van mensen zonder papieren en asielzoekers in België schrijnender omdat we zogenaamd in een welvaartsland leven. Belgen hebben tenminste nog hun rechten die ze kunnen afdwingen. De mensen die we bij dokters van de Wereld zien, hebben meestal hun hele hebben en houwen achtergelaten op zoek naar een veiliger en beter leven. Ik weet bijvoorbeeld uit mijn contacten met de Congolese bevolking dat zij het al hard te verduren moeten hebben om hun familie en land te verlaten. Familie is vaak het enige dat deze mensen hebben.”Wat haalt ze voor zichzelf uit dit engagement? Miejeanne:”Ik help noodlijdende mensen op een concrete manier. Zo draag ik mijn steentje bij aan een meer solidaire wereld. Een wereld waar je toekomst nog steeds voor een groot deel afhangt van de plaats op de wereldbol en het nest waarin je geboren bent. En als we nu niets doen voor deze mensen, zijn hun kinderen de criminelen van morgen. Omdat ze geen andere keuze hebben.”
Elke Van de Sompel (25) werkt voltijds als verpleegkundige op de afdeling hartbewaking in een Antwerps ziekenhuis. De weinige vrije tijd die ze heeft, helpt ze mee in de daklozencentra. En ook al is ze nog jong, ze doet dit met de nodige flair. Geen greintje onzekerheid bespeur je in haar handelen. Vlot schakelt ze over naar Engels of Frans als de patiënt geen Nederlands verstaat. Elke: “Twee jaar geleden, met de eerste opvangcrisis die breed uitgesmeerd werd in de media, wilde ik al iets doen voor daklozen. Maar ik wist niet wat. Tot ik vorig jaar op een vrijwilligerssite de oproep van Dokters van de Wereld zag voor medewerkers voor het Winterplan. Dat wilde ik doen. Ik ben van mening dat elke mens recht heeft op zorg. Ik ben daar idealistisch in.”
Elke Van de Sompel in gesprek met een jonge patiënt. Vlot schakelt ze over van Nederlands naar Engels of Frans.
Hoe reageert haar omgeving op haar engagement? Elke: “Sommige van mijn collega’s vragen zich af of het gevaarlijk is. Maar ik heb me tijdens het werk nog nooit bedreigd gevoeld. Je merkt dat je aan het uiterlijk van de mensen niet kunt zien of ze dakloos zijn of verslaafd of geen papieren hebben. Iedereen probeert zolang mogelijk zijn waardigheid te behouden. En als ik het beeld een beetje kan bijsturen die sommigen van mijn collega’s hebben van de mensen die ik hier behandel, dan ben ik tevreden.” > www.doktersvandewereld.be > De organisatie is steeds op zoek naar vrijwilligers: dokters, verpleegkundigen, sociaal werkers, onthaalmedewerkers. Ook giften zijn welkom.
Dokters van de Wereld doet ook mee aan de actie SOS Opvang.
