De WHO en Unicef hebben in Myanmar jarenlang ondeugdelijke malariamedicijnen aangeprezen. Hulpverleners verstrekten chloroquine en sulfadoxine-pyrimethamine (SP), terwijl al eind jaren zeventig duidelijk was dat de malariaparasiet in Zuid-Azië in snel tempo resistentie ontwikkelde en er een geschikt alternatief was.
