De meeste vrouwen laten zich meer dan wenselijk is onderzoeken tijdens hun zwangerschap. Maar andere vrouwen laten zich dan weer minder onderzoeken dan wenselijk is. Dat blijkt uit een studie van de verzamelde ziekenfondsen (het ,,Nationaal Intermutualistisch College'', NIC).
De cijfers slaan op 2002, vóór het Kenniscentrum Gezondheidszorg in 2004 daarover richtlijnen uitvaardigde voor de ,, goede medische praktijk''.
Die richtlijnen zeggen dat bij een normale zwangerschap 10 consulten bij de gynaecoloog, huisarts of vrouw' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>vroedvrouw volstaan. In de praktijk bedroeg het gemiddelde aantal consulten in 2002 evenwel dertien. Kwaad kan dat niet, maar het is ook niet nodig. En het kost de ziekteverzekering een bom geld meer dan nodig is.
Bepaalde tests worden te vaak uitgevoerd, terwijl andere lab-analyses te weinig gebeuren. Zo werd maar bij 41 procent van de vrouwen een urinecultuur uitgevoerd, terwijl dat internationaal aangewezen wordt geacht voor alle vrouwen. Onderzoek naar hiv en hepatitis B zou ook te weinig gebeuren. De toxoplasmose-test wordt dan weer niet aanbevolen, maar blijkt hier bij 35 procent van de vrouwen zelfs vier keer uitgevoerd te worden.
Over het algemeen gebeuren er in Wallonië en Brussel veel meer tests dan in Vlaanderen.
echografieën worden ook meer uitgevoerd dan nodig: gemiddeld drie terwijl twee moet volstaan.
De vruchtwaterpunctie die zeldzaam zou moeten zijn omdat ze ook risico's inhoudt, wordt in Wallonië bij 15 procent van de zwangere vrouwen uitgevoerd, in Vlaanderen maar bij 9 procent.
Cardiotocografie (voor de harttoon van de baby) wordt minstens eenmaal toegepast bij 68 procent van de vrouwen terwijl dat een niet-aanbevolen onderzoek is bij normale zwangerschappen.
Wordt de gemiddelde vrouw meer onderzocht dan nodig, er zijn er ook die minder medisch opgevolgd worden dan wenselijk is, vooral vrouwen uit weinig bevoorrechte milieus en erg jonge vrouwen, zeggen de ziekenfondsen.
De ziekenfondsen gaan dit onderzoek herhalen voor een recentere periode, ook om te zien of de richtlijnen voor goede medische praktijk wel opgevolgd worden.
Overconsumptie wordt in ons land ook vermoed in het gebruik van geneesmiddelen. Het weekblad De huisarts maakte gisteren bekend dat de verzamelde Belgische huisartsen vorig jaar voor 2 miljard euro geneesmiddelen voorschreven aan hun patiënten. Dat is twee tot driemaal het bedrag dat zij allemaal samen verdienden dat jaar.
Die richtlijnen zeggen dat bij een normale zwangerschap 10 consulten bij de gynaecoloog, huisarts of vrouw' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>vroedvrouw volstaan. In de praktijk bedroeg het gemiddelde aantal consulten in 2002 evenwel dertien. Kwaad kan dat niet, maar het is ook niet nodig. En het kost de ziekteverzekering een bom geld meer dan nodig is.
Bepaalde tests worden te vaak uitgevoerd, terwijl andere lab-analyses te weinig gebeuren. Zo werd maar bij 41 procent van de vrouwen een urinecultuur uitgevoerd, terwijl dat internationaal aangewezen wordt geacht voor alle vrouwen. Onderzoek naar hiv en hepatitis B zou ook te weinig gebeuren. De toxoplasmose-test wordt dan weer niet aanbevolen, maar blijkt hier bij 35 procent van de vrouwen zelfs vier keer uitgevoerd te worden.
Over het algemeen gebeuren er in Wallonië en Brussel veel meer tests dan in Vlaanderen.
echografieën worden ook meer uitgevoerd dan nodig: gemiddeld drie terwijl twee moet volstaan.
De vruchtwaterpunctie die zeldzaam zou moeten zijn omdat ze ook risico's inhoudt, wordt in Wallonië bij 15 procent van de zwangere vrouwen uitgevoerd, in Vlaanderen maar bij 9 procent.
Cardiotocografie (voor de harttoon van de baby) wordt minstens eenmaal toegepast bij 68 procent van de vrouwen terwijl dat een niet-aanbevolen onderzoek is bij normale zwangerschappen.
Wordt de gemiddelde vrouw meer onderzocht dan nodig, er zijn er ook die minder medisch opgevolgd worden dan wenselijk is, vooral vrouwen uit weinig bevoorrechte milieus en erg jonge vrouwen, zeggen de ziekenfondsen.
De ziekenfondsen gaan dit onderzoek herhalen voor een recentere periode, ook om te zien of de richtlijnen voor goede medische praktijk wel opgevolgd worden.
Overconsumptie wordt in ons land ook vermoed in het gebruik van geneesmiddelen. Het weekblad De huisarts maakte gisteren bekend dat de verzamelde Belgische huisartsen vorig jaar voor 2 miljard euro geneesmiddelen voorschreven aan hun patiënten. Dat is twee tot driemaal het bedrag dat zij allemaal samen verdienden dat jaar.
