De naar schatting 11.000 mensen met een niet-aangeboren hersenaandoening (NAH) in Vlaanderen hebben het vaak niet gemakkelijk om opnieuw hun normale levensritme te hervatten. De nieuwe infomap Ik herken je niet meer moet een handig hulpmiddel worden voor professionele hulpverleners en de naaste omgeving van NAH-patiënten. Er staan tips, adviezen en informatie in over de gevolgen van een hersenletsel en hoe er concreet mee om te gaan.
Er zijn al een hoop handboeken op de markt waarin NAH's en hun gevolgen beschreven staan, maar niet hoe ermee om te gaan. ,,Iemand die een hersenletsel oploopt, moet een hele reeks stadia in het herstelproces doorlopen'', zegt Christophe Lafosse, klinisch neuropsycholoog van Hof ter Schelde in Antwerpen en auteur van de map. ,,Na de acute hulpverlening start een meestal lange weg van revalidatie. Maar een steeds terugkerende klacht is dat de patiënt en zijn omgeving te weinig geïnformeerd zijn over de gevolgen op lange termijn.''
Mensen met een NAH zijn een erg heterogene groep. Ze hebben allemaal een eigen voorgeschiedenis die telkens een specifieke aanpak vereist. En ook wanneer de patiënt ogenschijnlijk genezen is, rijzen er nog problemen. ,,Dat komt doordat een hersenletsel twee soorten gevolgen heeft'', vertelt Lafosse. ,,In het begin komen vooral de zichtbare aandoeningen tot uiting, zoals spraak- en mobiliteitsproblemen. Maar veel later volgen ook een hele hoop minder zichtbare gevolgen: aandachts- en concentratiestoornissen, gedragsveranderingen en emotionele beperkingen. Voor de omgeving zijn dat de meest dramatische gevolgen, omdat de patiënt niet meer zichzelf lijkt. Vandaar ook de titel van de map: Ik herken je niet meer. In de map staan veel handige tips en voorbeelden. Zo is het voor een NAH-patiënt moeilijk om zijn eigen capaciteiten in te schatten. Hij kan van zichzelf denken dat hij weer kan autorijden of zijn vroegere baan uitoefenen, maar zijn omgeving houdt hem tegen. Dat leidt tot frustratie en kwaadheid. Een ander probleem is dat een NAH-patiënt minder goed functioneert in een prikkelrijke omgeving. Als tip geeft Lafosse mee de patiënt niet te betrekken in een gesprek met meerdere mensen tegelijk.
Mensen met een NAH zijn een erg heterogene groep. Ze hebben allemaal een eigen voorgeschiedenis die telkens een specifieke aanpak vereist. En ook wanneer de patiënt ogenschijnlijk genezen is, rijzen er nog problemen. ,,Dat komt doordat een hersenletsel twee soorten gevolgen heeft'', vertelt Lafosse. ,,In het begin komen vooral de zichtbare aandoeningen tot uiting, zoals spraak- en mobiliteitsproblemen. Maar veel later volgen ook een hele hoop minder zichtbare gevolgen: aandachts- en concentratiestoornissen, gedragsveranderingen en emotionele beperkingen. Voor de omgeving zijn dat de meest dramatische gevolgen, omdat de patiënt niet meer zichzelf lijkt. Vandaar ook de titel van de map: Ik herken je niet meer. In de map staan veel handige tips en voorbeelden. Zo is het voor een NAH-patiënt moeilijk om zijn eigen capaciteiten in te schatten. Hij kan van zichzelf denken dat hij weer kan autorijden of zijn vroegere baan uitoefenen, maar zijn omgeving houdt hem tegen. Dat leidt tot frustratie en kwaadheid. Een ander probleem is dat een NAH-patiënt minder goed functioneert in een prikkelrijke omgeving. Als tip geeft Lafosse mee de patiënt niet te betrekken in een gesprek met meerdere mensen tegelijk.
