Als het Zweedse Capio elders in Europa ziekenhuizen kan overnemen, kan dat ook hier gebeuren. ,,Het ís nog niet gebeurd: de overname van een ziekenhuis door een commerciële groep. Maar als dat elders in Europa gebeurt, kan je niet doen alsof het hier niet kàn gebeuren. Het is onverstandig dan geen voorzorgen te nemen.''
Dat zeggen Carine Boonen en Luc Van Roye. De eerste is directeur van het VVI, de koepel van de vrije ziekenhuizen in Vlaanderen. De tweede is directeur van het VOV, de koepel van de openbare ziekenhuizen. Samen vormen zij Vazo, de Vlaamse ziekenhuizenkoepel.
Ze verwijzen naar de Zweedse gigant Capio die in Midden- en Oost-Europa maar ook in Duitsland en Nederland ziekenhuizen of delen ervan overneemt en uitbaat.
,,Wij zijn daar niet voor. Wij geloven dat onze openbare ziekenhuizen, en onze vrije ziekenhuizen zonder winstoogmerk, een meerwaarde betekenen. Maar we moeten ons voorbereiden op de mogelijkheid dat andere spelers hier een positie verwerven.''
,,Hoe je dat kan voorbereiden? De twee grootste gevaren zijn dat de kwaliteit in het gedrang komt en de ontoegankelijkheid van de gezondheidszorg. Dus moet er een goed systeem van accreditering van ziekenhuizen zijn, om de kwaliteit te verankeren. En moet gemaakt worden dat de toegankelijkheid gegarandeerd is: het kan niet dat wie niet kan betalen, niet verzorgd wordt; het kan niet dat bepaalde streken van dienstverlening verstoken blijven omdat het niet financieel rendabel is.''
De commerciële belangstelling richt zich niet enkel op de overname van hele ziekenhuizen, maar vooral op de meest winstgevende delen: de medische beeldvorming, de nierdialyseafdeling. In Nederland zijn verschillende ziekenhuizen al bezig met het omvormen van bepaalde ziekenhuisafdelingen tot aparte bedrijven. Ook bij ons groeit de neiging om in de schaduw van ziekenhuizen ,,heupklinieken'' en dergelijke op te richten, al dan niet om buitenlandse patiënten aan te trekken.
Volgens Carine Boone en Luc Van Roye zijn onze ziekenhuizen niet geïnteresseerd in gesprekken met commerciële partners. ,,Maar als men de ziekenhuizen blijft onderfinancieren, en ze dan ook nog zwart en verdacht maakt, tja, dan moeten ze wel op zoek naar andere bronnen.''
Het ,,gebrek aan gezondheidsbeleid'' of het ,,teveel aan beleid'' (elkaar overlappende federale en Vlaamse regels) kunnen dit ook bevorderen.
De nieuwe financieringsregeling die de Vlaamse regering uitwerkte voor de ziekenhuisgebouwen, zou volgens de twee woordvoerders ook wel eens in die richting kunnen werken. ,,De Vlaamse overheid verhoogt almaar de eisen waaraan ziekenhuisgebouwen moeten voldoen. Maar tegelijk is het budget voor ziekenhuisgebouwen door de vorige regering gehalveerd: van 110 tot 55 miljoen per jaar hoewel vijf jaar geleden al 120 miljoen per jaar nodig was. De huidige regering heeft een andere financieringsregeling uitgewerkt: men laat ziekenhuizen leningen aangaan, en subsidieert de terugbetaling. Maar Europa laat niet toe dat die subsidiëring vast toegezegd wordt. Bouwende ziekenhuizen nemen dus enorme risico's.''
,,De Vlaamse ziekenhuizen bouwen bijna niet meer. Wallonië subsidieert zoals voorheen, en gaat nu ook lopen met het leeuwendeel van het federale geld dat daarvoor nog beschikbaar is.''
Van onze redacteur Guy Tegenbos
Ze verwijzen naar de Zweedse gigant Capio die in Midden- en Oost-Europa maar ook in Duitsland en Nederland ziekenhuizen of delen ervan overneemt en uitbaat.
,,Wij zijn daar niet voor. Wij geloven dat onze openbare ziekenhuizen, en onze vrije ziekenhuizen zonder winstoogmerk, een meerwaarde betekenen. Maar we moeten ons voorbereiden op de mogelijkheid dat andere spelers hier een positie verwerven.''
,,Hoe je dat kan voorbereiden? De twee grootste gevaren zijn dat de kwaliteit in het gedrang komt en de ontoegankelijkheid van de gezondheidszorg. Dus moet er een goed systeem van accreditering van ziekenhuizen zijn, om de kwaliteit te verankeren. En moet gemaakt worden dat de toegankelijkheid gegarandeerd is: het kan niet dat wie niet kan betalen, niet verzorgd wordt; het kan niet dat bepaalde streken van dienstverlening verstoken blijven omdat het niet financieel rendabel is.''
De commerciële belangstelling richt zich niet enkel op de overname van hele ziekenhuizen, maar vooral op de meest winstgevende delen: de medische beeldvorming, de nierdialyseafdeling. In Nederland zijn verschillende ziekenhuizen al bezig met het omvormen van bepaalde ziekenhuisafdelingen tot aparte bedrijven. Ook bij ons groeit de neiging om in de schaduw van ziekenhuizen ,,heupklinieken'' en dergelijke op te richten, al dan niet om buitenlandse patiënten aan te trekken.
Volgens Carine Boone en Luc Van Roye zijn onze ziekenhuizen niet geïnteresseerd in gesprekken met commerciële partners. ,,Maar als men de ziekenhuizen blijft onderfinancieren, en ze dan ook nog zwart en verdacht maakt, tja, dan moeten ze wel op zoek naar andere bronnen.''
Het ,,gebrek aan gezondheidsbeleid'' of het ,,teveel aan beleid'' (elkaar overlappende federale en Vlaamse regels) kunnen dit ook bevorderen.
De nieuwe financieringsregeling die de Vlaamse regering uitwerkte voor de ziekenhuisgebouwen, zou volgens de twee woordvoerders ook wel eens in die richting kunnen werken. ,,De Vlaamse overheid verhoogt almaar de eisen waaraan ziekenhuisgebouwen moeten voldoen. Maar tegelijk is het budget voor ziekenhuisgebouwen door de vorige regering gehalveerd: van 110 tot 55 miljoen per jaar hoewel vijf jaar geleden al 120 miljoen per jaar nodig was. De huidige regering heeft een andere financieringsregeling uitgewerkt: men laat ziekenhuizen leningen aangaan, en subsidieert de terugbetaling. Maar Europa laat niet toe dat die subsidiëring vast toegezegd wordt. Bouwende ziekenhuizen nemen dus enorme risico's.''
,,De Vlaamse ziekenhuizen bouwen bijna niet meer. Wallonië subsidieert zoals voorheen, en gaat nu ook lopen met het leeuwendeel van het federale geld dat daarvoor nog beschikbaar is.''
Van onze redacteur Guy Tegenbos
