OVERPELT - Mieke Vermeulen is een ,,Parel van een Verpleegkundige.'' Ze kreeg als eerste Vlaamse directrice deze titel van het Nationale Verbond voor Katholieke Vlaamse Verpleegkundigen. ,,Ik kreeg vleugels toen ik dit hoorde'', reageert ze.
Sinds de start van het MS- en revalidatiecentrum in 1975 is Mieke Vermeulen (57) erbij. Ze werkte eerst een jaar als verpleegster. Een jaar later werd ze hoofdverpleegkundige. In 1982 werd ze verkozen tot directrice verpleegkunde. Het MS- en revalidatiecentrum telt 120 verpleegkundigen en even veel patiënten.
,,Ik ben destijds mijn grote liefde gevolgd van Westerlo naar hier en zo in het MS- en revalidatiecentrum terechtgekomen'', lacht ze. Dat ze directrice werd, komt door haar doorzettingsvermogen, maar nog belangrijker vindt ze ,,goed zorgen voor de verzorgenden.''
,,Het is heel belangrijk dat de verpleegkundigen zich goed voelen in hun werk'', zegt Mieke Vermeulen. ,,als de verzorgers zich goed voelen, zullen ze ook beter voor de patiënten zorgen.''
Wederzijds respect
Ze gaat daarbij uit van drie pijlers. De eerste is zorgzaamheid, wat betekent dat de verpleegkundigen een goed dienstrooster krijgen, zodat ze hun werk met een gezin kunnen combineren. Ten tweede vindt ze het heel belangrijk om het basispersoneel te betrekken bij de besluitvorming. ,,Zij weten tenslotte het beste wat leeft op de werkvloer en bij de patiënten''. Tot slot is respect - vooral wederzijds respect - heel belangrijk om de verzorgenden te blijven motiveren.''
Wederzijds respect is geen loos begrip in het ziekenhuis. ,,Twee weken gelden kreeg ik plots telefoon van de beroepsvereniging'', zegt de directrice. ,,Ik vernam dat ik door het personeel van onze kliniek was voorgedragen voor de prijs ,Een Parel van een Verpleegkundige'. Toen ik dat hoorde kreeg ik vleugels. Dit was de kers op de taart van mijn carrière, echt een erkenning, vooral door de argumenten die het personeel aanvoerde. Ik werd er even emotioneel van.''
,,Ik ben de eerste directrice die deze titel in de wacht sleept. Ik vind het een eer voor mij, maar zeker ook voor het ziekenhuis'', besluit ze.
,,Ik ben destijds mijn grote liefde gevolgd van Westerlo naar hier en zo in het MS- en revalidatiecentrum terechtgekomen'', lacht ze. Dat ze directrice werd, komt door haar doorzettingsvermogen, maar nog belangrijker vindt ze ,,goed zorgen voor de verzorgenden.''
,,Het is heel belangrijk dat de verpleegkundigen zich goed voelen in hun werk'', zegt Mieke Vermeulen. ,,als de verzorgers zich goed voelen, zullen ze ook beter voor de patiënten zorgen.''
Wederzijds respect
Ze gaat daarbij uit van drie pijlers. De eerste is zorgzaamheid, wat betekent dat de verpleegkundigen een goed dienstrooster krijgen, zodat ze hun werk met een gezin kunnen combineren. Ten tweede vindt ze het heel belangrijk om het basispersoneel te betrekken bij de besluitvorming. ,,Zij weten tenslotte het beste wat leeft op de werkvloer en bij de patiënten''. Tot slot is respect - vooral wederzijds respect - heel belangrijk om de verzorgenden te blijven motiveren.''
Wederzijds respect is geen loos begrip in het ziekenhuis. ,,Twee weken gelden kreeg ik plots telefoon van de beroepsvereniging'', zegt de directrice. ,,Ik vernam dat ik door het personeel van onze kliniek was voorgedragen voor de prijs ,Een Parel van een Verpleegkundige'. Toen ik dat hoorde kreeg ik vleugels. Dit was de kers op de taart van mijn carrière, echt een erkenning, vooral door de argumenten die het personeel aanvoerde. Ik werd er even emotioneel van.''
,,Ik ben de eerste directrice die deze titel in de wacht sleept. Ik vind het een eer voor mij, maar zeker ook voor het ziekenhuis'', besluit ze.
