Het is ongewoon: de Vlaamse minister van Welzijn, Inge Vervotte (CD&V), die aan de federale minister van Justitie, Laurette Onkelinx (PS), zegt hoe Vlaanderen wil dat de federale overheid de geïnterneerdenzorg organiseert. De Vlaamse regering, die op haar strepen staat als de federale overheid zich inlaat met haar bevoegdheden, mengt zich zonder schroom in het federale beleid.
Minister Vervotte volgt daarmee echter de logica van het ,,coöperatief federalisme'' zoals Vlaams minister-president Yves Leterme dat predikt: de federale staat moet in alles de violen stemmen met de deelstaten, en als die elk een ander lied zingen, moet het federale niveau die meerstemmigheid ,,actief aanvaarden'': toelaten dat iedere deelstaat een eigen beleid voert.
En de verschillen tussen de deelstaten hierover zijn inderdaad groot. Eigenlijk verschilt zelfs de definitie van geïnterneerden. In Franstalig België zijn het gevangenen; in Vlaanderen patiënten.
Geïnterneerden zijn psychisch zieken die misdaden pleegden, maar niet toerekeningsvatbaar waren. De federale minister onkelinx, zit op het denkspoor dat in Franstalig België de norm is: sluit ze samen op in grote instellingen; dan zijn ze het best te bewaken. Ze trok geld uit voor de bouw van zo'n instelling in Vlaanderen, want die was er niet. Tegelijk knipte ze in de subsidies voor Vlaamse psychiatrische instellingen die geïnterneerden behandelen.
,,Nefast'', noemt minister Vervotte die aanpak in de verklaring die ze vandaag publiek maakt: op de dag dat kamerleden van haast alle Vlaamse partijen de federale minister interpelleren over de schrapping van die kredieten.
Vervotte beschrijft wat in Vlaanderen zowel in de gerechtelijke als de welzijnswereld en in de politiek leeft. Geïnterneerden zijn psychiatrie-patiënten die recht hebben op behandeling, en zo mogelijk moet die gericht zijn op terugkeer naar de samenleving.
Die behandeling gebeurt het best in gewone psychiatrische instellingen die gespecialiseerd zijn in de aandoening waaraan de patiënt lijdt.
Gaat het om laagrisico-patiënten, dan kunnen ze ,,ambulant'' behandeld worden, thuis dus. Zijn ze een medium risico voor de samenleving, dan is behandeling in beveiligde aparte psychiatrie-afdelingen aangewezen. Alleen de patiënten die ongeneeslijk zijn of een hoog risico vormen, moet men opsluiten in specifieke instellingen.
En de verschillen tussen de deelstaten hierover zijn inderdaad groot. Eigenlijk verschilt zelfs de definitie van geïnterneerden. In Franstalig België zijn het gevangenen; in Vlaanderen patiënten.
Geïnterneerden zijn psychisch zieken die misdaden pleegden, maar niet toerekeningsvatbaar waren. De federale minister onkelinx, zit op het denkspoor dat in Franstalig België de norm is: sluit ze samen op in grote instellingen; dan zijn ze het best te bewaken. Ze trok geld uit voor de bouw van zo'n instelling in Vlaanderen, want die was er niet. Tegelijk knipte ze in de subsidies voor Vlaamse psychiatrische instellingen die geïnterneerden behandelen.
,,Nefast'', noemt minister Vervotte die aanpak in de verklaring die ze vandaag publiek maakt: op de dag dat kamerleden van haast alle Vlaamse partijen de federale minister interpelleren over de schrapping van die kredieten.
Vervotte beschrijft wat in Vlaanderen zowel in de gerechtelijke als de welzijnswereld en in de politiek leeft. Geïnterneerden zijn psychiatrie-patiënten die recht hebben op behandeling, en zo mogelijk moet die gericht zijn op terugkeer naar de samenleving.
Die behandeling gebeurt het best in gewone psychiatrische instellingen die gespecialiseerd zijn in de aandoening waaraan de patiënt lijdt.
Gaat het om laagrisico-patiënten, dan kunnen ze ,,ambulant'' behandeld worden, thuis dus. Zijn ze een medium risico voor de samenleving, dan is behandeling in beveiligde aparte psychiatrie-afdelingen aangewezen. Alleen de patiënten die ongeneeslijk zijn of een hoog risico vormen, moet men opsluiten in specifieke instellingen.
