De ereloonsupplementen die artsen aanrekenen bij een ziekenhuisverblijf zijn in zes jaar (1998-2004) gemiddeld verdubbeld. De kosten van het niet terugbetaald materiaal eveneens. De remgelden die patiënten wettelijk moeten betalen, zijn met de helft gestegen. De andere kosten stegen minder: de kamersupplementen met 20 procent, de totale factuur van een ziekenhuisverblijf steeg met 40 procent.
Gemiddeld betaalt de patiënt na een ziekenhuisverblijf 471 euro uit eigen zak. Voor een meerpersoonskamer is dat 229 euro, voor een tweepersoonskamer 416 euro, voor een éénpersoonskamer bijna duizend euro per verblijf (996 euro).
Er zijn echter zeer grote verschillen tussen ziekenhuizen, maar ze zijn niet voorspelbaar. Het is niet juist dat ocmw-ziekenhuizen systematisch goedkoper zijn dan privé-ziekenhuizen; omgekeerd zijn universitaire ziekenhuizen niet systematisch duurder dan andere. De Waalse ziekenhuizen zijn vaak duurder dan de Vlaamse, de Brusselse zijn ,,overdreven duur'', zegt het christelijk ziekenfonds (CM) dat dit alles leerde uit een analyse van de ziekenhuisfacturen die zijn leden indienden.
De vaststellingen bevestigen de ervaringen van patiënten en de eerdere berekeningen van het Neutrale Ziekenfonds.
De CM wil er wat tegen doen, maar kiest dit keer niet voor zijn klassieke strategie. Het oefent geen politieke druk uit om via reglementen de supplementen te beperken. Het kiest de methode van het consumentisme: het maakt een website en zet daarop per ziekenhuis, per kamersoort, en per afdeling (materniteit, chirurgie) de bedragen die de CM-leden er in 2004 gemiddeld betaald hebben. Iedereen kan die raadplegen. En zo worden de ziekenhuizen onder druk gezet.
De CM hoopt dat de website massaal geraadpleegd wordt. Leden zonder internetaansluiting kunnen terecht bij de lokale CM-kantoren.
De website laat toe op één scherm de gegevens van vier ziekenhuizen naast elkaar te zien. De duurste ziekenhuizen staan in het rood, de minder dure in het oranje en de goedkope in het groen. In één oogopslag is duidelijk welke ziekenhuizen te mijden zijn.
De eerste ziekenhuizen kwamen al aankloppen bij de CM: hier en daar komen al venstertjes op het scherm: ziekenhuizen die de prijzen al aanpasten.
CM-voorzitter Marc Justaert waarschuwt nog: de cijfers zeggen niets over de kwaliteit en het gaat over gemiddelde prijzen van 2004.
Hij erkent dat de patiënt vaak niet kan kiezen naar welk ziekenhuis hij gaat omdat zijn arts aan een bepaald ziekenhuis verbonden is. Hij hoopt dat artsen en doorverwijzende huisartsen de website ook raadplegen.
De CM wil in de eerste plaats bereiken dat de prijzen voor twee- en meerpersoonskamers dalen. ,,Het moet mogelijk zijn in een tweepersoonskamer te verblijven zonder noemenswaardig te moeten bijbetalen.''
Carine Boonen van de christelijke ziekenhuizen (VVI) ,,erkent dat er een vrij grote stijging is'' van de prijzen en is blij ,,dat de CM dit doorzichtig maakt''. ,,Maar supplementen worden niet zomaar gevraagd.'' Voor medisch materiaal moet vaak veel aangerekend worden omdat de ziekteverzekering almaar minder terugbetaalt. De ereloonsupplementen van artsen zijn deels het gevolg van de hoge afhoudingen die ziekenhuizen moeten doen op de erelonen van de artsen, om het hoofd boven water te houden.
Er zijn echter zeer grote verschillen tussen ziekenhuizen, maar ze zijn niet voorspelbaar. Het is niet juist dat ocmw-ziekenhuizen systematisch goedkoper zijn dan privé-ziekenhuizen; omgekeerd zijn universitaire ziekenhuizen niet systematisch duurder dan andere. De Waalse ziekenhuizen zijn vaak duurder dan de Vlaamse, de Brusselse zijn ,,overdreven duur'', zegt het christelijk ziekenfonds (CM) dat dit alles leerde uit een analyse van de ziekenhuisfacturen die zijn leden indienden.
De vaststellingen bevestigen de ervaringen van patiënten en de eerdere berekeningen van het Neutrale Ziekenfonds.
De CM wil er wat tegen doen, maar kiest dit keer niet voor zijn klassieke strategie. Het oefent geen politieke druk uit om via reglementen de supplementen te beperken. Het kiest de methode van het consumentisme: het maakt een website en zet daarop per ziekenhuis, per kamersoort, en per afdeling (materniteit, chirurgie) de bedragen die de CM-leden er in 2004 gemiddeld betaald hebben. Iedereen kan die raadplegen. En zo worden de ziekenhuizen onder druk gezet.
De CM hoopt dat de website massaal geraadpleegd wordt. Leden zonder internetaansluiting kunnen terecht bij de lokale CM-kantoren.
De website laat toe op één scherm de gegevens van vier ziekenhuizen naast elkaar te zien. De duurste ziekenhuizen staan in het rood, de minder dure in het oranje en de goedkope in het groen. In één oogopslag is duidelijk welke ziekenhuizen te mijden zijn.
De eerste ziekenhuizen kwamen al aankloppen bij de CM: hier en daar komen al venstertjes op het scherm: ziekenhuizen die de prijzen al aanpasten.
CM-voorzitter Marc Justaert waarschuwt nog: de cijfers zeggen niets over de kwaliteit en het gaat over gemiddelde prijzen van 2004.
Hij erkent dat de patiënt vaak niet kan kiezen naar welk ziekenhuis hij gaat omdat zijn arts aan een bepaald ziekenhuis verbonden is. Hij hoopt dat artsen en doorverwijzende huisartsen de website ook raadplegen.
De CM wil in de eerste plaats bereiken dat de prijzen voor twee- en meerpersoonskamers dalen. ,,Het moet mogelijk zijn in een tweepersoonskamer te verblijven zonder noemenswaardig te moeten bijbetalen.''
Carine Boonen van de christelijke ziekenhuizen (VVI) ,,erkent dat er een vrij grote stijging is'' van de prijzen en is blij ,,dat de CM dit doorzichtig maakt''. ,,Maar supplementen worden niet zomaar gevraagd.'' Voor medisch materiaal moet vaak veel aangerekend worden omdat de ziekteverzekering almaar minder terugbetaalt. De ereloonsupplementen van artsen zijn deels het gevolg van de hoge afhoudingen die ziekenhuizen moeten doen op de erelonen van de artsen, om het hoofd boven water te houden.
