Ziekenhuisgegevens linken aan informatie van de politie zou het beleid inzake verkeersongevallen aardig ondersteunen. Helaas: zo'n verbinding blijkt onbegonnen werk, want het loopt al fout bij de registratie.
HET belang van gegevens uit de ziekenhuizen voor de studie van de verkeersongevallen wordt internationaal erkend. Landen als Nederland en Zweden werken ermee. Uit medische informatie kan onder meer de aard en de ernst van de letsels afgeleid worden of de duur van de opname.
Een koppeling met gegevens van de politie maakt een grondigere analyse van de ongevallen mogelijk. VLD-kamerlid Guido De Padt vroeg de minister van Mobiliteit, Renaat Landuyt (SP.A), hoe het zat met de Belgische situatie.
Uit het antwoord blijkt dat we nergens staan. Een bevraging bij twintig instellingen leert dat de ziekenhuizen de informatie met betrekking tot ongevallen van patiënten niet op een uniforme wijze registreren. Bij de ambulante patiënten op de spoeddiensten wordt er soms zelfs niet geregistreerd, hoewel dit verplicht is.
De elektronische registratie (met de zogenaamde E- of V-codes) op de spoeddiensten gebeurt zelden of niet en de opvolging is minimaal.
Behalve dat registratie veel rompslomp betekent en niet tot de hoofdtaak van medici behoort, lijkt het ontbreken van een instrument voor registratie een verklaring voor het ontbreken van goede data.
Er zijn ook juridische bezwaren tegen een koppeling van gegevens. Zo moet het medische geheim gerespecteerd blijven.
Minister Landuyt acht het om al deze redenen niet haalbaar om op korte termijn een koppeling van de medische en de politiegegevens te realiseren. ,,Zolang de gegevens niet representatief en correct zijn.''
De onderzoeksgegevens komen uit de studie Optima, of 'optimalisatie van de ongevallenstatistieken', die door het BIVV en het Centrum voor Duurzame ontwikkeling (CDO) van de Universiteit Gent werd uitgevoerd. Het rapport dateert van eind 2004 maar raakte nu pas bekend.
Johan Demol van het CDO werkte mee aan de studie. Hij stelt vast dat zowel de politieregistratie als die in de ziekenhuizen ontoereikend is. ,,De politiegegevens zouden verbeteren met de komst van de zogenaamde eenmalige vatting. De ziekenhuizen worden betaald om de klinische gegevens bij te houden maar doen het niet. Zonder een protocol tussen politie en ziekenhuiswereld lukt het nooit.''
Guido De Padt is voorstander van een instituut voor ongevallenanalyse. ,,We hebben alleen droge gegevens over ongevallen, niets in de diepte. De aandacht voor verkeersveiligheid blijft zo te oppervlakkig.''
De Padt vroeg de minister van Volksgezondheid, Rudy Demotte (PS), een initiatief te nemen. ,,Verkeersongevallen zijn namelijk ook een zaak van volksgezondheid.''
Landuyt wil niet weten van bijkomende registratie ,,die alleen dubbel werk oplevert voor de medici''. ,,De huidige registratie is te wisselvallig omdat de mensen op het terrein wel andere dingen aan hun hoofd hebben. Ik geloof meer in het aanboren van de bestanden van ziekenfondsen en verzekeringsmaatschappijen, die dezelfde informatie hebben.'' Landuyt probeert via overleg zover te komen.
Dit jaar start het BIVV met een proefproject voor analyse van de oorzaken van ongevallen, op basis van gegevens van politie en parket, niet van de ziekenhuizen.
Een koppeling met gegevens van de politie maakt een grondigere analyse van de ongevallen mogelijk. VLD-kamerlid Guido De Padt vroeg de minister van Mobiliteit, Renaat Landuyt (SP.A), hoe het zat met de Belgische situatie.
Uit het antwoord blijkt dat we nergens staan. Een bevraging bij twintig instellingen leert dat de ziekenhuizen de informatie met betrekking tot ongevallen van patiënten niet op een uniforme wijze registreren. Bij de ambulante patiënten op de spoeddiensten wordt er soms zelfs niet geregistreerd, hoewel dit verplicht is.
De elektronische registratie (met de zogenaamde E- of V-codes) op de spoeddiensten gebeurt zelden of niet en de opvolging is minimaal.
Behalve dat registratie veel rompslomp betekent en niet tot de hoofdtaak van medici behoort, lijkt het ontbreken van een instrument voor registratie een verklaring voor het ontbreken van goede data.
Er zijn ook juridische bezwaren tegen een koppeling van gegevens. Zo moet het medische geheim gerespecteerd blijven.
Minister Landuyt acht het om al deze redenen niet haalbaar om op korte termijn een koppeling van de medische en de politiegegevens te realiseren. ,,Zolang de gegevens niet representatief en correct zijn.''
De onderzoeksgegevens komen uit de studie Optima, of 'optimalisatie van de ongevallenstatistieken', die door het BIVV en het Centrum voor Duurzame ontwikkeling (CDO) van de Universiteit Gent werd uitgevoerd. Het rapport dateert van eind 2004 maar raakte nu pas bekend.
Johan Demol van het CDO werkte mee aan de studie. Hij stelt vast dat zowel de politieregistratie als die in de ziekenhuizen ontoereikend is. ,,De politiegegevens zouden verbeteren met de komst van de zogenaamde eenmalige vatting. De ziekenhuizen worden betaald om de klinische gegevens bij te houden maar doen het niet. Zonder een protocol tussen politie en ziekenhuiswereld lukt het nooit.''
Guido De Padt is voorstander van een instituut voor ongevallenanalyse. ,,We hebben alleen droge gegevens over ongevallen, niets in de diepte. De aandacht voor verkeersveiligheid blijft zo te oppervlakkig.''
De Padt vroeg de minister van Volksgezondheid, Rudy Demotte (PS), een initiatief te nemen. ,,Verkeersongevallen zijn namelijk ook een zaak van volksgezondheid.''
Landuyt wil niet weten van bijkomende registratie ,,die alleen dubbel werk oplevert voor de medici''. ,,De huidige registratie is te wisselvallig omdat de mensen op het terrein wel andere dingen aan hun hoofd hebben. Ik geloof meer in het aanboren van de bestanden van ziekenfondsen en verzekeringsmaatschappijen, die dezelfde informatie hebben.'' Landuyt probeert via overleg zover te komen.
Dit jaar start het BIVV met een proefproject voor analyse van de oorzaken van ongevallen, op basis van gegevens van politie en parket, niet van de ziekenhuizen.
