Die cijfers maakte de Vlaamse minister van Welzijn, Inge Vervotte (CD&V), gisteren bekend op de vijfde verjaardag van het stelsel. In 2001 waren het er nog maar 310. Vervotte zegt dat het PAB de overheid intussen ruim 29 miljoen euro kost: gemiddeld 30.000 euro per jaar per persoon (tussen 7.500 euro en 34.700 euro).
Vervotte belooft een geleidelijke wegwerking van de wachtlijsten en hervat in 2006 de inschaling van de hangende aanvragen. Ze wil ook laten onderzoeken of en hoe een PAB kan worden gecombineerd met andere vormen van hulp, zoals kortopvang.
Met een PAB kan iemand met een handicap zelf mensen en diensten inhuren voor hulp in het dagelijkse leven: bij het eten, de lichamelijke verzorging, de verplaatsingen (niet: rolstoelen, aanpassing werkpost, enzovoort).
De gehandicapte hoeft dus niet meer om redenen van verzorging in een instelling te worden opgenomen.
De vraag naar zo'n budget dat de gehandicapte zelf beheert, past in de beweging Independent Living die in alle westerse landen groeide in de jaren '90. Dat was geen bezuiniging omdat vooral 'nieuwe' cliënten er gebruik van maakten, niet wie al in een instelling zat. De PAB-kosten stegen nog toen ook mantelzorgers (ouders, partner) ermee betaald mochten worden.
Met een PAB kan iemand met een handicap zelf mensen en diensten inhuren voor hulp in het dagelijkse leven: bij het eten, de lichamelijke verzorging, de verplaatsingen (niet: rolstoelen, aanpassing werkpost, enzovoort).
De gehandicapte hoeft dus niet meer om redenen van verzorging in een instelling te worden opgenomen.
De vraag naar zo'n budget dat de gehandicapte zelf beheert, past in de beweging Independent Living die in alle westerse landen groeide in de jaren '90. Dat was geen bezuiniging omdat vooral 'nieuwe' cliënten er gebruik van maakten, niet wie al in een instelling zat. De PAB-kosten stegen nog toen ook mantelzorgers (ouders, partner) ermee betaald mochten worden.
