Minister Demotte (PS) trekt twee miljoen euro uit om in 2006 een centrale wachtdienst voor huisartsen uit te bouwen in vijf grote steden: Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en Charleroi. Dergelijke wachtposten moeten niet alleen overbodige weekendbezoeken aan spoeddiensten terugdringen, maar ook de veiligheid van de huisartsen vergroten. Per stad zullen twee projecten worden gesubsidieerd.
,,De minister zal niet opleggen hoe de uitverkoren projecten hun centrale wachtdienst moeten organiseren", zegt Michelle Van der Plaetsen van het kabinet Volksgezondheid. ,,Ook de gekozen manier om de artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen van wacht te beveiligen, kan worden besproken, al geeft de minister er de voorkeur aan dat de patiënten zelf tot bij de wachtpost komen."
In het proefproject ,,Huisartsenwachtpost in Deurne-Borgerhout", dat al twee jaar lang met succes loopt, gebeuren wel huisbezoeken door de wachtarts. ,,De rijdende wachtdokter wordt daarbij altijd, ook op klaarlichte dag, begeleid door een chauffeur met een auto", zegt dokter Edwin Vanbeveren. ,,Die taxidienst staat in het weekend 24 uur op 24 ter beschikking van de centrale wachtpost. Dat de patiënten weten dat de dokter niet alleen komt, dringt de agressie vermoedelijk al voor een heel stuk terug."
,,Die tweede man doet trouwens meer dan de arts van wacht beschermen bij huisbezoeken. Hij heeft ook een EHBO-opleiding gekregen zodat hij kan meehelpen als de patiënt in levensnood verkeert en hij zorgt ervoor dat de dokter geen parkeerproblemen heeft." Vanbeveren geeft wel toe dat het taxisysteem te duur is om het zonder subsidiegeld weekend in weekend uit te blijven gebruiken.
In het Deurnese proefproject kan de patiënt zich naar het gebouw van het centrale wachtpunt begeven waar altijd twee artsen ('s nachts één) aanwezig zijn terwijl een derde dokter ,,de baan doet". De patiënt kan uiteraard ook bellen naar het wachtnummer. Zo komt hij terecht bij de onthaalmedewerker. Na inbreng van de persoonlijke gegevens krijgt het onthaal eventueel de risicomodule op het scherm. Zo kan een patiënt die vroeger agressie gebruikte tegen een wachtarts herkend worden en kan die informatie meegedeeld worden aan de wachtarts zodat die voorbereid op pad kan.
Het aantal behandelde personen die als agressiepatiënt staat aangemerkt, is overigens niet zo groot. Na anderhalf jaar waren er dat 13 op 16.000 patiënten die van de wachtdienst gebruik hadden gemaakt.
Bij de Orde van Geneesheren heeft men geen zicht op ,,de zwarte lijsten" van agressieve patiënten. Ondervoorzitter Ivo Uyttendaele: ,,Stelt u zich daar geen lijsten bij voor zoals die van wanbetalers van leningen. Voor de meeste wachtdiensten beperkt zich dat tot een naam of twee, drie."
Wat doet een arts zonder begeleiding als een risicopatiënt 's nachts vraagt op huisbezoek te komen? Uyttendaele: ,,De dokter kan zo iemand vragen naar spoedgevallen te gaan, zelf naar de wachtpost te komen, eventueel overdag, of de politie erbij roepen. Het hangt allemaal van de situatie af. Een arts met een zwarte gordel karate zal op een andere manier reageren dan zijn vrouwelijke collega die zes maanden zwanger is."
In het proefproject ,,Huisartsenwachtpost in Deurne-Borgerhout", dat al twee jaar lang met succes loopt, gebeuren wel huisbezoeken door de wachtarts. ,,De rijdende wachtdokter wordt daarbij altijd, ook op klaarlichte dag, begeleid door een chauffeur met een auto", zegt dokter Edwin Vanbeveren. ,,Die taxidienst staat in het weekend 24 uur op 24 ter beschikking van de centrale wachtpost. Dat de patiënten weten dat de dokter niet alleen komt, dringt de agressie vermoedelijk al voor een heel stuk terug."
,,Die tweede man doet trouwens meer dan de arts van wacht beschermen bij huisbezoeken. Hij heeft ook een EHBO-opleiding gekregen zodat hij kan meehelpen als de patiënt in levensnood verkeert en hij zorgt ervoor dat de dokter geen parkeerproblemen heeft." Vanbeveren geeft wel toe dat het taxisysteem te duur is om het zonder subsidiegeld weekend in weekend uit te blijven gebruiken.
In het Deurnese proefproject kan de patiënt zich naar het gebouw van het centrale wachtpunt begeven waar altijd twee artsen ('s nachts één) aanwezig zijn terwijl een derde dokter ,,de baan doet". De patiënt kan uiteraard ook bellen naar het wachtnummer. Zo komt hij terecht bij de onthaalmedewerker. Na inbreng van de persoonlijke gegevens krijgt het onthaal eventueel de risicomodule op het scherm. Zo kan een patiënt die vroeger agressie gebruikte tegen een wachtarts herkend worden en kan die informatie meegedeeld worden aan de wachtarts zodat die voorbereid op pad kan.
Het aantal behandelde personen die als agressiepatiënt staat aangemerkt, is overigens niet zo groot. Na anderhalf jaar waren er dat 13 op 16.000 patiënten die van de wachtdienst gebruik hadden gemaakt.
Bij de Orde van Geneesheren heeft men geen zicht op ,,de zwarte lijsten" van agressieve patiënten. Ondervoorzitter Ivo Uyttendaele: ,,Stelt u zich daar geen lijsten bij voor zoals die van wanbetalers van leningen. Voor de meeste wachtdiensten beperkt zich dat tot een naam of twee, drie."
Wat doet een arts zonder begeleiding als een risicopatiënt 's nachts vraagt op huisbezoek te komen? Uyttendaele: ,,De dokter kan zo iemand vragen naar spoedgevallen te gaan, zelf naar de wachtpost te komen, eventueel overdag, of de politie erbij roepen. Het hangt allemaal van de situatie af. Een arts met een zwarte gordel karate zal op een andere manier reageren dan zijn vrouwelijke collega die zes maanden zwanger is."
