Duizenden patiënten in het land voelen zich dagelijks goed met de hulp van de hun voorgeschreven geneesmiddelen: door het professionalisme van hun behandelende arts en de correcte inzet van geneesmiddelen leven zij mét hun aandoening en hervinden zij vaak een levenskwaliteit en een autonomie waarvan tot voor kort alleen maar kon worden gedroomd.
Patiënten zijn de meest verwaarloosde groep in het debat over het geneesmiddelenbeleid van de jongste maanden, en om die reden plaatst de campagne van pharma.be (www.pharma.be) hen centraal. Want patiënten weten wat het innovatieve geneesmiddel in hun dagelijks bestaan betekent, en welke therapeutische vooruitgang er, stapje voor stapje, is gerealiseerd in de jongste decennia.
Verantwoord gebruik van de adequate geneesmiddelen en de betaalbaarheid van de ziekteverzekering zijn voor de farmaceutische laboratoria vertrouwde thema's. Zij werken samen met de academische wetenschappelijke onderzoekers en met de artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen om de verworven kennis te verfijnen en de therapieën stapsgewijs te verbeteren.
De overheid en de beheerders van de ziekteverzekering hebben de elementaire plicht om met alle actoren te waken over de kwaliteit, de duurzaamheid en de betaalbaarheid van deze precieuze elementen. De farmaceutische laboratoria zijn hierin een partner: in 2004 brachten ze zelfs 11,5% van de financiële middelen bijeen om de toegankelijkheid tot geneesmiddelen te vrijwaren. Iedereen beseft dat dit een absolute bovengrens is, ook de regering die eerder al besliste dat de medebetaling van de farmaceutische bedrijven niet meer kan stijgen. De regering beseft ook dat zij die medebetaling correct moet inzetten om de toegang tot de innovatieve geneesmiddeltherapieën te vrijwaren.
Een mandaat heeft pharma.be niet. Evenmin kan zij een rol spelen in de bepaling van de hoogte van het remgeld dat de patiënten betalen: dat is een beslissing van regeringszijde, die zulke maatregel in verband brengt met de medeverantwoordelijkheid van de patiënt. Wat niet aanvaardbaar is, is dat discriminerende remgelden díé patiënten zouden benadelen die om medische en therapeutische redenen niet van geneesmiddel kúnnen veranderen.
Lichtzinnig
De jongste maanden is op een lichtzinnige wijze de indruk gewekt dat álle geneesmiddelen uit een "klasse" (zoals bijvoorbeeld dé maagzuurremmers, dé cholesterolverlagers) zonder meer uitwisselbaar zijn, en dat oudere en dus goedkopere moleculen altijd de voorkeur verdienen. Dit is een groteske, gratuite en gevaarlijke bewering, die de patiënten in hun zorgrecht bedreigt en de artsen voor onoverkomelijke moeilijkheden plaatst. Want is het niet alléén de arts die de aansprakelijkheid voor de behandeling draagt, en vormt de vertrouwensrelatie tussen patiënt en arts niet de hoeksteen van onze hoge zorgkwaliteit? Die vertrouwensrelatie is mede gebaseerd op de wetenschap dat de arts beschikt over een therapeutisch arsenaal waaruit hij voor de individuele patiënt het beste geneesmiddel kan kiezen.
Pharma.be beseft goed dat al die elementen bijdragen tot de moeilijkheidsgraad van de besluitvorming, maar de verspreiding van simplistische boodschappen heeft haar tijd nu wel gehad. Er is niets tegen de inzet van oudere en goedkopere geneesmiddelen wanneer die de adequate behandeling garanderen. Maar de klakkeloze suggestie dat die middelen altijd voor iedereen adequaat zijn, is medisch onverantwoord.
Voor 2005 tonen de laatste riziv-cijfers dat de uitgaven inzake geneesmiddelen onder controle zijn, met een mogelijke afwijking van 1% op een budget van 3.092 miljard euro. budgetdiscussies gaat onze sector zeker niet uit de weg. Pharma.be is met een cofinanciering van 150 miljoen euro in 2005 ongetwijfeld een verantwoordelijke gesprekspartner voor een evenwichtig beleid, waarbij zowel volksgezondheid als solidaire en betaalbare ziekteverzekering in een moeilijk economisch klimaat worden verzoend.
Verantwoord gebruik van de adequate geneesmiddelen en de betaalbaarheid van de ziekteverzekering zijn voor de farmaceutische laboratoria vertrouwde thema's. Zij werken samen met de academische wetenschappelijke onderzoekers en met de artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen om de verworven kennis te verfijnen en de therapieën stapsgewijs te verbeteren.
De overheid en de beheerders van de ziekteverzekering hebben de elementaire plicht om met alle actoren te waken over de kwaliteit, de duurzaamheid en de betaalbaarheid van deze precieuze elementen. De farmaceutische laboratoria zijn hierin een partner: in 2004 brachten ze zelfs 11,5% van de financiële middelen bijeen om de toegankelijkheid tot geneesmiddelen te vrijwaren. Iedereen beseft dat dit een absolute bovengrens is, ook de regering die eerder al besliste dat de medebetaling van de farmaceutische bedrijven niet meer kan stijgen. De regering beseft ook dat zij die medebetaling correct moet inzetten om de toegang tot de innovatieve geneesmiddeltherapieën te vrijwaren.
Een mandaat heeft pharma.be niet. Evenmin kan zij een rol spelen in de bepaling van de hoogte van het remgeld dat de patiënten betalen: dat is een beslissing van regeringszijde, die zulke maatregel in verband brengt met de medeverantwoordelijkheid van de patiënt. Wat niet aanvaardbaar is, is dat discriminerende remgelden díé patiënten zouden benadelen die om medische en therapeutische redenen niet van geneesmiddel kúnnen veranderen.
Lichtzinnig
De jongste maanden is op een lichtzinnige wijze de indruk gewekt dat álle geneesmiddelen uit een "klasse" (zoals bijvoorbeeld dé maagzuurremmers, dé cholesterolverlagers) zonder meer uitwisselbaar zijn, en dat oudere en dus goedkopere moleculen altijd de voorkeur verdienen. Dit is een groteske, gratuite en gevaarlijke bewering, die de patiënten in hun zorgrecht bedreigt en de artsen voor onoverkomelijke moeilijkheden plaatst. Want is het niet alléén de arts die de aansprakelijkheid voor de behandeling draagt, en vormt de vertrouwensrelatie tussen patiënt en arts niet de hoeksteen van onze hoge zorgkwaliteit? Die vertrouwensrelatie is mede gebaseerd op de wetenschap dat de arts beschikt over een therapeutisch arsenaal waaruit hij voor de individuele patiënt het beste geneesmiddel kan kiezen.
Pharma.be beseft goed dat al die elementen bijdragen tot de moeilijkheidsgraad van de besluitvorming, maar de verspreiding van simplistische boodschappen heeft haar tijd nu wel gehad. Er is niets tegen de inzet van oudere en goedkopere geneesmiddelen wanneer die de adequate behandeling garanderen. Maar de klakkeloze suggestie dat die middelen altijd voor iedereen adequaat zijn, is medisch onverantwoord.
Voor 2005 tonen de laatste riziv-cijfers dat de uitgaven inzake geneesmiddelen onder controle zijn, met een mogelijke afwijking van 1% op een budget van 3.092 miljard euro. budgetdiscussies gaat onze sector zeker niet uit de weg. Pharma.be is met een cofinanciering van 150 miljoen euro in 2005 ongetwijfeld een verantwoordelijke gesprekspartner voor een evenwichtig beleid, waarbij zowel volksgezondheid als solidaire en betaalbare ziekteverzekering in een moeilijk economisch klimaat worden verzoend.
