Anderhalf jaar na de feestelijke lancering van het London Patient Choice Overseas Project blaast Groot-Brittannië de samenwerking met vijf Vlaamse ziekenhuizen eenzijdig op. Officieel omdat er geen geld meer is en omdat het probleem van de ellenlange wachtlijsten, de concrete aanleiding van het bilaterale project, zich niet meer voordoet. "Dat zou mij toch sterk verbazen", zegt dokter Lieven Missine van het Stedelijk Ziekenhuis Roeselare. "Volgens mij zit er een Britse artsenlobby achter."
Ook al bleek de overzeese samenwerking tussen het Belgische ministerie van Volksgezondheid en de Britse National Health Service (NHS) een schot in de roos, onze westerburen zullen geen patiënten meer sturen naar ons land. Sinds mei 2003 werden ruim 450 Britten in onze ziekenhuizen behandeld voor een knie- of heupprothese. In hun land zijn de wachtlijsten voor een nieuw gewricht namelijk vreselijk lang. "Het project was uniek, want nooit eerder sloot België op georganiseerd niveau, via de overheid, een contract af met een ander land om geneeskundige zorgen uit te wisselen", legt pionier Missine uit. Hij ontdekte via het internet dat de NHS in sommige gevallen buitenlandse behandelingen betaalt, onder meer in Duitsland liep er een gelijkaardige overeenkomst.
"Na veel gepalaver sloten we met de Britten een mooi contract af. Zij waren verlost van hun wachtlijsten en wij konden meer patiënten helpen. Het was de bedoeling dat het project toch minstens zes tot acht jaar zou duren, en dat er tussen de vier en acht patiënten per week zouden komen. Uiteindelijk waren dat er maar twee." Ook de vooropgestelde termijn, die evenwel niet in het contract werd gestipuleerd, wordt vroegtijdig afgebroken.
Missine is heel teleurgesteld. "Na slechts anderhalf jaar sterft deze unieke samenwerking een stille dood. Ik geloof niet echt in de uitleg dat het probleem van de wachtlijsten ginder plots opgelost zou zijn. Volgens mij is er wat anders aan de gang: protectionisme. Mijn vermoeden is dat Britse huisartsen en specialisten de overzeese behandeling sterk afraden om zichzelf te beschermen." Niet onbegrijpelijk, geeft de arts toe. "Wij hebben hier in België immers een uitstekende geneeskunde en een sociaal vangnet om jaloers op te zijn. Dus het is ergens logisch dat die artsen bang worden. Al mag wat mij betreft iemand die een goede service aanbiedt, daarvoor beloond worden met extra patiënten."
"Na veel gepalaver sloten we met de Britten een mooi contract af. Zij waren verlost van hun wachtlijsten en wij konden meer patiënten helpen. Het was de bedoeling dat het project toch minstens zes tot acht jaar zou duren, en dat er tussen de vier en acht patiënten per week zouden komen. Uiteindelijk waren dat er maar twee." Ook de vooropgestelde termijn, die evenwel niet in het contract werd gestipuleerd, wordt vroegtijdig afgebroken.
Missine is heel teleurgesteld. "Na slechts anderhalf jaar sterft deze unieke samenwerking een stille dood. Ik geloof niet echt in de uitleg dat het probleem van de wachtlijsten ginder plots opgelost zou zijn. Volgens mij is er wat anders aan de gang: protectionisme. Mijn vermoeden is dat Britse huisartsen en specialisten de overzeese behandeling sterk afraden om zichzelf te beschermen." Niet onbegrijpelijk, geeft de arts toe. "Wij hebben hier in België immers een uitstekende geneeskunde en een sociaal vangnet om jaloers op te zijn. Dus het is ergens logisch dat die artsen bang worden. Al mag wat mij betreft iemand die een goede service aanbiedt, daarvoor beloond worden met extra patiënten."
