In België is er nu één arts voor 222 personen. Vijf jaar geleden was dat nog één arts per 244 Belgen. In Europa telt alleen Italië meer artsen, met één dokter per 172 inwoners.
Vooral Brussel en de provincies Vlaams- en Waals-Brabant hebben een groot aantal artsen. Het Brussels Gewest spant de kroon met 63 artsen op 10.000 inwoners, Vlaanderen en Wallonië tellen respectievelijk 37 en 43 artsen per 10.000 inwoners. "Het hoge cijfer voor Brussel heeft vanzelfsprekend te maken met het enorme aanbod aan ziekenhuizen en andere zorginstellingen in de hoofdstad", luidt het in de Artsenkrant.
Positief aan het hoge artsenaantal in België is dat ons land niet kampt met lange wachtlijsten voor de patiënten, zoals veel andere landen, vertelt Mark Moens, voorzitter van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (bvas), in een reactie.
Toch betekenen meer artsen niet noodzakelijk een betere verzorging. "Als het aantal dokters een bepaald niveau bereikt, gaan sommigen onder hen onvoldoende ervaring opdoen", waarschuwt Moens. Een ander negatief gevolg van het groeiende artsenkorps, is dat het voor sommigen onder hen moeilijk wordt om financieel te overleven.
"Als er meer artsen komen, stijgen uiteraard ook de uitgaven in de gezondheidssector", stelt Moens. Toch wijst het artikel in de Artsenkrant erop dat de uitgaven in de Belgische gezondheidssector niet merkelijk hoger liggen dan in de ons omringende landen.
Om te verhelpen aan het groeiende aantal artsen, werd acht jaar geleden een numerus clausus ingevoerd voor de studenten geneeskunde. Die instroombeperking zou volgens de bvas-voorzitter vanaf dit jaar voelbaar worden.
"Tot ongeveer 20 jaar geleden koos zowat de helft van de geneeskundestudenten er voor om huisarts te worden, de anderen volgden een specialisatieopleiding", aldus Moens. Op een bepaald moment heeft de regering opgelegd dat minstens 40 procent van de studenten huisarts moet worden, "maar op dit moment raakt dat quotum zelfs niet meer ingevuld".
"Dat het beroep van huisarts minder aantrekkelijk is geworden, is niet alleen te wijten aan het dalende respect voor het werk van huisartsen, maar heeft ook heel wat te maken met financiële redenen. Het beeld dat je als dokter rijk wordt, klopt al lang niet meer", stelt Moens. "Heel veel jonge artsen overleven financieel dankzij het inkomen van hun partner. Zelfs enkele specialisten zoals dermatologen, psychiaters en pediaters hebben het in het begin van hun loopbaan financieel vaak moeilijk."
jongeren die toch nog opteren voor een job als huisarts, kiezen volgens Mark Moens bijna nooit meer voor een eenmanspraktijk uit angst voor financiële problemen. In 1999 bleek uit een onderzoek dat Belgische huisartsen de voorlaatste plaats innamen in Europa wat het inkomen betreft. "De voorbije drie jaren hebben we belangrijke stappen genomen om het inkomen van huisartsen op te waarderen", vertelt Moens nog.
Positief aan het hoge artsenaantal in België is dat ons land niet kampt met lange wachtlijsten voor de patiënten, zoals veel andere landen, vertelt Mark Moens, voorzitter van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (bvas), in een reactie.
Toch betekenen meer artsen niet noodzakelijk een betere verzorging. "Als het aantal dokters een bepaald niveau bereikt, gaan sommigen onder hen onvoldoende ervaring opdoen", waarschuwt Moens. Een ander negatief gevolg van het groeiende artsenkorps, is dat het voor sommigen onder hen moeilijk wordt om financieel te overleven.
"Als er meer artsen komen, stijgen uiteraard ook de uitgaven in de gezondheidssector", stelt Moens. Toch wijst het artikel in de Artsenkrant erop dat de uitgaven in de Belgische gezondheidssector niet merkelijk hoger liggen dan in de ons omringende landen.
Om te verhelpen aan het groeiende aantal artsen, werd acht jaar geleden een numerus clausus ingevoerd voor de studenten geneeskunde. Die instroombeperking zou volgens de bvas-voorzitter vanaf dit jaar voelbaar worden.
"Tot ongeveer 20 jaar geleden koos zowat de helft van de geneeskundestudenten er voor om huisarts te worden, de anderen volgden een specialisatieopleiding", aldus Moens. Op een bepaald moment heeft de regering opgelegd dat minstens 40 procent van de studenten huisarts moet worden, "maar op dit moment raakt dat quotum zelfs niet meer ingevuld".
"Dat het beroep van huisarts minder aantrekkelijk is geworden, is niet alleen te wijten aan het dalende respect voor het werk van huisartsen, maar heeft ook heel wat te maken met financiële redenen. Het beeld dat je als dokter rijk wordt, klopt al lang niet meer", stelt Moens. "Heel veel jonge artsen overleven financieel dankzij het inkomen van hun partner. Zelfs enkele specialisten zoals dermatologen, psychiaters en pediaters hebben het in het begin van hun loopbaan financieel vaak moeilijk."
jongeren die toch nog opteren voor een job als huisarts, kiezen volgens Mark Moens bijna nooit meer voor een eenmanspraktijk uit angst voor financiële problemen. In 1999 bleek uit een onderzoek dat Belgische huisartsen de voorlaatste plaats innamen in Europa wat het inkomen betreft. "De voorbije drie jaren hebben we belangrijke stappen genomen om het inkomen van huisartsen op te waarderen", vertelt Moens nog.
