Bij reumatoïde artritis wordt beroep gedaan op niet-steroïdale anti-inflammatoire middelen, corticosteroïden en Disease modifying antirheumatic drugs (DMARDs, disease modifier ). Een belangrijke recente wijziging in de aanpak van reumatoïde artritis is dat sneller dan voordien een basis-behandeling met één of meerdere disease modifiers wordt ingesteld. Hoewel er geen consensus bestaat over de optimale aanpak, blijft methotrexaat daarbij de eerste keuze. In principe zal men de TNF (Tumor Necrosis Factor)-remmers zoals etanercept, infliximab en adalimumab, slechts gebruiken bij reumatoïde artritis weerstandig aan andere antireumatica, en daarbij het risico van ongewenste effecten door deze potente immuno-suppressiva niet uit het oog te verliezen.
