Als de Gemeenschappen te veel kinesisten laten afstuderen, organiseert de federale overheid een examen om uit de afgestudeerden te kiezen wie voor de ziekteverzekering mag werken. De Minister van Volksgezondheid Rudy Demotte (PS) heeft een koninklijk besluit klaar.
als het aantal afgestudeerden dat aanvraagt om kinesitherapie-prestaties te mogen verrichten die terugbetaald worden door de ziekteverzekering, groter is dan het toegelaten aantal, wordt een examen georganiseerd om de besten uit te selecteren. Dat zal gebeuren per Gemeenschap. Dat staat in het ontwerp-besluit dat Rudy Demotte klaar heeft. Het ligt in de lijn van wat zijn voorganger, Frank Vandenbroucke (SP.A) destijds voorbereidde en waarvoor hij toen zware Franstalige kritiek kreeg.
Tot nu kreeg iedere afgestudeerde, op voorlegging van zijn diploma, een nummer van het riziv, de ziekteverzekering. Hij of zij mocht patiënten een behandeling geven die terugbetaald wordt door de ziekteverzekering.
De Franstalige Gemeenschap heeft het al tien jaar moeilijk met de beperkingen die de federale overheid oplegde over het aantal afgestudeerden van de medische studierichtingen. Toen de beperkingen federaal werden vastgelegd voor het aantal artsen, voerde Vlaanderen een toelatingsexamen in. ,,als we goed filteren, is het aantal afgestudeerden zeven tot tien jaar later min of meer in overeenstemming met die federaal bepaalde cijfers'', was de redenering. Dat klopt in grote lijnen ook.
De Franse Gemeenschap had het moeilijk met het doorvoeren van een beperking, veranderde het geweer meermaals van schouder, en beperkte uiteindelijk zo goed als niets. Het aantal afgestudeerde artsen overschrijdt het federale cijfer flink.
Dat leidde tot communautaire spanningen want Franstalig België heeft al meer artsen (per honderd inwoners) dan Vlaanderen. Dat verklaart een groot deel van de overdreven uitgaven voor gezondheidszorg in het Franstalig landsdeel. De aanwezigheid van veel artsen en andere gezondheidszorgers heeft immers niet tot gevolg dat de bevolking gezonder wordt, wel dat de gezondheidszorg meer kost.
Bij de kinesisten deed zich eenzelfde situatie voor, maar ze wekte minder de aandacht. Vlaanderen reduceerde het aantal kine-studenten flink door het aantal opleidingen te verminderen. Franstalig België ging rustig door met het opleiden van te veel kinesisten.
De regeling die minister Demotte uitwerkte, zegt dat een officieel kine-diploma niet meer volstaat om als kinesist zijn prestaties te laten terugbetalen door het ziekenfonds. Als er te veel afgestudeerden zijn (meer dan 10 procent meer dan het toegelaten cijfer), komt er een vergelijkend examen en alleen de 180 eerst gerangschikte Franstaligen en de 270 eerst gerangschikte Nederlandstaligen mogen voor de ziekteverzekering werken.
Het examen, dat zeker aan Franstalige zijde zal georganiseerd moeten worden, heeft voor het eerst plaats in de tweede jaarhelft.
Tot nu kreeg iedere afgestudeerde, op voorlegging van zijn diploma, een nummer van het riziv, de ziekteverzekering. Hij of zij mocht patiënten een behandeling geven die terugbetaald wordt door de ziekteverzekering.
De Franstalige Gemeenschap heeft het al tien jaar moeilijk met de beperkingen die de federale overheid oplegde over het aantal afgestudeerden van de medische studierichtingen. Toen de beperkingen federaal werden vastgelegd voor het aantal artsen, voerde Vlaanderen een toelatingsexamen in. ,,als we goed filteren, is het aantal afgestudeerden zeven tot tien jaar later min of meer in overeenstemming met die federaal bepaalde cijfers'', was de redenering. Dat klopt in grote lijnen ook.
De Franse Gemeenschap had het moeilijk met het doorvoeren van een beperking, veranderde het geweer meermaals van schouder, en beperkte uiteindelijk zo goed als niets. Het aantal afgestudeerde artsen overschrijdt het federale cijfer flink.
Dat leidde tot communautaire spanningen want Franstalig België heeft al meer artsen (per honderd inwoners) dan Vlaanderen. Dat verklaart een groot deel van de overdreven uitgaven voor gezondheidszorg in het Franstalig landsdeel. De aanwezigheid van veel artsen en andere gezondheidszorgers heeft immers niet tot gevolg dat de bevolking gezonder wordt, wel dat de gezondheidszorg meer kost.
Bij de kinesisten deed zich eenzelfde situatie voor, maar ze wekte minder de aandacht. Vlaanderen reduceerde het aantal kine-studenten flink door het aantal opleidingen te verminderen. Franstalig België ging rustig door met het opleiden van te veel kinesisten.
De regeling die minister Demotte uitwerkte, zegt dat een officieel kine-diploma niet meer volstaat om als kinesist zijn prestaties te laten terugbetalen door het ziekenfonds. Als er te veel afgestudeerden zijn (meer dan 10 procent meer dan het toegelaten cijfer), komt er een vergelijkend examen en alleen de 180 eerst gerangschikte Franstaligen en de 270 eerst gerangschikte Nederlandstaligen mogen voor de ziekteverzekering werken.
Het examen, dat zeker aan Franstalige zijde zal georganiseerd moeten worden, heeft voor het eerst plaats in de tweede jaarhelft.
