Ouders met een ongeneeslijk kind moeten gevoelig zijn voor signalen die het kind uitzendt of het wil praten over de naderende dood. Dat is de conclusie van een Zweeds onderzoek. Het grootste deel van de ouders was achteraf tevreden met de genomen beslissing, maar één op drie van degenen die het gesprek niet voerden betreurden dit later. Het onderzoek wordt besproken in de jongste UZ Gezondheidsbrief.
Volgens prof. Boudewijn Van Houdenhove twijfelen veel ouders of ze met hun ongeneeslijk kind hierover moeten praten. Instinctief willen velen hun kind beschermen tegen de pijnlijke waarheid, maar vaak voelt het kind aan dat er iets zeer ernstigs aan de hand is. Onderzoek toonde eerder aan dat de kinderen meestal wel varen bij een dergelijk gesprek. De wijze waarop ouders met hun stervend kind omgaan is bepalend voor het rouwproces nadien.
Uit het Zweedse onderzoek blijkt dat ouders die dergelijk gesprek met hun kind voerden daar later geen spijt van hadden. Ook bij het merendeel van degenen die dat niet deden, was dat echter het geval. Zij vonden dat hun kind zelf geen tekenen gaf daaraan behoefte te hebben. Ouders die echter niet waren ingegaan op dergelijke signalen an hun kind hadden daar later wel vaak spijt van.
Uit het Zweedse onderzoek blijkt dat ouders die dergelijk gesprek met hun kind voerden daar later geen spijt van hadden. Ook bij het merendeel van degenen die dat niet deden, was dat echter het geval. Zij vonden dat hun kind zelf geen tekenen gaf daaraan behoefte te hebben. Ouders die echter niet waren ingegaan op dergelijke signalen an hun kind hadden daar later wel vaak spijt van.
