Ons land telt 45.991 artsen of één per 217 Belgen. Er zijn meer specialisten (25.631) dan huisartsen (20.488).
In het verleden circuleerden allerhande cijfers over het aantal dokters en dokterspraktijken. Sinds er een federale databank met gezondheidsberoepen is, beschikt de overheid over een instrument om de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt in de gezondheidszorg op te volgen. Voor de dokters is een eerste registratie afgerond. De resultaten staan vandaag in de artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsenkrant (situatie op 1 januari 2004).
In totaal zijn er 45.991 artsen. 4.035 van hen zijn kandidaat-huisartsen en -specialisten.
Vlaanderen telt 21.949 dokters, Wallonië 14.050 en Brussel 5.957. Dat betekent een arts per 273 inwoners in Vlaanderen, per 21 in Wallonië en per 168 in Brussel.
Een derde van het artsenkorps is vrouw (15.300 vrouwen versus 30.691 mannen). Maar het aantal vrouwen neemt snel toe.
In Vlaanderen zijn 7.051 vrouwelijke artsen actief en 14.898 mannelijke. Wallonië telt 4.535 vrouwelijke medici en 9.515 mannelijke. In Brussel is de vervrouwelijking verhoudingsgewijs al het verst gevorderd: 2.316 vrouwen tegenover 3.641 mannen.
Er zijn meer (kandidaat-)specialisten in dit land dan (kandidaat-)huisartsen of algemeen geneeskundigen: 25.631 (kandidaat-)specialisten tegenover 20.488. Het geeft aan dat het teveel aan artsen - de zogenaamde de plethora - die vroeger in de eerste plaats de huisartsen trof, zich verplaatst naar de specialisten.
20 procent van de dokters is ouder dan 60 jaar. De aanvoer van jonge artsen is verhoudingsgewijs teruggelopen, allicht onder invloed van de numerus clausus.
De databank verzamelt ook gegevens over ,,superspecialisten''. Het gaat om specialisten die de kans kregen om zich nog eens bijzonder te specialiseren. In de nucleaire geneeskunde, ivf, revalidatiegeneeskunde, geriatrie, mond- en kaakchirurgie, intensieve zorg of urgentiegeneeskunde. In Vlaanderen is er een sterk overwicht van mond-, kaak- en aangezichtschirurgie (67 versus 17 in Wallonië), terwijl urgentiegeneeskunde relatief sterker is uitgebouwd in Wallonië (138 in Vlaanderen en 114 in Wallonië).
Het gaat over artsen met een riziv-nummer, dat wil zeggen artsen die in aanmerking komen voor terugbetaling van hun prestaties door de ziekteverzekering (riziv). Niet alle artsen met zo'n nummer hebben ook echt een betekenisvolle eigen praktijk en werken voor een verzekering of een ziekenfonds.
In totaal zijn er 45.991 artsen. 4.035 van hen zijn kandidaat-huisartsen en -specialisten.
Vlaanderen telt 21.949 dokters, Wallonië 14.050 en Brussel 5.957. Dat betekent een arts per 273 inwoners in Vlaanderen, per 21 in Wallonië en per 168 in Brussel.
Een derde van het artsenkorps is vrouw (15.300 vrouwen versus 30.691 mannen). Maar het aantal vrouwen neemt snel toe.
In Vlaanderen zijn 7.051 vrouwelijke artsen actief en 14.898 mannelijke. Wallonië telt 4.535 vrouwelijke medici en 9.515 mannelijke. In Brussel is de vervrouwelijking verhoudingsgewijs al het verst gevorderd: 2.316 vrouwen tegenover 3.641 mannen.
Er zijn meer (kandidaat-)specialisten in dit land dan (kandidaat-)huisartsen of algemeen geneeskundigen: 25.631 (kandidaat-)specialisten tegenover 20.488. Het geeft aan dat het teveel aan artsen - de zogenaamde de plethora - die vroeger in de eerste plaats de huisartsen trof, zich verplaatst naar de specialisten.
20 procent van de dokters is ouder dan 60 jaar. De aanvoer van jonge artsen is verhoudingsgewijs teruggelopen, allicht onder invloed van de numerus clausus.
De databank verzamelt ook gegevens over ,,superspecialisten''. Het gaat om specialisten die de kans kregen om zich nog eens bijzonder te specialiseren. In de nucleaire geneeskunde, ivf, revalidatiegeneeskunde, geriatrie, mond- en kaakchirurgie, intensieve zorg of urgentiegeneeskunde. In Vlaanderen is er een sterk overwicht van mond-, kaak- en aangezichtschirurgie (67 versus 17 in Wallonië), terwijl urgentiegeneeskunde relatief sterker is uitgebouwd in Wallonië (138 in Vlaanderen en 114 in Wallonië).
Het gaat over artsen met een riziv-nummer, dat wil zeggen artsen die in aanmerking komen voor terugbetaling van hun prestaties door de ziekteverzekering (riziv). Niet alle artsen met zo'n nummer hebben ook echt een betekenisvolle eigen praktijk en werken voor een verzekering of een ziekenfonds.
