Gezinnen met een autistisch kind moeten een jaar, soms zelfs twee jaar, wachten tot er hulp aan huis komt. Dat is te lang, zeggen de thuisbegeleidingsdiensten autisme. Ze wijzen erop dat het intrafamiliaal geweld binnen de doelgroep toeneemt.
DRIE thuisbegeleidingsdiensten autisme die heel Vlaanderen bedienen, slaan alarm. De wachtlijsten hebben een noodpeil bereikt: in Limburg moeten nieuwe aanmeldingen een jaar geduld oefenen, in de andere provincies bijna dubbel zo lang. ,,Diensten die aan huis komen, zoals wij, moeten laagdrempelig en onmiddellijk toegankelijk zijn'', zegt directeur Danny Aelvoet van Tanderuis, de dienst voor West- en Oost-Vlaanderen.
Er zijn 850 Vlaamse gezinnen in begeleiding, vaak voor de duur van meer dan een jaar, en er hebben er zich dit jaar 730 nieuwe aangemeld, die ten vroegste vanaf juli volgend jaar geholpen kunnen worden.
De overheid heeft geïnvesteerd in een betere diagnostiek, zegt Aelvoet, wat betekent dat er meer mensen om thuisbegeleiding vragen. ,,Mensen die pas vernomen hebben dat hun kind autistisch is, reageren terecht verontwaardigd als ze horen dat ze dan een of twee jaar moeten wachten. Bij het wachten gaat kostbare tijd verloren, waarin zich nefaste patronen kunnen installeren in zo'n gezin. Omgaan met een autistisch kind vergt immers veel van ouders.''
Vroeger dacht men dat autisme voorkwam bij 1 op 100.000 inwoners. Een recente screening van kleuters door de Universiteit Gent kwam tot de onthutsende vaststelling dat het om 1 op 165 gaat. Toch zegt Aelvoet: ,,Wij gaan niet uit van de absolute cijfers. Wie zich bij ons aanmeldt, heeft een reële opvoedingsnood. Het is vanuit dat opvoedingsprobleem dat ze tot de diagnose gekomen zijn, en vervolgens bij ons.''
Zondag heeft een moeder in Henegouwen haar zoontje van vier gedood, het kind had mogelijk autisme. Arlette Meeuwis, de voorzitster van de Limburgse thuisbegeleidingsdienst, zegt dat het geweld binnen de doelgroep toeneemt. ,,De gezinnen die wij begeleiden, staan vaak ook op een wachtlijst om hun kind residentieel te plaatsen. In zo'n tien procent van de gevallen is er agressie in het spel. Het begint bij het kind, dat gaat slaan of ander geweld gebruikt omdat het de wereld niet begrijpt. En dan een ouder die de handicap niet begrijpt en door de stress terug gaat slaan. Wij moeten steeds vaker naar vertrouwenscentra en sociale diensten verwijzen, maar zijn zelf niet gelukkig met die evolutie.''
Vorige week nog hoorde ze een moeder vertellen hoe haar autistische zoon ,,nu al de derde televisie'' had stukgeslagen.
Danny Aelvoet is ervan overtuigd dat een vroege begeleiding dergelijke problemen in ernst en aantal kan doen verminderen en dat door thuisbegeleiding zelfs plaatsingen voorkomen kunnen worden. Maar gezien de noodsituatie ziet hij zich gedwongen om de werking van zijn eigen dienst terug te schroeven. ,,De overheid is dubbelzinnig. Enerzijds geeft ze ouders een ticket 'van onbepaalde duur'. Anderzijds krijgen wij niet voldoende middelen om dat waar te maken.''
De onrust bij de drie diensten trad in toen ze de begroting 2005 van de Vlaamse minister van Welzijn, Inge Vervotte (CD&V), zagen. Daarin staat niet expliciet vermeld dat de ambulante diensten verder uitgebouwd worden, zoals de vorige Vlaamse regering de voorbije drie jaar wel heeft gedaan, zegt Aelvoet.
Er zijn 850 Vlaamse gezinnen in begeleiding, vaak voor de duur van meer dan een jaar, en er hebben er zich dit jaar 730 nieuwe aangemeld, die ten vroegste vanaf juli volgend jaar geholpen kunnen worden.
De overheid heeft geïnvesteerd in een betere diagnostiek, zegt Aelvoet, wat betekent dat er meer mensen om thuisbegeleiding vragen. ,,Mensen die pas vernomen hebben dat hun kind autistisch is, reageren terecht verontwaardigd als ze horen dat ze dan een of twee jaar moeten wachten. Bij het wachten gaat kostbare tijd verloren, waarin zich nefaste patronen kunnen installeren in zo'n gezin. Omgaan met een autistisch kind vergt immers veel van ouders.''
Vroeger dacht men dat autisme voorkwam bij 1 op 100.000 inwoners. Een recente screening van kleuters door de Universiteit Gent kwam tot de onthutsende vaststelling dat het om 1 op 165 gaat. Toch zegt Aelvoet: ,,Wij gaan niet uit van de absolute cijfers. Wie zich bij ons aanmeldt, heeft een reële opvoedingsnood. Het is vanuit dat opvoedingsprobleem dat ze tot de diagnose gekomen zijn, en vervolgens bij ons.''
Zondag heeft een moeder in Henegouwen haar zoontje van vier gedood, het kind had mogelijk autisme. Arlette Meeuwis, de voorzitster van de Limburgse thuisbegeleidingsdienst, zegt dat het geweld binnen de doelgroep toeneemt. ,,De gezinnen die wij begeleiden, staan vaak ook op een wachtlijst om hun kind residentieel te plaatsen. In zo'n tien procent van de gevallen is er agressie in het spel. Het begint bij het kind, dat gaat slaan of ander geweld gebruikt omdat het de wereld niet begrijpt. En dan een ouder die de handicap niet begrijpt en door de stress terug gaat slaan. Wij moeten steeds vaker naar vertrouwenscentra en sociale diensten verwijzen, maar zijn zelf niet gelukkig met die evolutie.''
Vorige week nog hoorde ze een moeder vertellen hoe haar autistische zoon ,,nu al de derde televisie'' had stukgeslagen.
Danny Aelvoet is ervan overtuigd dat een vroege begeleiding dergelijke problemen in ernst en aantal kan doen verminderen en dat door thuisbegeleiding zelfs plaatsingen voorkomen kunnen worden. Maar gezien de noodsituatie ziet hij zich gedwongen om de werking van zijn eigen dienst terug te schroeven. ,,De overheid is dubbelzinnig. Enerzijds geeft ze ouders een ticket 'van onbepaalde duur'. Anderzijds krijgen wij niet voldoende middelen om dat waar te maken.''
De onrust bij de drie diensten trad in toen ze de begroting 2005 van de Vlaamse minister van Welzijn, Inge Vervotte (CD&V), zagen. Daarin staat niet expliciet vermeld dat de ambulante diensten verder uitgebouwd worden, zoals de vorige Vlaamse regering de voorbije drie jaar wel heeft gedaan, zegt Aelvoet.
