De gehandicaptensector aarzelt. Moet hij de Vlaamse minister van Welzijn, Inge Vervotte (CD&V), onder vuur nemen? Of haar sparen? De bezuinigingen in de sector zijn pijnlijk maar hadden nog pijnlijker kunnen zijn. De belofte om alle vroegere beloften te honoreren, wordt niet echt nageleefd maar ook niet echt opzijgezet. Wat doe je dan?
De bespreking van de ministeriële begrotingsvoorstellen-2005 leidde vorige week niet tot een conclusie in de raad van bestuur van het Vlaams Fonds voor de Integratie van de Personen met een handicap. Er was wel kritiek. Morgen moet er gestemd worden en dan moeten ook de gebruikersverenigingen en de instellingen kleur bekennen.
als ze de begroting afkeuren, vertolken ze scherp wat hun achterban denkt. Maar leidt een afwijzing van de begroting niet tot andere bezuinigingsvoorstellen die nog pijnlijker zijn? De goedkeuring van de begroting kan echter ook negatief werken. Ze kan de tegenkrachten in de regering aanzetten om volgend jaar harder te zijn ,,omdat de sector zich toch niet meer durft verzetten''. Het is een dilemma.
Hoe hard zijn de bezuinigingsvoorstellen? Voor de instellingen niet zo hard. Het vijfjarenplan voor de wegwerking van de wachtlijsten tekende een stelselmatige uitbreiding van de gehandicapteninstellingen uit. De beloofde aangroei voor dit schooljaar wordt gehonoreerd. Voor de periode erna - september 2005-september 2006 - staat er geen verdere stijging in het budget. Maar de regering belooft wel het einddoel - geen wachtlijsten meer na vijf jaar - te realiseren.
En stel dat we een letterlijke uitvoering van het vijfjarenplan afdwingen, zal de regering dan niet terugvallen op de betalingstrucs van de voorgangers? De achterstallen laten oplopen? De lonen van december weer in januari betalen?
Voor de persoonsgebonden budgetten PAB en PGB (gehandicapten die geld krijgen en zelf hun zorg inkopen) liggen de zaken scherper. Het budget, dat al te klein was, wordt niet verminderd maar ook niet uitgebreid; bovendien kondigt de regering een ,,evaluatie'' van die systemen aan en schrapt ze de budgetten voor onderzoek over die vernieuwingen. De groepen die daarmee begaan zijn, zoals Grip, stemmen wellicht tegen.
Voor de individuele hulpmiddelen voor gehandicapten (rolstoelen, elektronica) heeft de regering het begrotingsgat-2004 gedempt. Er worden enkele besparingen doorgevoerd (geen indexering richtprijzen, geen relaxzetels meer) en het korfsysteem - dat gehandicapten aanzette in één keer te bestellen voor vier jaar - is stilgelegd. Maar als we daarmee brutale afwijzingen van aanvragen kunnen voorkomen, zo redeneren de meesten in de sector.
Wellicht wordt gekozen voor ,,niet unaniem goedkeuren maar ook niet afkeuren''. Dat wil zeggen: de regering onder druk houden tot de volgende begroting, eind 2005.
Wie niet afwacht, zijn de vakbonden. De LBC betoogt dinsdagavond voor het kabinet-Vervotte om snel een Vlaamse cao met opslag af te dwingen. Nadien betoogt die vakbond voor het federale kabinet-Demotte om ,,de misbruiken van de farmaceutische industrie aan te pakken'' en zo geld vrij te maken voor een cao met opslag voor de verplegenden.
als ze de begroting afkeuren, vertolken ze scherp wat hun achterban denkt. Maar leidt een afwijzing van de begroting niet tot andere bezuinigingsvoorstellen die nog pijnlijker zijn? De goedkeuring van de begroting kan echter ook negatief werken. Ze kan de tegenkrachten in de regering aanzetten om volgend jaar harder te zijn ,,omdat de sector zich toch niet meer durft verzetten''. Het is een dilemma.
Hoe hard zijn de bezuinigingsvoorstellen? Voor de instellingen niet zo hard. Het vijfjarenplan voor de wegwerking van de wachtlijsten tekende een stelselmatige uitbreiding van de gehandicapteninstellingen uit. De beloofde aangroei voor dit schooljaar wordt gehonoreerd. Voor de periode erna - september 2005-september 2006 - staat er geen verdere stijging in het budget. Maar de regering belooft wel het einddoel - geen wachtlijsten meer na vijf jaar - te realiseren.
En stel dat we een letterlijke uitvoering van het vijfjarenplan afdwingen, zal de regering dan niet terugvallen op de betalingstrucs van de voorgangers? De achterstallen laten oplopen? De lonen van december weer in januari betalen?
Voor de persoonsgebonden budgetten PAB en PGB (gehandicapten die geld krijgen en zelf hun zorg inkopen) liggen de zaken scherper. Het budget, dat al te klein was, wordt niet verminderd maar ook niet uitgebreid; bovendien kondigt de regering een ,,evaluatie'' van die systemen aan en schrapt ze de budgetten voor onderzoek over die vernieuwingen. De groepen die daarmee begaan zijn, zoals Grip, stemmen wellicht tegen.
Voor de individuele hulpmiddelen voor gehandicapten (rolstoelen, elektronica) heeft de regering het begrotingsgat-2004 gedempt. Er worden enkele besparingen doorgevoerd (geen indexering richtprijzen, geen relaxzetels meer) en het korfsysteem - dat gehandicapten aanzette in één keer te bestellen voor vier jaar - is stilgelegd. Maar als we daarmee brutale afwijzingen van aanvragen kunnen voorkomen, zo redeneren de meesten in de sector.
Wellicht wordt gekozen voor ,,niet unaniem goedkeuren maar ook niet afkeuren''. Dat wil zeggen: de regering onder druk houden tot de volgende begroting, eind 2005.
Wie niet afwacht, zijn de vakbonden. De LBC betoogt dinsdagavond voor het kabinet-Vervotte om snel een Vlaamse cao met opslag af te dwingen. Nadien betoogt die vakbond voor het federale kabinet-Demotte om ,,de misbruiken van de farmaceutische industrie aan te pakken'' en zo geld vrij te maken voor een cao met opslag voor de verplegenden.
