Slachtoffers van medische blunders stappen steeds vaker naar het gerecht en winnen steeds vaker hun zaak. Op een fonds voor slachtoffers van medische fouten te vergoeden - waarover de regering het in 2002 eens raakte - is het nog steeds wachten.
Vroeger stapte een minderheid van de slachtoffers van medische blunders naar het gerecht. Van hen haalde ook een minderheid zijn slag thuis. Tegenwoordig trekt meer dan de helft naar de rechtbank, de helft daarvan wint de zaak. De schadevergoedingen lopen daardoor op.
De nieuwe trend jaagt ook de verzekeringspremies van artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen de hoogte in. Hoewel er in ons land nog geen sprake is van Amerikaanse toestanden, kan de premie voor een specialist in bepaalde gevallen oplopen tot 15.000 euro per jaar.
De voorzitter van de vzw Erreurs médicales, Jean Rodriguez, herhaalde het voorbije weekend in enkele Franstalige kranten zijn pleidooi voor de oprichting van een overheidsfonds om de slachtoffers te vergoeden.
In 2002 raakte de paars-groene regering het eens over een nieuwe procedure om slachtoffers van medische fouten te vergoeden. Het nieuwe systeem moest het voor een slachtoffer makkelijker maken om een schadevergoeding te krijgen. Voor patiënten is het immer vaak moeilijk een medische fout te bewijzen. Procedures voor de rechtbank kunnen jaren aanslepen.
De slachtoffers van een medische blunder zouden niet langer moeten aantonen dat de behandelende arts een fout had gemaakt. Maar wel een beroep kunnen doen op een Solidariteitsfonds, waarin zorgverstrekkers en medische instellingen een bijdrage moeten leveren.
Dat fonds zou voorschotten geven tot de verzekeraars een akkoord bereiken, de schadeloosstelling betalen als de arts of het ziekenhuis geen verzekering had afgesloten en de bedragen betalen die boven het maximum aan schadeloosstelling gaan.
Het overleg tussen artsen, ziekenhuizen en ziekenfondsen over het idee verliep niet echt vlot. De ministers Frank Vandenbroucke (SP.A) en Magda Aelvoet (Groen!) die bevoegd waren, kregen uiteindelijk geen wetsontwerp goedgekeurd.
Begin vorig jaar benadrukte de toenmalige vice-premier Louis Michel (MR), na een operatie, nog dat het fonds dringend moest opgericht worden. ,,Zo niet zullen, zoals in de Verenigde Staten, ook hier de patiënten steeds vaker naar het gerecht stappen en zullen artsen ingrepen weigeren'', klonk het. Sindsdien is er niets meer over het fonds gehoord.
De gemiddelde kostprijs per medisch schadegeval stijgt al jaren. In 2000 ging het om 7.000 euro, in 2003 lag de prijs al rond 18.000 euro. Ook de totale kostprijs van de schadegevallen zit in de lift: in 2000 bedroeg die 1,2 miljoen euro, in 2003 zowat 3,6 miljoen.
Vooral orthopedisten liggen onder vuur. Eén op de vijf worstelt met een schadegeval. Daarna volgen gynaecologen en chirurgen.
De nieuwe trend jaagt ook de verzekeringspremies van artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen de hoogte in. Hoewel er in ons land nog geen sprake is van Amerikaanse toestanden, kan de premie voor een specialist in bepaalde gevallen oplopen tot 15.000 euro per jaar.
De voorzitter van de vzw Erreurs médicales, Jean Rodriguez, herhaalde het voorbije weekend in enkele Franstalige kranten zijn pleidooi voor de oprichting van een overheidsfonds om de slachtoffers te vergoeden.
In 2002 raakte de paars-groene regering het eens over een nieuwe procedure om slachtoffers van medische fouten te vergoeden. Het nieuwe systeem moest het voor een slachtoffer makkelijker maken om een schadevergoeding te krijgen. Voor patiënten is het immer vaak moeilijk een medische fout te bewijzen. Procedures voor de rechtbank kunnen jaren aanslepen.
De slachtoffers van een medische blunder zouden niet langer moeten aantonen dat de behandelende arts een fout had gemaakt. Maar wel een beroep kunnen doen op een Solidariteitsfonds, waarin zorgverstrekkers en medische instellingen een bijdrage moeten leveren.
Dat fonds zou voorschotten geven tot de verzekeraars een akkoord bereiken, de schadeloosstelling betalen als de arts of het ziekenhuis geen verzekering had afgesloten en de bedragen betalen die boven het maximum aan schadeloosstelling gaan.
Het overleg tussen artsen, ziekenhuizen en ziekenfondsen over het idee verliep niet echt vlot. De ministers Frank Vandenbroucke (SP.A) en Magda Aelvoet (Groen!) die bevoegd waren, kregen uiteindelijk geen wetsontwerp goedgekeurd.
Begin vorig jaar benadrukte de toenmalige vice-premier Louis Michel (MR), na een operatie, nog dat het fonds dringend moest opgericht worden. ,,Zo niet zullen, zoals in de Verenigde Staten, ook hier de patiënten steeds vaker naar het gerecht stappen en zullen artsen ingrepen weigeren'', klonk het. Sindsdien is er niets meer over het fonds gehoord.
De gemiddelde kostprijs per medisch schadegeval stijgt al jaren. In 2000 ging het om 7.000 euro, in 2003 lag de prijs al rond 18.000 euro. Ook de totale kostprijs van de schadegevallen zit in de lift: in 2000 bedroeg die 1,2 miljoen euro, in 2003 zowat 3,6 miljoen.
Vooral orthopedisten liggen onder vuur. Eén op de vijf worstelt met een schadegeval. Daarna volgen gynaecologen en chirurgen.
