De algemene vergadering van de Verenigde Naties heeft op 13 december 2006 de “Internationale Conventie voor het vrijwaren en bevorderen van de rechten en de waardigheid van personen met handicaps” goedgekeurd in New York. Secretaris-generaal Kofi Annan noemde dit ‘the dawn of a new era’. Het is het eerste mensenrechtenverdrag van de 21e eeuw en legt voor de eerste maal aan de 192 lidstaten van de VN een bindende regelgeving met betrekking tot de rechten van personen met een handicap op.
Deze eerste mensenrechtenconventie van de eeuw is mee geschreven door mensen met een handicap en hun verenigingen. Het is een belangrijk instrument om wereldwijd de rechten af te dwingen van mensen die dikwijls al dan niet gewild gediscrimineerd worden.
In maart 2007 zal de conventie geopend worden voor ondertekening door de verschillende staten. De conventie wordt pas van kracht één maand nadat er 20 ratificaties gebeurt zijn.
Na vijf jaar onderhandelen is deze conventie een historische tekst geworden. Bij andere mensenrechtenconventies hebben de Verenigde Naties de civiele maatschappij nooit zo actief betrokken. Een zeventigtal mensenrechtenorganisaties en verenigingen van personen met een handicap vormden samen de International Disability Caucus.
De veertig artikels van de conventie hebben als basisgedachte dat personen met een handicap volwaardige mensen met gelijke rechten zijn[1] , hiervoor is er een aangepaste wetgeving en budget nodig.
In België verwachten men vooral veranderingen in de wetgeving rond toegankelijkheid en antidiscriminatie. Een proces waarbij de Belgische verenigingen van personen met een handicap betrokken moeten worden.
In maart 2007 zal de conventie geopend worden voor ondertekening door de verschillende staten. De conventie wordt pas van kracht één maand nadat er 20 ratificaties gebeurt zijn.
Na vijf jaar onderhandelen is deze conventie een historische tekst geworden. Bij andere mensenrechtenconventies hebben de Verenigde Naties de civiele maatschappij nooit zo actief betrokken. Een zeventigtal mensenrechtenorganisaties en verenigingen van personen met een handicap vormden samen de International Disability Caucus.
De veertig artikels van de conventie hebben als basisgedachte dat personen met een handicap volwaardige mensen met gelijke rechten zijn[1] , hiervoor is er een aangepaste wetgeving en budget nodig.
In België verwachten men vooral veranderingen in de wetgeving rond toegankelijkheid en antidiscriminatie. Een proces waarbij de Belgische verenigingen van personen met een handicap betrokken moeten worden.
