RUIM 1.100 gezinnen stonden eind december op de provinciale wachtlijsten voor thuisbegeleiding autisme. ,,Veel ouders contacteren ons ontgoocheld met de klacht dat de start van de begeleiding zo lang op zich laat wachten'', zegt directeur Danny Aelvoet van Tanderuis, een van de drie erkende diensten voor thuisbegeleiding autisme in Vlaanderen.
,,Per jaar kan in Vlaanderen met de huidige personeelsbezetting slechts in 500 gezinnen een nieuwe begeleiding worden opgestart. Daardoor is de wachttijd per gezin opgelopen tot ongeveer twee jaar.''
Nochtans heeft de overheid de afgelopen jaren aandacht opgebracht voor het probleem, geeft Aelvoet toe. De voorbije drie jaar hebben de drie diensten telkens een capaciteitsverhoging gekregen binnen het uitbreidingsbeleid van welzijn.
,,En toch neemt de wachttijd nog elk jaar toe, omdat er steeds meer diagnoses worden gesteld. als ik naar onze eigen dienst kijk, kan ik zeggen dat we jaarlijks 210 nieuwe begeleidingen kunnen starten, maar we krijgen per jaar 290 nieuwe aanvragen. Om de huidige wachttijd weg te werken, zouden er dit jaar, voor de drie diensten samen, 42 bijkomende thuisbegeleiders moeten beginnen.''
Aelvoet begrijpt de ontgoocheling van mensen op de wachtlijst: ,,Thuisbegeleiding rendeert het best kort na de diagnose. Dan zijn de mensen ook het meest in de war. Dan moeten wij hen helpen hun leven weer op de rails te zetten. Niet twee jaar later.''
Gezinnen die te lang moeten wachten, kiezen soms voor een zwaardere zorgvorm, zegt Aelvoet nog. En dan zijn de kinderen bijvoorbeeld al ergens geplaatst of naar een internaat gestuurd. Hij betreurt dat: ,,Niet dat wij alles kunnen voorkomen, maar toch. Het helpt wanneer wij ouders wijzen op hun eigen competentie. Dan hoeven ze de opvoeding van 'dat moeilijke kind' niet definitief uit handen te geven. Onze begeleiding is de minst ingrijpende en zou dus het gemakkelijkst toegankelijk moeten zijn.''
De dienst Tanderuis probeert een tussenoplossing te bieden door groepssessies aan te bieden voor ouders die niet direct individuele thuisbegeleiding kunnen krijgen. ,,We hadden gehoopt dat de mensen die deze sessies volgen, daarna minder behoefte zouden hebben aan thuisbegeleiding. We dachten dat een helft van de aanvragen daardoor zou wegsmelten. Dat was wat te optimistisch.''
,,Slechts een op de vijf heeft daarna geen thuisbegeleiding meer nodig. Toch zijn we daar natuurlijk tevreden mee. Het gaat niet per se om ouders van kinderen met maar lichte trekken van autisme. De graad van het autisme heeft daar niets mee te maken. Het zijn de ouders die uit een grote algemene brok aan informatie die kleine dingen kunnen halen die hen thuis helpen, die we hiermee meteen op het spoor zetten. Andere ouders verwijzen we soms expliciet naar de thuisbegeleiding, wanneer ze te persoonlijke kwesties in de groep zouden gooien.''
Hulp vragen aan de overheid om de wachtlijst te helpen inkorten, is een ding. Tanderuis wil zelf ook een steentje bijdragen. ,,Wij hebben de methodiek van die oudersessies nu in een boek verteld zodat ook andere hulpverleners, zoals scholen, ermee aan de slag kunnen. Je kunt niet alle heil van de overheid verwachten.''
Eerder deze week raakte bekend dat ouders van autistische kinderen dagenlang gingen kamperen voor een school met een specifiek aanbod voor autistische kinderen. Ook daar is de vraag veel groter dan het aanbod (zie hieronder).
Van ,,Kinderen met autisme en een normale begaafdheid'' (auteurs: André Kuyper en Serge Tiberghien) en ,,Kinderen met autisme en een verstandelijke handicap'' (Christel Cloetens) bestaat telkens een werkboek voor ouders (18,95 euro) en een handleiding voor begeleiders (resp. 27,50 en 32,50 euro). Uitgegeven bij LannooCampus.
Nochtans heeft de overheid de afgelopen jaren aandacht opgebracht voor het probleem, geeft Aelvoet toe. De voorbije drie jaar hebben de drie diensten telkens een capaciteitsverhoging gekregen binnen het uitbreidingsbeleid van welzijn.
,,En toch neemt de wachttijd nog elk jaar toe, omdat er steeds meer diagnoses worden gesteld. als ik naar onze eigen dienst kijk, kan ik zeggen dat we jaarlijks 210 nieuwe begeleidingen kunnen starten, maar we krijgen per jaar 290 nieuwe aanvragen. Om de huidige wachttijd weg te werken, zouden er dit jaar, voor de drie diensten samen, 42 bijkomende thuisbegeleiders moeten beginnen.''
Aelvoet begrijpt de ontgoocheling van mensen op de wachtlijst: ,,Thuisbegeleiding rendeert het best kort na de diagnose. Dan zijn de mensen ook het meest in de war. Dan moeten wij hen helpen hun leven weer op de rails te zetten. Niet twee jaar later.''
Gezinnen die te lang moeten wachten, kiezen soms voor een zwaardere zorgvorm, zegt Aelvoet nog. En dan zijn de kinderen bijvoorbeeld al ergens geplaatst of naar een internaat gestuurd. Hij betreurt dat: ,,Niet dat wij alles kunnen voorkomen, maar toch. Het helpt wanneer wij ouders wijzen op hun eigen competentie. Dan hoeven ze de opvoeding van 'dat moeilijke kind' niet definitief uit handen te geven. Onze begeleiding is de minst ingrijpende en zou dus het gemakkelijkst toegankelijk moeten zijn.''
De dienst Tanderuis probeert een tussenoplossing te bieden door groepssessies aan te bieden voor ouders die niet direct individuele thuisbegeleiding kunnen krijgen. ,,We hadden gehoopt dat de mensen die deze sessies volgen, daarna minder behoefte zouden hebben aan thuisbegeleiding. We dachten dat een helft van de aanvragen daardoor zou wegsmelten. Dat was wat te optimistisch.''
,,Slechts een op de vijf heeft daarna geen thuisbegeleiding meer nodig. Toch zijn we daar natuurlijk tevreden mee. Het gaat niet per se om ouders van kinderen met maar lichte trekken van autisme. De graad van het autisme heeft daar niets mee te maken. Het zijn de ouders die uit een grote algemene brok aan informatie die kleine dingen kunnen halen die hen thuis helpen, die we hiermee meteen op het spoor zetten. Andere ouders verwijzen we soms expliciet naar de thuisbegeleiding, wanneer ze te persoonlijke kwesties in de groep zouden gooien.''
Hulp vragen aan de overheid om de wachtlijst te helpen inkorten, is een ding. Tanderuis wil zelf ook een steentje bijdragen. ,,Wij hebben de methodiek van die oudersessies nu in een boek verteld zodat ook andere hulpverleners, zoals scholen, ermee aan de slag kunnen. Je kunt niet alle heil van de overheid verwachten.''
Eerder deze week raakte bekend dat ouders van autistische kinderen dagenlang gingen kamperen voor een school met een specifiek aanbod voor autistische kinderen. Ook daar is de vraag veel groter dan het aanbod (zie hieronder).
Van ,,Kinderen met autisme en een normale begaafdheid'' (auteurs: André Kuyper en Serge Tiberghien) en ,,Kinderen met autisme en een verstandelijke handicap'' (Christel Cloetens) bestaat telkens een werkboek voor ouders (18,95 euro) en een handleiding voor begeleiders (resp. 27,50 en 32,50 euro). Uitgegeven bij LannooCampus.
