Vaak kleine beetjes moeten plassen of met plots onhoudbare aandrang urine verliezen is een veel voorkomend en door de vergrijzing groeiend probleem. Gangbare behandeling bestaat vooral uit medicijngebruik, maar bij onvoldoende effect resteert weinig anders dan ingrijpende chirurgie. Een alternatief bestaat uit zenuwstimulatie om foute signalen vanuit de blaas gunstig te beïnvloeden. Michael van Balken deed onderzoek naar de mogelijkheid hiervoor de enkelzenuw te gebruiken.
Bij deze vorm van zenuwbeïnvloeding worden via een bij de enkel door de huid aangebracht naaldje elektrische pulsen afgegeven in 12 wekelijkse behandelingen van een half uur. Bij afdoend resultaat kan daarna worden overgegaan op minder frequente onderhoudstherapie.
Zelfs voor zeer hardnekkige aandrangsproblemen blijkt enkelzenuwstimulatie een goede behandeling te zijn: bij circa tweederde van de patiënten nemen de klachten af met meer dan 50%. Als bij de problemen ook de seksualiteit gestoord is verbetert deze vaak mee met een succesvolle behandeling. De door patiënten aangegeven verbeteringen kunnen ook met objectieve blaasdrukmetingen worden bevestigd.
Onderzoek heeft niet duidelijk kunnen maken welke patiënten voorspelbaar positief zullen reageren. Wel blijkt dat in geval van succes het moeilijk is om los te komen van de therapie: derhalve werd ook een prototype voor een implanteerbaar stimulatortje ontwikkeld en getest, zodat uiteindelijk zelfstimulatie in de thuissituatie mogelijk wordt. Daarmee lijkt enkelzenuwstimulatie in de toekomst een veelbelovende rol in de behandeling van aandrangsincontinentie en blaasfunctiestoornissen te kunnen gaan spelen.
Zelfs voor zeer hardnekkige aandrangsproblemen blijkt enkelzenuwstimulatie een goede behandeling te zijn: bij circa tweederde van de patiënten nemen de klachten af met meer dan 50%. Als bij de problemen ook de seksualiteit gestoord is verbetert deze vaak mee met een succesvolle behandeling. De door patiënten aangegeven verbeteringen kunnen ook met objectieve blaasdrukmetingen worden bevestigd.
Onderzoek heeft niet duidelijk kunnen maken welke patiënten voorspelbaar positief zullen reageren. Wel blijkt dat in geval van succes het moeilijk is om los te komen van de therapie: derhalve werd ook een prototype voor een implanteerbaar stimulatortje ontwikkeld en getest, zodat uiteindelijk zelfstimulatie in de thuissituatie mogelijk wordt. Daarmee lijkt enkelzenuwstimulatie in de toekomst een veelbelovende rol in de behandeling van aandrangsincontinentie en blaasfunctiestoornissen te kunnen gaan spelen.
