Het PPG vreest dat het Vlaamse gehandicaptenbeleid voor rest legislatuur beperkt zal blijven tot de problematiek van de wachtlijsten. Verdere vernieuwing zal niet op sporen geraken. Minister Vervotte gaat voluit voor de federale kiescampagne en neemt ontslag uit haar functies op het Vlaamse niveau. Dat is haar goed recht, maar de gevolgen daarvan zijn niet min. Het Pluralistisch Platform Gehandicaptenzorg v.z.w. betreurt dat niet de volle 6 jaren van de legislatuur gebruikt worden om noodzakelijke vernieuwingen in de Vlaamse gehandicaptenzorg op sporen te zetten.
De Vlaamse gehandicaptenzorg staat voor belangrijke uitdagingen op zeer diverse terreinen. Het gaat om veel meer dan alleen de wachtlijsten en wat meer opvangplaatsen. Er is nood aan bijkomende middelen voor de gehandicapten met zeer complexe zorgvragen en met bijkomende gedragsproblemen. Ook de wetgeving en de subsidiemechanismen hebben nood aan een grondige revisie. Maar bovenal moet een nieuw systeem ontwikkeld worden om de juiste zorg aan de juiste gebruiker toe te wijzen.
Na een halve termijn als minister tekenen zich stilaan eerste contouren af voor oplossingen. Dit is het resultaat van meerdere jaren studiewerk, naarstig overleg en zorgvuldig onderhandelen binnen de sector. Maar ook het politieke niveau zal op korte termijn tot duidelijke concepten moeten komen. Het komt immers niet de gebruikers, noch de zorgverstrekkers, noch de administratie toe om de contouren voor de toekomstige gehandicaptenzorg in Vlaanderen te bepalen. Het primaat van de politiek, weet je wel… De sector heeft nood aan veel meer dan de politiek van het haalbare.
Net op dat moment verlaat minister Vervotte het Vlaamse niveau. Buiten de wachtlijsten staat geen enkel fundamenteel dossier in de startblokken. De opvolger van minister Vervotte wacht opnieuw wat jaren om zich in te werken en de analyses over te doen… maar dan is de legislatuur voorbij. 6 jaar stilstand is dan het gevolg.
Op een donker moment zou je haast een bewuste strategie van vertraging vermoeden… niet iedereen in de sector ziet vernieuwing en een grotere impact van de gebruikers zitten. Uitbreidingsbeleid, dus meer geld voor opvang zónder vernieuwing van de regelgeving en herverdeling van de middelen is dan een godsgeschenk…
Straks volgt dus een min of meer ingrijpende stoelendans in de Vlaamse regering. Het PPG vraagt niet naar een minister van lopende zaken, noch naar een minister van wachtlijsten.
Graag een minister van visie en daadkracht. Kan de partijvoorzitter die straks moet beslissen over de aanduiding zich goed inprenten dat het kabinet Welzijn geen inloopbaan is voor politiek talent, maar meer dan ooit behoefte heeft aan veranderingsmanagement en langetermijnvisie?
Na een halve termijn als minister tekenen zich stilaan eerste contouren af voor oplossingen. Dit is het resultaat van meerdere jaren studiewerk, naarstig overleg en zorgvuldig onderhandelen binnen de sector. Maar ook het politieke niveau zal op korte termijn tot duidelijke concepten moeten komen. Het komt immers niet de gebruikers, noch de zorgverstrekkers, noch de administratie toe om de contouren voor de toekomstige gehandicaptenzorg in Vlaanderen te bepalen. Het primaat van de politiek, weet je wel… De sector heeft nood aan veel meer dan de politiek van het haalbare.
Net op dat moment verlaat minister Vervotte het Vlaamse niveau. Buiten de wachtlijsten staat geen enkel fundamenteel dossier in de startblokken. De opvolger van minister Vervotte wacht opnieuw wat jaren om zich in te werken en de analyses over te doen… maar dan is de legislatuur voorbij. 6 jaar stilstand is dan het gevolg.
Op een donker moment zou je haast een bewuste strategie van vertraging vermoeden… niet iedereen in de sector ziet vernieuwing en een grotere impact van de gebruikers zitten. Uitbreidingsbeleid, dus meer geld voor opvang zónder vernieuwing van de regelgeving en herverdeling van de middelen is dan een godsgeschenk…
Straks volgt dus een min of meer ingrijpende stoelendans in de Vlaamse regering. Het PPG vraagt niet naar een minister van lopende zaken, noch naar een minister van wachtlijsten.
Graag een minister van visie en daadkracht. Kan de partijvoorzitter die straks moet beslissen over de aanduiding zich goed inprenten dat het kabinet Welzijn geen inloopbaan is voor politiek talent, maar meer dan ooit behoefte heeft aan veranderingsmanagement en langetermijnvisie?
