Naar analogie met de jaarlijkse Gay Pride trekt op zaterdag 6 oktober de eerste Mad Pride door de Brusselse straten. 'Afhankelijk van het succes zullen we bekijken of het een jaarlijkse traditie wordt', zegt Rafaël Daem, de woordvoerder van vzw UilenSpiegel, die het initiatief in het weekblad Knack bekendmaakte.
Even kleurrijk als de holebi-optocht wordt de Mad Pride (gekke parade) niet, verwacht Daem. 'We hebben geen ordewoord gegeven. Alle deelnemers zijn vrij om zich creatief uit te leven, zolang ze zich aan het politiereglement houden. We verwachten ongeveer vijfhonderd deelnemers.' Het parcours is vrij beperkt, van het Noordstation tot het Muntplein.
De vzw UilenSpiegel, die een driehonderdtal psychiatrische patiënten vertegenwoordigt, houdt de parade naar aanleiding van haar tiende verjaardag. De boodschap die de vereniging in haar eisenbundel naar voren schuift, is niet mals. 'Tijdens de tien jaar dat wij bestaan, is er bitter weinig veranderd', zegt Rafaël Daem. 'Psychiatrische patiënten blijven nog te vaak in de kou staan. De rol van de psychiaters is beperkt tot pillendraaiers. En op de arbeidsmarkt krijgen onze leden geen volwaardige plaats.'
Daarmee vertolkt de vzw naar eigen zeggen de ervaringen die bij haar achterban leven. 'De problemen zijn al zolang bekend. We hebben er moeite mee dat er nog steeds geen schot in de zaak komt. Neem nu bijvoorbeeld de wachtlijsten van de centra voor geestelijke gezondheidszorg. Al jarenlang staan mensen in de kou die hulp nodig hebben. Wij kunnen er niet bij dat dat niet opgelost geraakt. Ook lopen er in de sector te veel charlatans rond. Een goede kwaliteitsbewaking ontbreekt nog. En hulpverleners die over de schreef gaan, worden niet streng genoeg aangepakt.'
De Mad Pride moet een beetje meer bekendheid geven aan die problematiek. Voor kritische reacties heeft Rafaël Daem geen schrik. 'Er zullen altijd wel mensen tegen zijn. Maar dit is een initiatief om de psychiatrische patiënten uit de taboesfeer te halen.'
De vzw UilenSpiegel, die een driehonderdtal psychiatrische patiënten vertegenwoordigt, houdt de parade naar aanleiding van haar tiende verjaardag. De boodschap die de vereniging in haar eisenbundel naar voren schuift, is niet mals. 'Tijdens de tien jaar dat wij bestaan, is er bitter weinig veranderd', zegt Rafaël Daem. 'Psychiatrische patiënten blijven nog te vaak in de kou staan. De rol van de psychiaters is beperkt tot pillendraaiers. En op de arbeidsmarkt krijgen onze leden geen volwaardige plaats.'
Daarmee vertolkt de vzw naar eigen zeggen de ervaringen die bij haar achterban leven. 'De problemen zijn al zolang bekend. We hebben er moeite mee dat er nog steeds geen schot in de zaak komt. Neem nu bijvoorbeeld de wachtlijsten van de centra voor geestelijke gezondheidszorg. Al jarenlang staan mensen in de kou die hulp nodig hebben. Wij kunnen er niet bij dat dat niet opgelost geraakt. Ook lopen er in de sector te veel charlatans rond. Een goede kwaliteitsbewaking ontbreekt nog. En hulpverleners die over de schreef gaan, worden niet streng genoeg aangepakt.'
De Mad Pride moet een beetje meer bekendheid geven aan die problematiek. Voor kritische reacties heeft Rafaël Daem geen schrik. 'Er zullen altijd wel mensen tegen zijn. Maar dit is een initiatief om de psychiatrische patiënten uit de taboesfeer te halen.'
