Handeczeem is een chronische en veelal voor de patiënt invaliderende aandoening die bij beroepen als kapper, automonteur en verpleegkundige vaker voorkomt. Toch is er hiervoor weinig aandacht en vergoeden ziektekostenverzekeraars de kosten van multidisciplinaire behandeling niet.
VU medisch centrum Amsterdam, UMC St Radboud Nijmegen en UMC Groningen starten met twee perifere ziekenhuizen een driejarig onderzoek naar de kosteneffectiviteit van verschillende behandelingen van handeczeem. Een multidisciplinaire aanpak door arbeidsdermatoloog, arbeidsgeneeskundige en verpleegkundige wordt vergeleken met de gebruikelijke zorg van een dermatoloog. Dit onderzoek op het snijvlak van dermatologie en bedrijfsgezondheidszorg wordt gefinancierd door ZonMw.
Handeczeem behoort tot de top-3 van beroepsziektes. Er is evenwel weinig onderzoek naar gedaan, waarschijnlijk omdat het niet om een levensbedreigende ziekte gaat. De maatschappelijke kosten door beroepsuitval en zorg zijn echter wel aanzienlijk: ca 100 miljoen euro/jaar. Naast de hoge kosten voor de maatschappij is er ook voor de patiënten zelf sprake van grote ziektelast. Onderzoek wijst uit dat die zelfs groter is dan bij diabetes mellitus. Buitenlands onderzoek wijst uit dat multidisciplinaire begeleiding de prognose aanzienlijk kan verbeteren. Deze begeleiding betreft het vermijden van schadelijke stoffen op de huid tijdens het werk en ook de juiste verzorging van de huid. Dit onderzoek wil aantonen dat de integrale kosten verminderen door een multidisciplinaire aanpak.
Multidisciplinaire behandeling bestaat uit twee delen. Patiënten krijgen een behandeling voor hun eczeemklachten. Na het voorschrijven van de medische behandeling overlegt de arbeidsgeneeskundige met het bedrijf en zo nodig met de huisarts over mogelijke werkaanpassingen. Vervolgens begeleidt de verpleegkundige de patiënt hoe door verandering van het gedrag nieuwe klachten kunnen worden voorkomen. De andere groep krijgt alleen een dermatologische behandeling aangeboden. Gevaar bestaat hier dat deze patiënt weer in zijn oude gedrag vervalt en opnieuw klachten en/of eczeem ontwikkeld.
Looptijd van het onderzoek is drie jaar. Patiënten worden dus over een langere tijd gevolgd en er kan beoordeeld worden of klachten over langere tijd nog wegblijven. Het onderzoek wil aantonen dat deze multidisciplinaire aanpak tot een lager arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid leidt en bovendien minder kosten voor de zorg met zich meebrengt. Wellicht kunnen de zorgverzekeraars met de uitkomsten overtuigd worden dat vergoeding van deze behandeling loont, als blijkt dat ze naast een beter resultaat voor de patiënt ook maatschappelijk gezien kosteneffectiever is.
Handeczeem behoort tot de top-3 van beroepsziektes. Er is evenwel weinig onderzoek naar gedaan, waarschijnlijk omdat het niet om een levensbedreigende ziekte gaat. De maatschappelijke kosten door beroepsuitval en zorg zijn echter wel aanzienlijk: ca 100 miljoen euro/jaar. Naast de hoge kosten voor de maatschappij is er ook voor de patiënten zelf sprake van grote ziektelast. Onderzoek wijst uit dat die zelfs groter is dan bij diabetes mellitus. Buitenlands onderzoek wijst uit dat multidisciplinaire begeleiding de prognose aanzienlijk kan verbeteren. Deze begeleiding betreft het vermijden van schadelijke stoffen op de huid tijdens het werk en ook de juiste verzorging van de huid. Dit onderzoek wil aantonen dat de integrale kosten verminderen door een multidisciplinaire aanpak.
Multidisciplinaire behandeling bestaat uit twee delen. Patiënten krijgen een behandeling voor hun eczeemklachten. Na het voorschrijven van de medische behandeling overlegt de arbeidsgeneeskundige met het bedrijf en zo nodig met de huisarts over mogelijke werkaanpassingen. Vervolgens begeleidt de verpleegkundige de patiënt hoe door verandering van het gedrag nieuwe klachten kunnen worden voorkomen. De andere groep krijgt alleen een dermatologische behandeling aangeboden. Gevaar bestaat hier dat deze patiënt weer in zijn oude gedrag vervalt en opnieuw klachten en/of eczeem ontwikkeld.
Looptijd van het onderzoek is drie jaar. Patiënten worden dus over een langere tijd gevolgd en er kan beoordeeld worden of klachten over langere tijd nog wegblijven. Het onderzoek wil aantonen dat deze multidisciplinaire aanpak tot een lager arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid leidt en bovendien minder kosten voor de zorg met zich meebrengt. Wellicht kunnen de zorgverzekeraars met de uitkomsten overtuigd worden dat vergoeding van deze behandeling loont, als blijkt dat ze naast een beter resultaat voor de patiënt ook maatschappelijk gezien kosteneffectiever is.
