De euthanasiewet is een goede zaak, maar ze staat of valt met de uitdrukkelijke toestemming van de patiënt.Het UZ Brussel wil als eerste in ons land een vaste richtlijn voor levensbeeindiging bij baby’s. In Nederland bestaat die al.
“We gaan uw kindje efkes op de vensterbank leggen”, zei moeder-overste dertig jaar geleden tegen een moeder die pas was bevallen van een kindje dat niet lang zou leven. Levensbeëindiging bij kinderen is amper bespreekbaar.
“En verwar het niet met euthanasie”, verwittigt professor Wim Distelmans. “euthanasie bij kinderen kan wettelijk niet. Euthanasie is gebaseerd op de uitdrukkelijke en schriftelijke vraag van een wilsbekwaam mens.”
Geen hersentjes
Pasgeboren kinderen zonder hersentjes, kinderen die zo zwaar gehandicapt geboren worden dat ze alleen met doorgedreven medisch handelen tijdelijk in leven kunnen blijven, lijken geen recht op een menswaardig einde te hebben.
Maar een doctoraat van Veerle Provoost toont aan dat levensbeëindiging bij dat soort kindjes wel degelijk gebeurt. Bij 298 kinderen die tussen juli 1999 en augustus 2000 levend werden geboren maar binnen het jaar stierven, werd bij de artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen gepeild naar wat ze beslist hadden rond het levenseinde.
De meeste kozen voor geen levensverlengende behandeling. Ofwel werd die niet opgestart, ofwel werd die stopgezet. Iets minder dan een op de drie kinderen kreeg pijntherapie die het leven kon verkorten. Een twintigtal kreeg actieve levensbeeindiging.
“Het is niet goed dat er wettelijk niets is geregeld”, zegt Wim Distelmans. “In Nederland is er het Gronings Protocol. Het UZ Brussel wil nu samen met onze juristen en de procureur bekijken of zo’n protocol ook hier kan. Daarbij moeten artsen een welomschreven procedure volgen die ook wordt gecontroleerd. Noch de arts, noch de ouders worden dan later vervolgd.”
“En verwar het niet met euthanasie”, verwittigt professor Wim Distelmans. “euthanasie bij kinderen kan wettelijk niet. Euthanasie is gebaseerd op de uitdrukkelijke en schriftelijke vraag van een wilsbekwaam mens.”
Geen hersentjes
Pasgeboren kinderen zonder hersentjes, kinderen die zo zwaar gehandicapt geboren worden dat ze alleen met doorgedreven medisch handelen tijdelijk in leven kunnen blijven, lijken geen recht op een menswaardig einde te hebben.
Maar een doctoraat van Veerle Provoost toont aan dat levensbeëindiging bij dat soort kindjes wel degelijk gebeurt. Bij 298 kinderen die tussen juli 1999 en augustus 2000 levend werden geboren maar binnen het jaar stierven, werd bij de artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen gepeild naar wat ze beslist hadden rond het levenseinde.
De meeste kozen voor geen levensverlengende behandeling. Ofwel werd die niet opgestart, ofwel werd die stopgezet. Iets minder dan een op de drie kinderen kreeg pijntherapie die het leven kon verkorten. Een twintigtal kreeg actieve levensbeeindiging.
“Het is niet goed dat er wettelijk niets is geregeld”, zegt Wim Distelmans. “In Nederland is er het Gronings Protocol. Het UZ Brussel wil nu samen met onze juristen en de procureur bekijken of zo’n protocol ook hier kan. Daarbij moeten artsen een welomschreven procedure volgen die ook wordt gecontroleerd. Noch de arts, noch de ouders worden dan later vervolgd.”
