Minstens twee ziekenhuisorganisaties vragen de Raad van State om het betwiste borstkankerbesluit van Rudy Demotte (PS), aftredend federaal minister van Volksgezondheid, nietig te verklaren. Het gaat om de Franstalige ziekenhuisorganisaties Afis en FIH.
Zij zijn echter niet de enigen die tegen het besluit zijn. Voor zover bekend zijn zelfs alle ziekenhuisorganisaties tegen het kb. De artsenvakbonden trouwens ook: bvas voerde al campagne tegen het besluit. De tekst van Demotte werd destijds ook al afgekeurd door de Hoge Raad voor Ziekenhuisvoorzieningen. En het Verzekeringscomité van de ziekteverzekering gaf de minister eveneens een negatief advies. Variaties op het thema zijn er dus duidelijk niet.
Toch stoorde Demotte zich niet aan die kritiek en volgde hij zijn raadgeefster die in een bekend Brussels kankercentrum werkt.
Het besluit legt vast aan welke normen ziekenhuizen, hun gespecialiseerde borstkankerafdelingen en hun zorgprogramma's vanaf 2008 moeten voldoen om erkend te worden. Onder meer omdat niet zeker is dat een nieuwe regering dat programma tegen die tijd nog kan bijsturen, kiezen de ziekenhuizen voor de gerechtelijke weg: een klacht bij de Raad van State.
Om erkend te worden als centrum voor borstkanker moeten de ziekenhuizen honderdvijftig operaties uitvoeren per jaar; in een eerste periode zouden dat er slechts honderd zijn. Volgens de tegenstanders zou maar een fractie van de bestaande borstkankercentra die ingreep overleven.
Patiënten en hun familie zouden zich veel verder moeten verplaatsen, niet alleen voor een operatie, maar ook voor andere behandelingsfacetten en zelfs voor een voorschrift voor bijvoorbeeld herceptine, een geneesmiddel dat door een ander besluit van Demotte alleen door de erkende borstkankercentra voorgeschreven mag worden.
Ten gronde gaat het volgens de tegenstanders over het degraderen van de gespecialiseerde artsen en centra die al jarenlang 'orgaanspecifieke' kankers behandelen. Zij vinden dat zij echte specialisten zijn op dat vlak en willen als dusdanig erkend worden.
Demotte zet hen onder de voogdij van de algemene oncologen.
Toch stoorde Demotte zich niet aan die kritiek en volgde hij zijn raadgeefster die in een bekend Brussels kankercentrum werkt.
Het besluit legt vast aan welke normen ziekenhuizen, hun gespecialiseerde borstkankerafdelingen en hun zorgprogramma's vanaf 2008 moeten voldoen om erkend te worden. Onder meer omdat niet zeker is dat een nieuwe regering dat programma tegen die tijd nog kan bijsturen, kiezen de ziekenhuizen voor de gerechtelijke weg: een klacht bij de Raad van State.
Om erkend te worden als centrum voor borstkanker moeten de ziekenhuizen honderdvijftig operaties uitvoeren per jaar; in een eerste periode zouden dat er slechts honderd zijn. Volgens de tegenstanders zou maar een fractie van de bestaande borstkankercentra die ingreep overleven.
Patiënten en hun familie zouden zich veel verder moeten verplaatsen, niet alleen voor een operatie, maar ook voor andere behandelingsfacetten en zelfs voor een voorschrift voor bijvoorbeeld herceptine, een geneesmiddel dat door een ander besluit van Demotte alleen door de erkende borstkankercentra voorgeschreven mag worden.
Ten gronde gaat het volgens de tegenstanders over het degraderen van de gespecialiseerde artsen en centra die al jarenlang 'orgaanspecifieke' kankers behandelen. Zij vinden dat zij echte specialisten zijn op dat vlak en willen als dusdanig erkend worden.
Demotte zet hen onder de voogdij van de algemene oncologen.
