Ongeveer eenderde van de patiënten met schizofrenie blijkt matige tot ernstige tekorten aan bepaalde B-vitaminen en omega-3- en -6-vetzuren te hebben. Deze tekorten, die eenvoudig zijn op te heffen met voedingssupplementen (o.a. foliumzuur en visolie), spelen waarschijnlijk een rol in het ontstaan en de ernst van diverse psychiatrische ziekten en het ontstaan van hart- en vaatziekten.
De behandelende artsen van de patiënten die Ramses Kemperman onderzocht, vermoedden het bestaan van deze tekorten niet. Overigens voldoet een groot deel van de Nederlandse bevolking niet aan de aanbevelingen van de Gezondheidsraad wat betreft de inname van foliumzuur (aanbevolen inname van 300 µg/dag) en lange-keten omega-3-vetzuren (2 g omega-3 van plantaardige oorsprong (ALA) en 450 mg omega-3 uit vis (EPA en DHA) per dag). Gezien de dalende groente- en fruitconsumptie zal deze situatie verder verslechteren.
Dat ongeveer een kwart van de patiënten met autisme een verhoogd serotoninegehalte in de bloedplaatjes heeft, was al bekend. serotonine is een neurotransmitter in onze hersenen en darmen. Maar, hoewel autisten vaker maagdarmstoornissen zouden hebben, vond Kemperman geen relatie tussen hyperserotonemie (26%) en de darmdoorlaatbaarheid (in 0% verhoogd) bij kinderen met autisme. Voor het idee dat een verhoogde darmdoorlaatbaarheid hyperserotonemie veroorzaakt, vond Kemperman wel ondersteuning. De vraag blijft echter waarom een kwart van de kinderen met autisme een verhoogd bloedplaatjes-serotonine heeft. Meer onderzoek naar het maagdarmstelsel (onze ‘second brain’) bij autisme is volgens de promovendus dan ook gewenst.
Kemperman benadrukt dat niet-hypothesegedreven onderzoek als aanvulling op het veelal hypothesegedreven onderzoek kan helpen bij het vinden van diagnostische en therapeutische biomarkers voor psychiatrische stoornissen. Met name grootschalige onderzoeken met technieken uit de ‘nieuwe’ vakgebieden proteomics, metabolomics en genomics zouden biomarkers kunnen opleveren voor psychiatrische aandoeningen.
Dat ongeveer een kwart van de patiënten met autisme een verhoogd serotoninegehalte in de bloedplaatjes heeft, was al bekend. serotonine is een neurotransmitter in onze hersenen en darmen. Maar, hoewel autisten vaker maagdarmstoornissen zouden hebben, vond Kemperman geen relatie tussen hyperserotonemie (26%) en de darmdoorlaatbaarheid (in 0% verhoogd) bij kinderen met autisme. Voor het idee dat een verhoogde darmdoorlaatbaarheid hyperserotonemie veroorzaakt, vond Kemperman wel ondersteuning. De vraag blijft echter waarom een kwart van de kinderen met autisme een verhoogd bloedplaatjes-serotonine heeft. Meer onderzoek naar het maagdarmstelsel (onze ‘second brain’) bij autisme is volgens de promovendus dan ook gewenst.
Kemperman benadrukt dat niet-hypothesegedreven onderzoek als aanvulling op het veelal hypothesegedreven onderzoek kan helpen bij het vinden van diagnostische en therapeutische biomarkers voor psychiatrische stoornissen. Met name grootschalige onderzoeken met technieken uit de ‘nieuwe’ vakgebieden proteomics, metabolomics en genomics zouden biomarkers kunnen opleveren voor psychiatrische aandoeningen.
