Rotterdam, 22 jan. Hartfalen, een chronische hartziekte waar steeds meer hartpatiënten aan lijden, is te vertragen met een wat vreemd aandoende immuuntherapie. Een beetje afgenomen bloed wordt buiten het lichaam behandeld met ozon en uv-licht, en weer ingespoten in een spier.
Het verslag van het experiment, uitgevoerd door een internationaal team van Europese, Amerikaanse en Israëlische cardiologen bij 2.400 mensen, verscheen afgelopen zaterdag in het medische tijdschrift The Lancet.
De patiënten gaven een buisje (10 milliliter) bloed dat werd blootgesteld aan ozon en uv-licht. Daarbij raken de witte bloedcellen beschadigd. Die slaan de weg van de ‘geprogrammeerde celdood’ in. Dat is een gecoördineerde afbraak van kapotte cellen. Daarbij verandert ook de activiteit van het afweersysteem en daar gaat het hier om, want bij hartfalen valt het afweersysteem ook de hartspier aan. De verwachting uit eerdere kleine experimenten was dat de heftigheid van die aanval op de hartspier zou afnemen.
Het experiment duurde tien maanden. De therapie hielp alleen bij hartfalenpatiënten die nog geen hartinfarct hadden gehad, of die nog niet heel erg veel last van hun ziekte hadden. Dat zijn mensen die zich nog een beetje kunnen inspannen zonder kortademig te worden. Bij hen daalden de sterfte en de hartcomplicaties met 25 procent, vergeleken met de patiënten in een controlegroep die maandelijks een nepbehandeling kregen. Bij hen namen de artsen wel bloed af, maar ze kregen, zonder dat ze het zelf wisten, geen behandeld bloed maar een zoutoplossing ingespoten.
Hartfalen is een opkomende chronische hartziekte. als mensen vroeger hartritmestoornissen of een hartinfarct kregen, stierven zij vaak acuut aan een hartstilstand. Tegenwoordig roken mensen minder en worden andere oorzaken – hoge bloeddruk en hoog cholesterol – beter behandeld. Daardoor krijgen mensen minder vaak zo’n ritmestoornis of infarct. Ook is de kans om een hartaanval te overleven fors groter geworden.
Zowel door hoge bloeddruk als door een hartaanval raakt de hartspier toch beschadigd, waardoor over een lange reeks van jaren – vooral bij ouderen – hartfalen ontstaat. Patiënten met hartfalen krijgen meestal een mix van twee of drie verschillende hartmedicijnen.
De laatst bekende cijfers stammen uit 2003. Toen leden in Nederland bijna 180.000 mensen aan hartfalen. Jaarlijks horen ruim 35.000 mensen van hun dokter dat ze hartfalen hebben en er overlijden bijna 6.000 mensen aan.
Bij hartfalen wordt het hart groter, terwijl de hartspier verdunt en verslapt. Uit kleinere experimenten was gebleken dat beïnvloeding van het afweersysteem de ziekte kan vertragen. Op grond daarvan is dit experiment gedaan.
De onderzoekers concluderen dat hun aanpak werkt bij ongeveer de helft van de hartfalenpatiënten en dat het tijd is voor een langer durend experiment.
De patiënten gaven een buisje (10 milliliter) bloed dat werd blootgesteld aan ozon en uv-licht. Daarbij raken de witte bloedcellen beschadigd. Die slaan de weg van de ‘geprogrammeerde celdood’ in. Dat is een gecoördineerde afbraak van kapotte cellen. Daarbij verandert ook de activiteit van het afweersysteem en daar gaat het hier om, want bij hartfalen valt het afweersysteem ook de hartspier aan. De verwachting uit eerdere kleine experimenten was dat de heftigheid van die aanval op de hartspier zou afnemen.
Het experiment duurde tien maanden. De therapie hielp alleen bij hartfalenpatiënten die nog geen hartinfarct hadden gehad, of die nog niet heel erg veel last van hun ziekte hadden. Dat zijn mensen die zich nog een beetje kunnen inspannen zonder kortademig te worden. Bij hen daalden de sterfte en de hartcomplicaties met 25 procent, vergeleken met de patiënten in een controlegroep die maandelijks een nepbehandeling kregen. Bij hen namen de artsen wel bloed af, maar ze kregen, zonder dat ze het zelf wisten, geen behandeld bloed maar een zoutoplossing ingespoten.
Hartfalen is een opkomende chronische hartziekte. als mensen vroeger hartritmestoornissen of een hartinfarct kregen, stierven zij vaak acuut aan een hartstilstand. Tegenwoordig roken mensen minder en worden andere oorzaken – hoge bloeddruk en hoog cholesterol – beter behandeld. Daardoor krijgen mensen minder vaak zo’n ritmestoornis of infarct. Ook is de kans om een hartaanval te overleven fors groter geworden.
Zowel door hoge bloeddruk als door een hartaanval raakt de hartspier toch beschadigd, waardoor over een lange reeks van jaren – vooral bij ouderen – hartfalen ontstaat. Patiënten met hartfalen krijgen meestal een mix van twee of drie verschillende hartmedicijnen.
De laatst bekende cijfers stammen uit 2003. Toen leden in Nederland bijna 180.000 mensen aan hartfalen. Jaarlijks horen ruim 35.000 mensen van hun dokter dat ze hartfalen hebben en er overlijden bijna 6.000 mensen aan.
Bij hartfalen wordt het hart groter, terwijl de hartspier verdunt en verslapt. Uit kleinere experimenten was gebleken dat beïnvloeding van het afweersysteem de ziekte kan vertragen. Op grond daarvan is dit experiment gedaan.
De onderzoekers concluderen dat hun aanpak werkt bij ongeveer de helft van de hartfalenpatiënten en dat het tijd is voor een langer durend experiment.
