Met jaren vertraging lijkt de ‘Strategische adviesraad voor het Vlaamse welzijns- gezondheids- en gezinsbeleid’ nu dan toch vorm te krijgen. De nieuwe commissie volgt de Vlaamse Gezondheidsraad (VGR) op en adviseert in tegenstelling tot de VGR niet enkel over gezondheid maar ook over welzijn. Een bericht in het medische weekblad de Huisarts dat de huidige VGR-voorzitter, professor Lieven Annemans, naar een reactie vroeg.
Het oprichtingsdecreet dat de ‘Strategische adviesraad’ regelt, verscheen eind vorig jaar in het Staatsblad. Alvorens de nieuwe raad ook echt van start kan gaan, zijn er evenwel nog uitvoeringsbesluiten nodig. De commissie valt onder de Sociaal Economische Raad Vlaanderen (Serv) en kan op eigen initiatief of op verzoek van de Vlaamse minister van welzijn, volksgezondheid en gezin adviezen uitbrengen. Hij telt 23 à 28 leden afkomstig uit organisaties actief in de verschillende beleidsdomeinen. Daarbij horen ook zeven door de minister aangeduide onafhankelijke deskundigen. De nieuwe raad kan permanente of ad hoc werkgroepen installeren.
Volgens de oorspronkelijke timing moest de nieuwe Strategische adviesraad voor het Vlaamse welzijns-, gezondheids- en gezinsbeleid’ al in 2004 (!) van start gaan als opvolger van de in december 1996 bij decreet opgerichte VGR.
Professor gezondheidseconomie Lieven Annemans (Universiteit Gent), de huidige VGR-voorzitter, denkt dat de grote vertraging vooral het gevolg is van de vele ministeriële wissels op welzijn, volksgezondheid en gezin –na Mieke Vogels, Adelheid Byttebier en Inge Vervotte zwaait nu Steven Vanackere er de plak. In tegenstelling tot de VGR die enkel over gezondheid adviseerde, omvat de competentie van de nieuwe raad ook het domein welzijn. Annemans: “Beide domeinen samenvoegen is niet meer dan logisch. Het voorkomt ook een plethora aan raden en commissies. Trouwens, eigenlijk vormt welzijn het grootste luik van de Vlaamse bevoegdheid.”
Annemans, die de VGR oorspronkelijk slechts tijdelijk, voor een jaar, zou leiden, zegt uitdrukkelijk geen nieuw voorzitterschap te ambiëren. “Vanaf 2008 heb ik aan de Universiteit Gent een vier jaar durende onderzoeksopdracht naar de gezondheidseconomische aspecten van veranderingen in levensstijl. Daar heb ik mijn handen mee vol. De voorzitter van de VGR werd trouwens nog door de minister aangeduid. In de nieuwe adviesraad zijn het de leden zelf die dat doen maar daar zijn we bij gebrek aan uitvoeringsbesluiten nog niet aan toe. De commissie is nog niet samengesteld.”
Gevraagd naar de belangrijkste verwezenlijking van de VGR –die dus binnen afzienbare tijd wordt opgedoekt- verwijst hij spontaan naar het advies
over de toekomst van het gezondheidsbeleid. Dat advies dateert van juni 2006 en de media besteedden er toen ruim aandacht aan. Vooral aan de argumentatie pro communautarisering van het gezondheidsbeleid. Annemans wijst er echter op dat dit slechts een onderdeeltje vormde. “90% betrof niet-communautaire materie. In essentie adviseerden we over de manier waarop het gezondheidsbeleid efficiënter kan verlopen, ongeacht het niveau waarop men het organiseert,” zegt hij aan de Huisarts.
Volgens de oorspronkelijke timing moest de nieuwe Strategische adviesraad voor het Vlaamse welzijns-, gezondheids- en gezinsbeleid’ al in 2004 (!) van start gaan als opvolger van de in december 1996 bij decreet opgerichte VGR.
Professor gezondheidseconomie Lieven Annemans (Universiteit Gent), de huidige VGR-voorzitter, denkt dat de grote vertraging vooral het gevolg is van de vele ministeriële wissels op welzijn, volksgezondheid en gezin –na Mieke Vogels, Adelheid Byttebier en Inge Vervotte zwaait nu Steven Vanackere er de plak. In tegenstelling tot de VGR die enkel over gezondheid adviseerde, omvat de competentie van de nieuwe raad ook het domein welzijn. Annemans: “Beide domeinen samenvoegen is niet meer dan logisch. Het voorkomt ook een plethora aan raden en commissies. Trouwens, eigenlijk vormt welzijn het grootste luik van de Vlaamse bevoegdheid.”
Annemans, die de VGR oorspronkelijk slechts tijdelijk, voor een jaar, zou leiden, zegt uitdrukkelijk geen nieuw voorzitterschap te ambiëren. “Vanaf 2008 heb ik aan de Universiteit Gent een vier jaar durende onderzoeksopdracht naar de gezondheidseconomische aspecten van veranderingen in levensstijl. Daar heb ik mijn handen mee vol. De voorzitter van de VGR werd trouwens nog door de minister aangeduid. In de nieuwe adviesraad zijn het de leden zelf die dat doen maar daar zijn we bij gebrek aan uitvoeringsbesluiten nog niet aan toe. De commissie is nog niet samengesteld.”
Gevraagd naar de belangrijkste verwezenlijking van de VGR –die dus binnen afzienbare tijd wordt opgedoekt- verwijst hij spontaan naar het advies
over de toekomst van het gezondheidsbeleid. Dat advies dateert van juni 2006 en de media besteedden er toen ruim aandacht aan. Vooral aan de argumentatie pro communautarisering van het gezondheidsbeleid. Annemans wijst er echter op dat dit slechts een onderdeeltje vormde. “90% betrof niet-communautaire materie. In essentie adviseerden we over de manier waarop het gezondheidsbeleid efficiënter kan verlopen, ongeacht het niveau waarop men het organiseert,” zegt hij aan de Huisarts.
