Naar schatting 70% van de fysieke klachten bij intake in de huisartsenpraktijk zijn psychosociaal van aard. Deze stressgerelateerde aandoeningen bij de actieve bevolking opvangen is een kerntaak van elke huisarts. Daarbij stellen zich echter twee problemen: een onaangepaste “Middeleeuwse” verloning en een gebrek aan expertise
Zo’n 70% van de fysieke klachten bij intake in de arts' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>huisartsenpraktijk zijn psychosociaal van aard. Lichamelijke, stressgerelateerde aandoeningen treffen vooral de actieve bevolking en dit is echt wel het domein van elke huisarts. De nomenclatuur (de manier waarop artsen betaald worden) is echter niet aangepast aan dit werk. Bovendien is er nood aan een netwerk van huisartsen met een bijzondere expertise in dit domein. Naar schatting zo’n 10 à 15 per provincie.
Om de nodige expertise aan te kweken, organiseert de Antwerpse huisarts en gestaltpsychotherapeut Eric Boydens alvast samen met de psychologe Tine Daeseleire (bekend van het VRT-programma Viva Victoria) een opleiding specifiek voor huisartsen. Dokter Boydens in de Huisarts: “Eigenlijk behandel je normale mensen die even over hun limiet zijn gegaan. Dat is een kerntaak van de huisarts die voldoet aan de noden van de samenleving. Maar door het gebrek aan opvang missen huisartsen nu soms wel dingen. Daardoor worden aandoeningen pas herkend als het te laat is, als de patiënt al in de kliniek is beland. Het chronisch vermoeidheidssyndroom is daar een mooi voorbeeld van. Natuurlijk herken je meer stressgerelateerde aandoeningen als je er meer van kent.” Psychologe Tine Daeseleire benadrukt wel dat de huisarts geen psycholoog of therapeut is. Hij kan aan procesbegeleiding doen maar langer dan zes huisartsenconsultaties mag het volgens haar niet duren om herstel te bewerken. Als het dan niet lukt, is doorverwijzen naar een psycholoog of therapeut aangewezen. Daeseleire in de Huisarts: “Desondanks is de rol van de huisarts in het begin vaak cruciaal. Hij kan de patiënt helpen kaderen wet er met hem gebeurt.”
Huisarts wordt onaangepast vergoed
De onaangepaste manier waarop huisartsen vergoed worden. Eric Boydens cynisch: “Dankzij de Middeleeuwen hebben we een nomenclatuurnummer voor aderlatingen: 32 euro, klus geklaard op 15 minuten. Je hebt het wel niet dagelijks nodig.” Maar op 15 minuten zijn stressgerelateerde aandoeningen natuurlijk niet opgelost. “Indien je dit aanpakt met een meer holistische visie dan betekent een beetje een zinvol gesprek een aderlating voor de huisarts zelf.” Vanuit de eigen ervaringen vindt hij de nomenclatuur voor huisartsen met expertise in stressgerelateerde aandoeningen hopeloos achterhaald. Boydens: “Zweedse patiënten wachten gemiddeld drie weken op een afspraak bij de huisarts maar de raadpleging duurt dan wel 45 minuten. Canada voorziet in een opvolg-consult voor chronische patiënten. Met een ander nummer dan voor een psychosociale raadpleging of voor preventie. Zwitsers laten de duur de prijs mee bepalen en Nederland voorziet in een dubbelconsultatie als er meer tijd nodig is.”
Een herwaardering van intellectuele prestaties mag niet beperkt blijven tot de opwaarderen van een oud nomenclatuurnummer, stelt Boydens. “Nieuwe geneeskunde heeft nood aan een moduleerbare nomenclatuur. De holistische visie, de nadruk op de arts-patiëntrelatie, op preventie en medeverantwoordelijkheid… Dat vormt de kern van de nieuwe artsopleiding. Tegelijk stuurt men echter jongeren het veld in met één oud consultatienummer. Dat maakt het niet gemakkelijk om creatief en autonoom geneeskundige vaardigheden en een visie te ontwikkelen. De setting ontbreekt.” Rekening houdende met de bijzondere expertise stelt Boydens een ereloon van 150 euro per uur als minimum voorop voor intellectuele prestaties.
Aankweken van de nodige expertise
Eric Boydens: “Momenteel ken ik een 15-tal huisartsen die hiermee bezig zijn. Zij kunnen op een bepaalde manier een stukje begeleiding geven en kunnen doorverwijzen. Zelf krijg ik patiënten van 20 à 25 huisartsen. Een afdoende groot netwerk om stressgerelateerde aandoeningen op te vangen, zou toch 10 à 15 in de materie gespecialiseerde huisartsen per provincie moeten tellen. Op hun beurt moeten ze kunnen terugvallen op een netwerk van psychologen, therapeuten en voor overleg op enkele psychiaters. Zover zijn we echter nog lang niet.”
Om de nodige expertise aan te kweken, organiseert de Antwerpse huisarts en gestaltpsychotherapeut Eric Boydens alvast samen met de psychologe Tine Daeseleire (bekend van het VRT-programma Viva Victoria) een opleiding specifiek voor huisartsen. Dokter Boydens in de Huisarts: “Eigenlijk behandel je normale mensen die even over hun limiet zijn gegaan. Dat is een kerntaak van de huisarts die voldoet aan de noden van de samenleving. Maar door het gebrek aan opvang missen huisartsen nu soms wel dingen. Daardoor worden aandoeningen pas herkend als het te laat is, als de patiënt al in de kliniek is beland. Het chronisch vermoeidheidssyndroom is daar een mooi voorbeeld van. Natuurlijk herken je meer stressgerelateerde aandoeningen als je er meer van kent.” Psychologe Tine Daeseleire benadrukt wel dat de huisarts geen psycholoog of therapeut is. Hij kan aan procesbegeleiding doen maar langer dan zes huisartsenconsultaties mag het volgens haar niet duren om herstel te bewerken. Als het dan niet lukt, is doorverwijzen naar een psycholoog of therapeut aangewezen. Daeseleire in de Huisarts: “Desondanks is de rol van de huisarts in het begin vaak cruciaal. Hij kan de patiënt helpen kaderen wet er met hem gebeurt.”
Huisarts wordt onaangepast vergoed
De onaangepaste manier waarop huisartsen vergoed worden. Eric Boydens cynisch: “Dankzij de Middeleeuwen hebben we een nomenclatuurnummer voor aderlatingen: 32 euro, klus geklaard op 15 minuten. Je hebt het wel niet dagelijks nodig.” Maar op 15 minuten zijn stressgerelateerde aandoeningen natuurlijk niet opgelost. “Indien je dit aanpakt met een meer holistische visie dan betekent een beetje een zinvol gesprek een aderlating voor de huisarts zelf.” Vanuit de eigen ervaringen vindt hij de nomenclatuur voor huisartsen met expertise in stressgerelateerde aandoeningen hopeloos achterhaald. Boydens: “Zweedse patiënten wachten gemiddeld drie weken op een afspraak bij de huisarts maar de raadpleging duurt dan wel 45 minuten. Canada voorziet in een opvolg-consult voor chronische patiënten. Met een ander nummer dan voor een psychosociale raadpleging of voor preventie. Zwitsers laten de duur de prijs mee bepalen en Nederland voorziet in een dubbelconsultatie als er meer tijd nodig is.”
Een herwaardering van intellectuele prestaties mag niet beperkt blijven tot de opwaarderen van een oud nomenclatuurnummer, stelt Boydens. “Nieuwe geneeskunde heeft nood aan een moduleerbare nomenclatuur. De holistische visie, de nadruk op de arts-patiëntrelatie, op preventie en medeverantwoordelijkheid… Dat vormt de kern van de nieuwe artsopleiding. Tegelijk stuurt men echter jongeren het veld in met één oud consultatienummer. Dat maakt het niet gemakkelijk om creatief en autonoom geneeskundige vaardigheden en een visie te ontwikkelen. De setting ontbreekt.” Rekening houdende met de bijzondere expertise stelt Boydens een ereloon van 150 euro per uur als minimum voorop voor intellectuele prestaties.
Aankweken van de nodige expertise
Eric Boydens: “Momenteel ken ik een 15-tal huisartsen die hiermee bezig zijn. Zij kunnen op een bepaalde manier een stukje begeleiding geven en kunnen doorverwijzen. Zelf krijg ik patiënten van 20 à 25 huisartsen. Een afdoende groot netwerk om stressgerelateerde aandoeningen op te vangen, zou toch 10 à 15 in de materie gespecialiseerde huisartsen per provincie moeten tellen. Op hun beurt moeten ze kunnen terugvallen op een netwerk van psychologen, therapeuten en voor overleg op enkele psychiaters. Zover zijn we echter nog lang niet.”
