De toevoeging van oplosbare vezels aan het dieet vermindert buikpijn bij patiënten met het prikkelbare darm syndroom (PDS). Deze vezels zitten in psyllium, in groente en in fruit. Onoplosbare vezels, zoals tarwezemelen die in bruin brood zitten, hebben bij veel patiënten met PDS juist een nadelig effect op de darmklachten. Dat ontdekte René Bijkerk in zijn promotieonderzoek dat hij uitvoerde aan het UMC Utrecht.
In zijn onderzoek volgde Bijkerk gedurende drie maanden 275 patiënten met het prikkelbare darm syndroom die met darmklachten hun huisarts bezochten. De deelnemers waren onderverdeeld in drie groepen. Die gebruikten elke dag tien gram oplosbare vezels (psyllium), of onoplosbare vezels (tarwezemelen) of een placebo (rijstebloem). Patiënten die dagelijks oplosbare vezels gebruikten bleken de eerste twee maanden minder buikpijn te hebben dan deelnemers in de andere groepen, in de derde maand was er geen duidelijk verschil meer.
Op basis van zijn resultaten raadt Bijkerk huisartsen aan vaker psyllium voor te schrijven aan patiënten met het prikkelbare darm syndroom. Het is veilig en heeft bij een groot deel van de patiënten een gunstig effect. Het gebruik van tarwezemelen raadt hij af omdat het bij sommige patiënten juist tot een verergering van de symptomen leidt. Psyllium kan zonder recept bij de drogist of apotheek worden gekocht en wordt bij chronisch gebruik vergoed door de ziektekostenverzekeraar. Toevoeging van oplosbare vezels aan het dagelijkse dieet is een eenvoudige, goedkope en een effectieve methode om de klachten van PDS te beperken.
De werking van beide soorten vezels verschilt sterk. Oplosbare vezels zoals psyllium zijn goed in water oplosbaar en worden door darmbacteriën afgebroken. De stoffen die daarbij vrijkomen, zoals vetzuren, zouden de normalisering van de darmfunctie ten goede komen. Onoplosbare vezels, zoals tarwezemelen die in ruin brood zitten, trekken als een spons water aan en worden niet verteerd. Ze prikkelen de darm en dit zou de verergering van de prikkelbare darm symptomen kunnen verklaren.
Ongeveer een miljoen Nederlanders hebben last van het prikkelbare darm syndroom, een kwart daarvan consulteert daarvoor regelmatig de huisarts. Het is een darmaandoening, die gepaard gaat met buikpijn en krampen. Periodes met en zonder klachten wisselen elkaar af en met name als de aandoening chronisch wordt, ondervinden patiënten veel hinder. Bij behandeling van het prikkelbare darm syndroom worden geneesmiddelen meestal niet aangeraden omdat van geen enkel medicament de effectiviteit is aangetoond.
Op basis van zijn resultaten raadt Bijkerk huisartsen aan vaker psyllium voor te schrijven aan patiënten met het prikkelbare darm syndroom. Het is veilig en heeft bij een groot deel van de patiënten een gunstig effect. Het gebruik van tarwezemelen raadt hij af omdat het bij sommige patiënten juist tot een verergering van de symptomen leidt. Psyllium kan zonder recept bij de drogist of apotheek worden gekocht en wordt bij chronisch gebruik vergoed door de ziektekostenverzekeraar. Toevoeging van oplosbare vezels aan het dagelijkse dieet is een eenvoudige, goedkope en een effectieve methode om de klachten van PDS te beperken.
De werking van beide soorten vezels verschilt sterk. Oplosbare vezels zoals psyllium zijn goed in water oplosbaar en worden door darmbacteriën afgebroken. De stoffen die daarbij vrijkomen, zoals vetzuren, zouden de normalisering van de darmfunctie ten goede komen. Onoplosbare vezels, zoals tarwezemelen die in ruin brood zitten, trekken als een spons water aan en worden niet verteerd. Ze prikkelen de darm en dit zou de verergering van de prikkelbare darm symptomen kunnen verklaren.
Ongeveer een miljoen Nederlanders hebben last van het prikkelbare darm syndroom, een kwart daarvan consulteert daarvoor regelmatig de huisarts. Het is een darmaandoening, die gepaard gaat met buikpijn en krampen. Periodes met en zonder klachten wisselen elkaar af en met name als de aandoening chronisch wordt, ondervinden patiënten veel hinder. Bij behandeling van het prikkelbare darm syndroom worden geneesmiddelen meestal niet aangeraden omdat van geen enkel medicament de effectiviteit is aangetoond.