Door de invoering begin 2006 van de 20-weken-echo voor alle zwangere vrouwen worden er steeds minder baby’s geboren met ernstige aandoeningen. Vrouwen besluiten tegenwoordig vaker tot afbreking van de zwangerschap over te gaan nadat zeer ernstige aandoeningen bij de foetus zijn vastgesteld.
Dat schrijft de Groningse kinderarts en jurist Eduard Verhagen vandaag in de Volkskrant. Verhagen is ook lid van de toetsingscommissie late zwangerschapsafbrekingen van de Vereniging voor Obstetrie en gynaecologie (NVOG).
Harde cijfers heeft Verhagen nog niet. Hij baseert zich op zijn ervaringen in het Universitair Medisch Centrum Groningen. En op gesprekken met gynaecologen die volgens hem steeds vaker verzoeken krijgen om zwangerschappen af te breken als blijkt dat de foetus een afwijking heeft die ‘niet verenigbaar is met het leven’. Ook onderzoekt hij de dood van 360 pasgeborenen tot drie maanden in de academische centra in 2006.
Verhagen kreeg bekendheid als opsteller van het Groningen protocol: een serie eisen waaraan artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen moeten voldoen als ze overwegen het leven van een ernstig zieke baby te beëindigen. Hij was de drijvende kracht achter de commissie-Hubben, waar artsen zich sinds maart 2007 moeten melden als ze het leven van een zieke baby hebben beëindigd. Bij deze commissie heeft zich, tot verbazing van betrokkenen, nog niet één arts gemeld.
Verhagen heeft ‘duidelijke aanwijzingen’ dat zich het afgelopen jaar geen actieve levensbeëindiging bij baby's heeft voorgedaan en dat artsen dus niets te melden hadden. De 20-weken-echo screent op 29 afwijkingen zoals spina bifida, het ontbreken van armen en benen, ernstige hartafwijkingen en hazelip. Voor de invoering van de echo werd het aantal baby's van wie het leven actief werd beëindigd geschat op 15 tot 20 per jaar. De beweegredenen voor abortussen tot 24 weken worden nergens geregistreerd. In 2006 werden twee gevallen bekend van vrouwen die hun foetus lieten aborteren vanwege een hazelip.
Harde cijfers heeft Verhagen nog niet. Hij baseert zich op zijn ervaringen in het Universitair Medisch Centrum Groningen. En op gesprekken met gynaecologen die volgens hem steeds vaker verzoeken krijgen om zwangerschappen af te breken als blijkt dat de foetus een afwijking heeft die ‘niet verenigbaar is met het leven’. Ook onderzoekt hij de dood van 360 pasgeborenen tot drie maanden in de academische centra in 2006.
Verhagen kreeg bekendheid als opsteller van het Groningen protocol: een serie eisen waaraan artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen moeten voldoen als ze overwegen het leven van een ernstig zieke baby te beëindigen. Hij was de drijvende kracht achter de commissie-Hubben, waar artsen zich sinds maart 2007 moeten melden als ze het leven van een zieke baby hebben beëindigd. Bij deze commissie heeft zich, tot verbazing van betrokkenen, nog niet één arts gemeld.
Verhagen heeft ‘duidelijke aanwijzingen’ dat zich het afgelopen jaar geen actieve levensbeëindiging bij baby's heeft voorgedaan en dat artsen dus niets te melden hadden. De 20-weken-echo screent op 29 afwijkingen zoals spina bifida, het ontbreken van armen en benen, ernstige hartafwijkingen en hazelip. Voor de invoering van de echo werd het aantal baby's van wie het leven actief werd beëindigd geschat op 15 tot 20 per jaar. De beweegredenen voor abortussen tot 24 weken worden nergens geregistreerd. In 2006 werden twee gevallen bekend van vrouwen die hun foetus lieten aborteren vanwege een hazelip.
