Vrouwelijke artsen luisteren beter naar patiënten dan hun mannelijke collega's. Ook geven vrouwelijke artsen meer informatie en stellen zij meer vragen zodat patiënten beter worden betrokken bij de behandeling. Dit schrijft mw. prof. dr. Toine Lagro-Janssen zaterdag in het NTvG.
Volgens de hoogleraar Vrouwenstudies Medische Wetenschappen van UMC St Radboud in Nijmegen, communiceren vrouwen anders dan mannen. mannen zijn vaker taak- en oplossingsgericht, terwijl vrouwen zich meer richten op de persoon die ze spreken en vaker probleemgericht zijn. Deze verschillen uiten zich er in de spreekkamer in dat vrouwelijke artsen meer moeite doen om een gelijkwaardige relatie op te bouwen met hun patiënten door naar hun mening te vragen en hen verbaal aan te moedigen. Ook zijn vrouwelijke artsen in hun aanpak gericht op het verkleinen van bestaande statusverschillen, terwijl mannen deze juist benadrukken, aldus Lagro-Janssen. Hierdoor blijken de patiënten van vrouwelijke artsen meer tevreden dan patiënten van mannelijke artsen.
Ook in de praktische uitvoering van het vak zijn verschillen waarneembaar. Zo voeren mannen vaker dan hun vrouwelijke collega's rectaal onderzoek bij mannelijke patiënten uit en verrichten vrouwelijke artsen vaker vaginaal onderzoek. Mannelijke artsen geven aan een zekere schroom te hebben bij borstonderzoek of vaginaal onderzoek. Vrouwelijke artsen ervaren dit bij prostaatonderzoek. Volgens de hoogleraar kunnen deze 'psychische belemmeringen' ertoe leiden dat intiem onderzoek niet wordt uitgevoerd, waardoor aandoeningen gemist kunnen worden.
Wat betreft het voorschrijven van geneesmiddelen, zijn mannelijk artsen geneigd vaker en in hogere doses antidepressiva en slaapmiddelen voor te schrijven dan vrouwelijke artsen. Beide groepen artsen zien klachten vaker als psychisch bij vrouwelijke dan bij mannelijke patiënten, waardoor vrouwen veel vaker dan mannen kalmerende middelen krijgen voorgeschreven. Waar mannelijke artsen dan eerder kalmerende middelen voorschrijven, gaan vrouwelijke artsen juist praten.
Lagro-Janssen pleit naar aanleiding van de verschillen in werkwijzen voor meer onderzoek naar de aanpak van vrouwelijke en mannelijke artsen.
Ook in de praktische uitvoering van het vak zijn verschillen waarneembaar. Zo voeren mannen vaker dan hun vrouwelijke collega's rectaal onderzoek bij mannelijke patiënten uit en verrichten vrouwelijke artsen vaker vaginaal onderzoek. Mannelijke artsen geven aan een zekere schroom te hebben bij borstonderzoek of vaginaal onderzoek. Vrouwelijke artsen ervaren dit bij prostaatonderzoek. Volgens de hoogleraar kunnen deze 'psychische belemmeringen' ertoe leiden dat intiem onderzoek niet wordt uitgevoerd, waardoor aandoeningen gemist kunnen worden.
Wat betreft het voorschrijven van geneesmiddelen, zijn mannelijk artsen geneigd vaker en in hogere doses antidepressiva en slaapmiddelen voor te schrijven dan vrouwelijke artsen. Beide groepen artsen zien klachten vaker als psychisch bij vrouwelijke dan bij mannelijke patiënten, waardoor vrouwen veel vaker dan mannen kalmerende middelen krijgen voorgeschreven. Waar mannelijke artsen dan eerder kalmerende middelen voorschrijven, gaan vrouwelijke artsen juist praten.
Lagro-Janssen pleit naar aanleiding van de verschillen in werkwijzen voor meer onderzoek naar de aanpak van vrouwelijke en mannelijke artsen.
