Een uitbreiding van de neurologische problematiek, een grotere uitstroom door pensionering en een geringere instroom door de contingentering zorgt de laatste jaren voor een relatief tekort aan neurologen. In Vlaanderen zijn er een 25-tal vacatures. Dat zegt dokter Erwin Van Buggenhout, voorzitter van de beroepsvereniging van neurologen aan het medische weekblad De Huisarts.
Op 1 februari 2008 waren in ons land 293 neurologen en 460 neuropsychiaters actief. Volstaat dat? Volgens dokter Erwig Van Buggenhout, voorzitter van de beroepsvereniging van neurologen is er een “wat verhoogde vraag” terwijl het aanbod vermindert. “Door de contingentering komen er jaarlijks tien neurologen op de markt. Vroeger ging het toch over 15 tot 20 artsen per jaar,” zegt hij.
De verhoogde vraag is een gevolg van een uitgebreidere neurologische problematiek –vooral dan dementie, MS en beroerte. “Vroeger,” zegt Van Buggenhout, “kon een neuroloog voor deze aandoeningen louter de diagnose stellen. Tegenwoordig kunnen ze ook specifiek behandeld en opgevolgd worden. En het neurologische werkveld verbreedt. Zo viel beroertezorg vroeger onder algemene, interne geneeskunde.”
Qua werkvoorwaarden en verloning is neurologie ook niet echt aantrekkelijk, vindt Van Buggenhout in de huisarts. “neurologie is sinds 15 jaar een apart specialisme maar we zijn er daarmee niet op vooruitgegaan. De enige verwezenlijking is de invoering in 2003 van een specifiek raadplegingshonorarium. Vroeger was dit hetzelfde voor neurologen en internisten. Nu nog vallen we voor een aantal toezichtscodes onder de regeling van de internisten. Dat betekent onder meer dat het bedrag na vijf dagen opname vermindert. Terwijl we evenveel, zoniet nog meer, werk hebben.”
Sommige ziekenhuizen zijn nu driftig op zoek naar een neuroloog. “Of de tekorten resulteren in wachtlijsten daar heb ik geen zicht op. Wel doen sommige ziekenhuizen beroep op Nederlanders en ik heb zelfs weet van één Duitse neuroloog in Limburg.” Neurologie is een ziekenhuisspecialisme. “Enkel in een eigen praktijk werken, vernauwt het aanbod aan pathologieën enorm. Voor ons patiëntenaanbod hangen we sterk af van verwijzingen door de huisarts. In een ziekenhuis werken, is dan een voordeel,” stelt Van Buggenhout in de Huisarts.
De verhoogde vraag is een gevolg van een uitgebreidere neurologische problematiek –vooral dan dementie, MS en beroerte. “Vroeger,” zegt Van Buggenhout, “kon een neuroloog voor deze aandoeningen louter de diagnose stellen. Tegenwoordig kunnen ze ook specifiek behandeld en opgevolgd worden. En het neurologische werkveld verbreedt. Zo viel beroertezorg vroeger onder algemene, interne geneeskunde.”
Qua werkvoorwaarden en verloning is neurologie ook niet echt aantrekkelijk, vindt Van Buggenhout in de huisarts. “neurologie is sinds 15 jaar een apart specialisme maar we zijn er daarmee niet op vooruitgegaan. De enige verwezenlijking is de invoering in 2003 van een specifiek raadplegingshonorarium. Vroeger was dit hetzelfde voor neurologen en internisten. Nu nog vallen we voor een aantal toezichtscodes onder de regeling van de internisten. Dat betekent onder meer dat het bedrag na vijf dagen opname vermindert. Terwijl we evenveel, zoniet nog meer, werk hebben.”
Sommige ziekenhuizen zijn nu driftig op zoek naar een neuroloog. “Of de tekorten resulteren in wachtlijsten daar heb ik geen zicht op. Wel doen sommige ziekenhuizen beroep op Nederlanders en ik heb zelfs weet van één Duitse neuroloog in Limburg.” Neurologie is een ziekenhuisspecialisme. “Enkel in een eigen praktijk werken, vernauwt het aanbod aan pathologieën enorm. Voor ons patiëntenaanbod hangen we sterk af van verwijzingen door de huisarts. In een ziekenhuis werken, is dan een voordeel,” stelt Van Buggenhout in de Huisarts.
